دور افتاده ترین نقاط حیرت انگیز دنیا/تصاویر

از ابتدای تاریخ بشر تاکنون، هر جایی از کره‌ی زمین که رفتیم، ردپایی از خود به جا گذاشتیم.

کد خبر: ۱۴۶۶۱

تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۳ تير ۱۳۹۸-1398 April 13

جایی روی کره‌ی زمین نیست که پیش از شما، آدم‌های دیگری به آن‌جا نرفته باشند، و حتی عمیق‌ترین و تاریک‌ترین نقاط اقیانوس و غارهای زیرزمینی کشف نشده نیز از تاثیرات فعالیت‌ انسان‌ها بی‌نصیب نمانده‌اند. ولی منظورمان این نیست که بتوان به آسانی به هر نقطه‌ای از روی زمین دسترسی پیدا کرد. مکان‌های فراوانی وجود دارند که آدم‌ها در آن‌جا در حال زندگی هستند ولی سفر به این مکان‌ها دشوار است؛ این دور افتاده ترین نقاط دنیا معمولا به امکانات مدرن موجود در جهان متمدن آن‌چنان دسترسی ندارند.

آب و هوای برخی از این مناطق آن‌چنان مساعد نیست، ولی مکان‌های دور افتاده‌ی دیگری نیز وجود دارند که گویی تکه‌های کوچکی از بهشت آفتابی هستند.

تمام مکان‌هایی که در این مقاله به آن‌ها اشاره می‌کنید، دارای سکنه‌ی دائمی هستند، ولی تعداد سکنه‌ی برخی از این مکان‌ها از ۵۰ نفر نیز کم‌تر است. در این سفر دور دنیا با ما همراه باشید تا از روی صندلی راحتی‌تان به ۱۱ دور افتاده ترین نقاط دنیا برویم.

۱. جزیره‌ی پالمرستون

جزیره‌ی پالمرستون در فاصله‌ی ۳۲۰۰ کیلومتری شمال غربی نیوزلند واقع است. این جزیره‌ی بسیار زیبا با شن‌های سفید دارای ۶۲ سکنه است که ۵۹ نفر از آن‌ها از نوادگان مستقیم مردی به نام ویلیام مارسترز هستند؛ این مرد برای نخستین بار این جزیره را برای سکونت انتخاب کرده بود. هیچ مغازه یا بازاری در پالمرستون وجود ندارد، زیرا مردم این جزیره به جز برای خرید مایحتاج‌شان از دنیای خارج، داخل این جزیره از پول استفاده نمی‌کنند. معمولا سالی دو مرتبه یک کشتی حاوی چیزهای مورد این مردم را به جزیره می‌آورد، ولی گاهی اوقات نیز سابقه داشته است که ساکنین این جزیره بیش از ۱۸ ماه را بدون این کشتی گذرانده‌اند.

از وقتی که امکان سفر دریایی ۸ روزه با قایق از تاهیتی تا این جزیره فراهم شده است، مردم این جزیره از مسافران بسیار استقبال می‌کنند و از آن‌ها دعوت می‌کنند در خانه‌های شخصی‌شان اقامت کنند. در این جزیره آن‌چنان هم از امکانات مدرن محروم نخواهید بود – دو تلفن در این جزیره وجود دارد؛ هم‌چنین مردم این جزیره روزی ۶ ساعت از برق و ۴ ساعت از اینترنت بهره‌مند هستند.

۲. دهکده‌ی سوپای، آریزونا

علی‌رغم آن‌که گرند کنیون یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری در ایالات متحده به شمار می‌رود، دهکده‌ی سوپای که در نزدیکی این منطقه واقع است به ندرت توسط گردشگران مورد بازدید قرار می‌گیرد. دهکده‌ی سوپای که مرکز یکی از قبایل سرخ‌پوستان آمریکایی به نام هاواسوپای به شمار می‌رود، دهکده‌ای است دور افتاده در بخش جنوب غربی گرند کنیون. مردم این دهکده از ورود گردشگران به این منطقه‌ی محافظت شده استقبال می‌کنند، ولی برای رفتن به دهکده‌ی سوپای باید حدود ۱۳ کیلومتر پیاده‌روی یا اسب‌‌سواری کنید؛ مگر این‌که بخواهید از طریق هلیکوپتر به این منطقه وارد شوید.

