gardeshban.ir

کانال سوئز با طولی بالغ بر ۱۹۲ کیلومتر ارتباط بین دریای مدیترانه و دریای سرخ را فراهم می‌کند. ساخت این کانال پس از یک دهه و در سال ۱۸۶۹ خاتمه یافت، اما نشانه‌هایی وجود دارد که قدمت احداث چنین کانالی را به زمان‌های دورتر و دوره‌ی هخامنشی می‌رساند. طبق الواح به دست آمده، داریوش بزرگ هخامنشی قصد داشت بخش‌های شرقی و غربی امپراطوری عظیمش را از طریق یک آبراه به هم پیوند دهند.

 وی بدین منظور در اواخر قرن ششم پیش از میلاد، و پس از تحقیقات فراوان دستور احداث کانالی در منطقه‌ی سوئز کنونی از طریق رود نیل، جهت متصل کردن دو دریای ذکر شده را صادر نمود و پس از حدود ده سال آن را به سرانجام رساند. البته کانال امروزی تفاوت‌هایی با کانال زمان داریوش دارد.

 به‌طور مثال برخلاف کانال امروزی که به‌طور مستقیم دریای مدیترانه را به دریای سرخ متصل می‌کند، کانال قدیمی از شهر "زقازیق" (بوباستیس  قدیم) و رود نیل آغاز و به دریای سرخ منتهی می‌شد. در لوح گلی به دست آمده سخنان داریوش شاه به شرح زیر آمده است:

داریوش شاه گوید من پارسی هستم. مصر را از پارس گرفتم. این جوی (کانال) را دادم، از رودی به نام نیل که در مصر جاری است تا دریایی که از پارس می‌رود. پس از آنکه این جوی به همان‌گونه‌ای که فرمان داده بودم کنده شد، کشتی‌ها از مصر از میان این جوی به‌سوی پارس می‌رفتند. همان‌گونه که مرا میل و کام بود.

به هر حال مهندسی فرانسوی به نام "فردینان دولسپس" پس از مذاکراتی با "سعید پاشا" سومین والی کشور مصر در قرن نوزدهم اقدام با احداث کانال امروزی و متصل کردن دو دریای مدیترانه و سرخ کرد. 

قرارداد بهره‌برداری از کانال به مدت ۹۹ سال به شرکت فرانسوی احداث کننده‌ی کانال واگذار شد و خود مصر تقریبا هیچ‌گونه‌ی بهره‌ی مالی از کانال نداشت. همین مورد باعث اتفاقاتی شد که این کشور را چندین دهه مستعمره‌ی انگلستان کرد. سرانجام اما با کودتای مصر، در سال ۱۹۵۶ کانال سوئز ملی شد و از آن زمان تاکنون سودهای کلانی را روانه‌ی خزانه‌ی این کشور کرده است، به‌گونه‌ای که پس از گردشگری، دومین منبع اصلی درآمد مصری‌ها به شمار می‌رود. 

همچنین دولت مصر تصمیم گرفت کانال دومی را جهت گسترش حمل و نقل کشتی‌ها تاسیس کند. ساخت این کانال با بودجه‌ی ۸.۵ میلیارد دلاری در سال ۲۰۱۴ شروع و در سال ۲۰۱۵ میلادی به اتمام رسید. کانال مذکور در برخی نقاط کانال سوئز را دو طرفه می‌کند و همین مورد امکان عبور کشتی‌های بیشتری را فراهم می‌کند. در مجموع کانال سوئز اجازه‌ی عبور کشتی‌هایی با حداکثر عرض ۲۰ متر، وزن ۲۴۰,۰۰۰ تنی و ارتفاع ۶۸ متر را می‌دهد. این کانال نسبت با کانال پاناما ترافیک بیشتری را تجربه می‌کند و همچنین کشتی‌های بزرگ‌تری را عبور می‌دهد.

دسترسی

شما می‌توانید از شهرهایی مانند اسماعیلیه، سوئز و پورت سعید به تماشای کانال بپردازید که بدون شک زیبایی‌های خاص خودش را خواهد داشت. اگر دنبال مکانی برای عکاسی از کانال هستید، بندر شهر اسماعیلیه احتمالا بهترین انتخاب خواهد بود.

 در هنگام روز، زیبایی کانال نسبت به شب بیشتر است. همچنین با شرکت در تورهای مخصوصی می‌توانید بخشی از کانال را روی کشتی بپیمایید. اغلب در اطراف کانال را مناطق بیابانی فرا گرفته است، اما این موضوع بدین معنی نیست که نتوانید از جذابیت‌های آن لذت ببرید. در طول این کانال می‌توانید علاوه بر بیابان‌ها، به تماشای برج‌های نگهبانی، شهرهای کوچک، روستاها، پل‌ها، مساجد و بناهای دیگری بپردازید. علاوه بر این، برای ما ایرانی‌ها، آگاهی از اینکه زمانی یکی از اجدادمان با حفر چنین کانالی امری بسیار بزرگ را به سرانجام رساند، باعث افتخار و مباهات است و همین امر خود لذتی وصف ناشدنی به همراه دارد.