خون آشام، افسانه ای مرموز یا حقیقتی پنهان

خون آشام و ومپایر موجودی است که از افسانه های اروپایی نشات گرفته که با تغذیه از موجودات زنده و به طور خاص از خون موجودات تغذیه می کند. خون آشام ها موجوداتی بوده که هرگز نمی مردند و اغلب در نواحی که زندگی می کردند از خون همسایگان خود تغذیه کرده و یا موجب مرگ آن ها می شدند. آن ها پوششی مانند کفن بر تن داشته و بدن های آن ها اغلب پف کرده با صورت هایی سرخ و چهره ای تاریک بوده اند. به طور قابل توجهی متفاوت از آنچه امروزه به عنوان خون آشام تصویر شده است، این موجودات رنگ پریده از اوایل قرن نوزدهم میلادی نشات گرفته اند. با الی گشت همراه باشید تا در خصوص حقیقت وجود این موجودات ترسناک بدانیم.

کد خبر: ۱۰۷۱۸

تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۶ اسفند ۱۳۹۷-1397 December 16

گردشبان (gardeshban.ir) :

احتمالا معروفترین خون آشام در تمام دوران ها دراکولا می باشد که از او نقل شده خون زندگی است.
یکی از راه های احتمالی برای جلوگیری از ومپایرها این است که دانه هایی را پرتاب کنیم یا اینکه یک تور ماهیگیری را از پنجره آویزان نمایید. خون آشام ها درون تور گیر افتاده و یا اینکه معطل دانه ها خواهند شد تا زمانی که خورشید طلوع نماید.
قطعات سنگی تاریخی به نام دولمن (dolmens) بر روی مقبره های مردگان در شمال غربی اروپا کشف شده است. دیرینه شناسان بر این باور هستند که این سنگ ها باعث می شده تا مانع از بالا رفتن خون آشام ها از گورها شوند.
یک بیماری نادری به نام پورفیریا (porphyria) وجود داشته که به بیماری خون آشام یا دراکولا نیز شناخته می شود. این بیماری علائمی مانند حساسیت شدید به نور خورشید و خارش داشته و در موارد شدید ممکن است دندان ها به رنگ قرمز مایل به قهوه ای تبدیل شود. این کونه بیماران در نهایت دیوانه خواهند شد.

افسانه های خون آشام ممکن است بر اساس ولاد والاشیا (Vlad of Walachia) که با نام ولاد امپالر (Vlad the Impaler) نیز شناخته می شود باشد. او که در بین سال های ۱۴۳۱ تا ۱۴۷۶ زندگی می کرده است عادت داشته تا کلاه ها را بر سر مردم میخ کرده، پوست افراد را زنده زنده کنده و آن ها را بر روی چوب های عمودی میخ کوب نماید. علاوه بر این ها او علاقه مند بود تا نان را درون خون دشمنان خود فرو کرده و سپس آن را بخورد. نام او ولاد (Vlad) به معنی فرزند اژدها یا دراکولا است که به عنوان دراکولای تاریخی شناخته می شود. اگرچه که او در سال ۱۴۷۶ به قتل رسیده اما آرامگاه او خالی است.
اختلالات پزشکی وجود دارند که در آن ها افراد به خون آشام بودن متهم می شوند. از جمله ان ها هماتودیپسیا (haematodipsia) که احساس تشنگی برای خون بوده و همرالوپیا (hemeralopia) یا روز کوری می باشد. کم خونی یا آنمی (Anemia) اغلب به اشتباه نشانه ای از حمله یک خون آشام در نظر گرفته می شده است.
یکی از معروفترین خون آشام های واقعی کاترین الیزابت نام داشت که بین سال های ۱۵۶۰ تا ۱۶۱۴ زندگی می کرده است. او گوشت دختران را گاز گرفته و در حالی که آن ها را شکنجه می داد، برای حفظ زیبایی خود در خون آن ها حمام می کرد. جالب است بدانید که او به معنای واقعی یک زن زیبا به شمار می رفت.
یکی دیگر از اولین گزارش ها از خون آشام ها به سومریان و بابلی های باستانی و در حدود ۴ هزار سال پیش باز می گردد. این نوشته ها اکیمو یا ادیمو (ekimmu) را توصیف می کند. این موجود نوعی روح یا شیطان بوده که به خوبی دفن نشده و به عنوان موجودی انتقام جو به زندگی بازگشته است.
بر اساس متن مصری پرتم هرو (Pert em Hru) یا همان کتاب مصری در مورد مرگ، اگر یکی از پنج بخش روح پیشنهاد خاصی دریافت نکند، او برای رفع نیازهای تغذیه ای خود شامل خوردن خون از آرامگاهش خارج خواهد شد. علاوه بر این الهه مصری به نام سکمت (Sekhmet) به خوردن خون شناخته شده است. از سوی دیگر الهه باستانی کالیوف (Kaliof) هند نیز تمایل بسیاری برای خوردن خون داشته است.
بسیاری از محققان بر این باور هستند که کلمه ومپایر یا خون آشام از کلمه vampir مجارستانی یا کلمه های upior و upper و upyr در زبان ترکی به معنی جادوگر گرفته شده است. برخی دیگر معتقدند که این از یک کلمه یونانی به نام nosophoros به معنی حامل طاعون آمده است. همچنین ممکن است از کامه Bamiiup در زبان صربستانی یا Serbo-Crotian pirati گرفته شده باشد. اصطلاحات بسیار زیادی برای ومپایر در سراسر فرهنگ ها وجود داشته که نشان می دهد این ذهنیت تا چه میزان در آگاهی انسان ها نفوذ کرده است.

بازدید از صفحه اول ارسال به دوستان نسخه چاپی خبرنامه

مطالب مرتبط