هاواسوپای به معنی "‌مردم آب‌های سبز و آبی‌”‌ است؛ زیرا در این منطقه، در امتداد رود هاواسو چهار آبشار بسیار زیبا وجود دارد. این آبشارها آب مردم این منطقه را تامین می‌کنند. این دهکده دارای ۲۰۸ نفر جمعیت است که هم‌چنان نامه‌های‌شان را با قاطر دریافت می‌کنند.

۳. اویمیاکن، روسیه

اگر به سفر به مناطقی با وضعیت آب و هوایی بسیار دشوار علاقه‌مند هستید، شاید روستای اویمیاکن روسیه را در فهرست مقاصد گردشگری‌تان قرار دهید. این منطقه‌ی دور افتاده، به طور پیوسته، سردترین نقطه‌ی مسکونی روی کره‌ی زمین است؛‌ دمای میانگین این منطقه منفی ۵۸ درجه‌ی سانتی‌گراد است. برای رسیدن به این منطقه، باید از مسکو با هواپیما به یاکوتسک یا ماگادان بروید؛ از این‌جا حدود ۹۰۰ کیلومتر تا اویمیاکن فاصله است که باید ادامه‌ی راه را در ‌”‌جاده‌ی‌ استخوان‌ها‌”‌ سمت این روستا با خودرو طی کنید.

آب لوله‌کشی در این منطقه وجود ندارد، زیرا همه چیز در این‌جا منجمد است؛ بنابراین، خودتان را برای استفاده از توالت‌های صحرایی آماده کنید. کشت محصولات کشاورزی در این منطقه امکان‌پذیر نیست؛ بنابراین، غذاهایی متداول مردم این منطقه شامل ماهی منجمد، گوشت گوزن شمالی، و قالب‌های یخی از خون اسب (باید خودتان را برای این خوراکی آماده کنید) و ماکارونی هستند. حدودا ۵۰۰ نفر در این منطقه‌ی منجمد زندگی می‌کنند؛ منطقه‌ای که تقریبا ۲۱ ساعت از طول شبانه‌روز را در تاریکی سپری می‌کند.

۴. جزیره‌ی پیت‌کرن، سرزمین‌های برون‌مرزی بریتانیا

اگر با داستان "‌ شورش در کشتی بونتی‌"‌ آشنا باشید، حتما جزیره‌ی پیت‌کرن را می‌شناسید؛ منطقه‌ای که طبق این داستان، شورشیان در ۱۷۹۰ آن را به عنوان محل زندگی خود انتخاب کردند. با وجود این، پیش از آن‌ها نیز ساکنینی در این جزایر وجود داشتند، زیرا شورشیان باقیمانده‌های زندگی پولینزیایی‌ها را از قبیل تنورهای زمینی، قبرستان‌ها، و خدایان سنگی در این منطقه کشف کردند.

جزیره‌ی پیت‌کرن جزء سرزمین‌های برون‌مرزی بریتانیا است که در فاصله‌ی ۵۳۰۰ کیلومتر نیوزلند واقع است، و به عنوان مقر اداری مجموعه جزایر پیت‌کرن شناخته می‌شود. امروزه حدود ۵۰ نفر در این جزیره زندگی می‌کنند. گردشگران زیادی حدودا ۳۲ ساعت با قایق‌های بادبانی طی می‌کنند تا از این جزیره بازدید کنند، ولی به ندرت ساکنان جدیدی به این جزیره اضافه می‌شوند.

۵. واحه سیوا، مصر

علی‌رغم آن‌که واحه‌ی سیوا به عنوان یک منطقه‌ی تاریخی هیجان‌انگیزی شناخته می‌شود که کلئوپاترا در آن‌جا حمام می‌کرد، ولی به دلیل آن‌که حدود پنج ساعت با اتوبوس از قاهره فاصله دارد، گردشگران زیادی را به خود جلب نکرده است. ولی دور افتادگی این منطقه‌ی واقع در میان بیابان غربی مصر، زبان سیوی و فرهنگ آمازیغ‌ها را به خوبی حفظ کرده است.

اگر بتوانید رنج پنج ساعت اتوبوس‌سواری را به جان بخرید، این شانس را به دست خواهید آورد تا در حمام کلئوپاترا، یک چشمه‌ی معدنی پر آب، شنا کنید، و هم‌چنین، از خوردن زیتون و خرمای محلی نیز لذت ببرید. در این منطقه، برای حمایت محیط زیست اطراف، خانه‌هایی از گل و نمک برای اقامت مسافران ساخته شده‌اند.

۶. جزیره‌ی سقطرا، یمن

جزیره‌ی سقطرا از این جهت شگفت‌آور است که با وجود آن‌که این منطقه دارای ۴۰۰۰۰ سکنه است، نخستین جاده‌ی این جزیره در ۲۰۱۱ ساخته شد. هم‌چنین، این جزیره‌ی خانه‌ی ۸۰۰ گونه‌ی نادر گیاهی است که برخی از آن‌ها آن‌چنان شکل عجیب و غریبی دارند که گویی از یک سیاره‌ی دیگر به آن‌جا آمده‌اند. در واقع، شکل عجیب این گیاهان که یک سوم از آن‌ها را در هیچ نقطه‌ی دیگری روی کره‌ی زمین نمی‌توان یافت، نشان‌دهنده‌ی قدرت سازگاری آن‌ها با محیط اطراف است.

این جزیره حدود ۶۳۰ کیلومتر از پایتخت یمن فاصله دارد و دارای آب و هوای گرمسیری و بیابانی است. با استفاده از هواپیما نیز می‌توانید از صنعا به این جزیره مسافرت کنید.

۷. تریستان دا کونا

این منطقه‌ی دور افتاده یک جزیره‌ی آتشفشانی است؛ با این حال، این مسئله باعث نشده است که ۲۵۸ سکنه‌ی آن بخواهند به جای دیگری نقل مکان کنند. و البته، امکانات رفاهی قابل قبولی نیز در تریستان دا کونا پیدا می‌شود، از قبیل مغازه، مدرسه، کلیسا، و یک بیمارستان. شبکه‌ی برق‌رسانی در این جزیره وجود ندارد، ولی ساکنان این منطقه از ژنراتورهای بنزینی برای تولید برق استفاده می‌کنند.

نام این جزیره از روی نام کاشف آن انتخاب شده است؛ البته با این‌که این فرد نام خود را بر روی این جزیره گذاشت، هرگز پای خود را روی این جزیره نگذاشت. امروزه، این جزیره جزء سرزمین‌های قلمرو بریتانیا محسوب می‌شود. برای بازدید از این جزیره باید با دقت برنامه‌ریزی کنید. این جزیره از کیپ‌تاون آفریقای جنوبی حدود ۲۷۸۷ کیلومتر فاصله دارد که باید این مسافت را با کشتی طی کنید؛‌ این کشتی در هر سال تنها ۹ مرتبه به این جزیره می‌رود.

۸. بارو، آلاسکا

این شهر یخ‌زده دو نام دارد. بارو نامی است به احترام نام سر جان بارو، افسر نیروی دریایی بریتانیا، بر این منطقه گذاشته شده است – البته دلیل این مسئله آن‌چنان روشن نیست. ولی شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند، دست‌کم از حدود ۵۰۰ سال بعد از میلاد، آدم‌هایی در این منطقه زندگی می‌کردند. مردم بومی به این شهر اوتکیاویک می‌گویند.

علی‌رغم آن‌که دمای هوا در طول فصل گرم سه ماهه‌ی این منطقه حدود ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد است (در فصل‌های سرد میانگین دمای هوا به شانزده درجه زیر صفر می‌رود، و ۶۵ روز نیز مرتبا تاریک است)، جمعیت قابل توجهی معادل ۴۴۲۹ نفر در این اوتکیاویک زندگی می‌کنند. آن‌ها خانه‌های‌شان را با گاز طبیعی گرم می‌کنند، و دارای خدمات آب‌رسانی و فاضلاب، و هم‌چنین، تلفن، پست، رادیو، تلویزیون، و اینترنت هستند. به علاوه، هتل‌ها و رستوران‌هایی نیز در این منطقه وجود دارد. با وجود این، این شهر تنها از طریق یک پرواز یک و نیم ساعته از شهر انکوریج قابل دسترسی است.

۹. لارینکونادا، پرو

لارینکونادا که در ارتفاعات بالای رشته‌ کوه‌های آند قرار دارد، از جمله شهرهایی است که شاید بگویید فرقی با سایر شهرها ندارد، ولی شاید نتوانید مدت زیادی در این شهر بمانید. شهر لارینکونادا با ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متر، مرتفع‌ترین سکونت‌گاه انسان روی کره‌ی زمین است. گردشگران در این شهر معمولا دچار علائم ارتفاع‌زدگی از قبیل سر درد، حالت تهوع، و تنگی نفس می‌شوند. حدود ۵۰۰۰۰ نفر در اوایل سال ۲۰۰۰ به دنبال طلا به این منطقه آمدند، ولی بیش‌تر ساکنان این شهر زیر خط فقر زندگی می‌کنند و از امکانات رفاهی، زیرساخت‌های شهری، یا لوله‌کشی بی‌بهره هستند. هیچ‌گونه‌ جاده‌ای به سمت این شهر وجود ندارد؛ ولی با شش ساعت رانندگی از نزدیک‌ترین شهر می‌توان به اندازه‌ای به لارینکونادا نزدیک شد که بقیه‌ی راه را به پای پیاده به سمت بالا ادامه داد.

۱۰. بنتام، جزایر کوکوس

دور افتادگی جزایر کوکوس که تقریبا در ۳۰۰۰ کیلومتری شهر پرت استرالیا واقع است، زبان شفاهی و آداب و رسوم مذهبی و فرهنگی مردم نژاد مالایی از هر گونه تغییر در امان داشته است. حدود ۶۰۰ نفر در این منطقه زندگی می‌کنند.

ولی علی‌رغم این دور افتادگی، مردم این منطقه گردشگران را به بازدید از زیبایی‌هایی آن دعوت می‌کنند. ساکنان این جزیره از گردشگران استقبال می‌کنند و تلاش می‌کنند فعالیت‌هایی نظیر غواصی، موج‌سواری، موج‌سواری با کایت، و تماشای پرندگان را برای گردشگران فراهم کنند. هفته‌ای دو بار پرواز میان شهر پرت و این جزیره صورت می‌گیرد.

۱۱. چانگ تانگ، تبت

با این‌که چانگ تانگ در تبت به اندازه‌ی شهر لارینکونادا مرتفع نیست، میزان ارتفاع در این منطقه ۱۲۲۰ متر تا ۲۷۰۰ متر متغیر است. این منطقه که اصطلاحا به آن "‌بام دنیا‌”‌ گفته می‌شود، حدود ۱۶۰۰ کیلومتر در طول فلات گسترده است و فقط مردم عشایری به نام چانگپا در آن زندگی می‌کنند. البته، گونه‌های جانوری نیز در این منطقه زندگی می‌کنند، از جمله پلنگ و گاو میش.

اگر واقعا تصمیم دارید آب و هوای سرد و خشک، و هم‌چنین شرایط بدون امکانات چانگ تانگ را به جان بخرید، می‌توانید از طریق فرودگاه شهر له، ایستگاه قطار اودامپور، یا از طریق خودرو از شهر مانالی یا سرینگر به این شهر سفر کنید. با وجود این، برای ورود به این منطقه به مجوز نیاز دارید، و این مسئله می‌تواند هزاران دلار برای‌تان خرج داشته باشد.

نتیجه

بنابراین، اکنون که این دور افتاده ترین نقاط دنیا ولی زیبای دنیا آگاه شده‌اید، کدام‌یک را برای سفر انتخاب می‌کنید؟ یک جزیره‌ی شخصی گرمسیری یا تحمل برف و سرما و هم‌چنین امکانات پایین در بام دنیا؟ زندگی در مناطق دور افتاده‌ی دنیا قطعا جذابیت‌های منحصر به فردی دارد، و می‌توانیم درک کنیم چرا ساکنان این ۱۱ دور افتاده ترین نقاط دنیا می‌توانند با شادی به زندگی‌شان ادامه دهند.

با این‌که شاید برای محروم ماندن از امکانات رفاهی نظیر رستوران یا گوشی همراه به طور کامل آمادگی نداشته باشید، ولی سفر به هر یک از این مناطق دور افتاده می‌تواند برای‌تان بسیار آموزنده و ارزشمند باشد.