کشور کامبوج ، آداب و رسوم و فرهنگی غنی دارد و معمولاً این مردم کامبوج و سنتهای آنها است که در قلب بازدیدکنندگان این کشور رخنه کرده و آنها را به خود علاقهمند میکند.
کامبوج گاهی با نام «پادشاهی شگفتی» شناخته میشود و شاید بهتر باشد قبل از سفر به این کشور، اطلاعات بیشتری راجع به فرهنگ مردم کامبوج در دست داشته باشید تا بتوانید نهایت استفاده را از سفر خود و بازدید از مکانهای دیدنی آن ببرید.
مردم کامبوج به طور ذاتی این قابلیت را دارند تا در مواجهه با هر مشکلی، دوباره سرپا بایستند و گرد و خاک را پاک کرده و دوباره به راهشان ادامه دهند. نمونهی این استقامت را میتوان در تاریخ غمانگیز این کشور و جریان رژیم خمرهای سرخ مشاهده کرد که تعداد بسیاری از مردم طی این دوره کشته شدند.
ترس و وحشتی که مردم در آن مدت تجربه کردند هیچگاه فراموش نخواهد شد و آثار ناگوار آن قطعاً مانند یک داغ بزرگ تا چندین نسل همراه مردم خواهد بود؛ با این وجود کشور کامبوج توانست پس از جنگ به سرعت جانی دوباره بگیرد و مسیر را برای داشتن آیندهای روشن هموار کند.
یکی دیگر از خصوصیات ذاتی مردم کامبوج، سرشت مهربان آنها است. آنها خوشبرخورد، عاطفی و دوستداشتنی هستند و همیشه حتی در بدترین شرایط نیز لبخند به لب دارند. این ویژگیشان باعث میشود تا در برخورد کردن و کنار آمدن با آنها راحتتر باشید. دین رسمی این کشور، بودایی است و مهربانی و عطوفت، بخشی از زندگی روزانهی مردم به حساب میآید.
خانواده، اولویت اول، دوم و آخر مردم کامبوج است. خانوادهها معمولاً پرجمعیت هستند و اعضای خانواده، خاله، عمو و سایر خویشاوندانِ دور در مناسبتهای مختلف و جشنهایی مانند سال نو خمر و روز اجداد (Pchum Ben) دور هم جمع میشوند.
طبقهی متوسط در کامبوج کمکم در حال افزایش است اما بسیاری از مردم همچنان زندگی سختی را میگذرانند و زیر خط فقر قرار میگیرند. آموزش در شهرستانها در حد ضروریات و اصول پایه انجام میگیرد اما این موضوع مانع مردم کامبوج نمیشود که عادت دارند راهی خلاقانه برای یادگیری هر چیزی پیدا کنند.
اگر از بیشتر جوانان این کشور بپرسید که زبان انگلیسی، زبان ژاپنی، نقاشی، نواختن آلات موسیقی و بسیاری هنرهای دیگر را از کجا یاد گرفتهاند، جواب بیشتر آنها تماشای ویدیوی آنلاین خواهد بود.
آیین بودا، دین رسمی کشور کامبوج است و حدود ۹۷% از جمعیت آن از شاخهی ترواده (Theravada) پیروی میکنند که قدیمیترین شاخهی باقیماندهی بوداگرایی به شمار میرود. همچنین بیشتر مردم از جمله جمعیت جوان این کشور، مراسم مذهبی دینشان را به جا میآورند.
راهبها مورد احترام مردم هستند و عکسهای بودا را در خانههایشان و بالای جایی آویزان میکنند که به خیرات و صدقهشان اختصاص دارد. پاگوداها در سراسر کشور دیده میشوند و مردم در تعطیلات مذهبی به معابد میروند.
مردم کامبوج به ارواح و قدرتهای خارقالعاده اعتقاد دارند و این موضوع میتواند توجیهی برای علاقهی بیش از حد آنها به فیلمهای ترسناک باشد. پیشگوها پیشبینی میکنند که روز شانس زوجها برای ازدواج کدام است و مردم میتوانند با پرداخت هزینهای اندک، پرندههای آوازخوان را از قفس آزاد کنند تا این کار برایشان شانس بیاورد. البته این لیست به همین چند مورد محدود نمیشود و همچنان ادامه دارد.
فرهنگ مردم کامبوج با هر نسل تغییراتی داشته و این تغییر همچنان ادامه دارد اما کامبوج همچنان کشوری بسیار سنتی به حساب میآید و هم جوانتر و هم نسلهای قدیمیتر مطابق این سنتها زندگی میکنند. در سفر به کامبوج یادتان باشد که مردم این کشور، بسیار محجوب هستند.
بنابراین پوشیدن لباسهای بیش از اندازه باز، دعوا راه انداختن، زیادهروی کردن در نشان دادن علاقه به همسرتان در مکانهای عمومی صورت خوشی ندارد.
مردم کامبوج به تاریخ و فرهنگ کشورشان افتخار میکنند. محوطهی باستانی آنگکور وات در کامبوج واقع شده و یکی از معروفترین دیدنیهای آن به شمار میرود و همچنین این کشور، خاستگاه امپراطوری آنگکور بوده که در دوران اوج خود بین قرن ۱۱ تا ۱۳ میلادی بیشتر بخشهای جنوب شرقی آسیا را تحت تسلط خود درآورد. بنابراین مردم کامبوج، علاقهی بسیاری به میراث فرهنگی و تاریخی منحصر به فرد کشورشان دارند.
اگر از خانه بیرون رفتید و با چادرهای بزرگ سفید رنگ در خیابان روبهرو شدید، این موضوع به این معنی است که تا ۵ روز صدای موسیقی بلند و آواز خواندن از صبح زود تا نیمههای شب ادامه دارد. مردم کامبوج به بهانهی عروسی، سالگرد، مراسم تدفین و مناسبتهای مختلف دیگر دوست دارند تا مهمانیهای پر ریخت و پاش برگزار کنند و هر کسی را که در طول عمرشان با او برخورد داشتهاند را به این مهمانی دعوت میکنند.
چه در پایتخت و چه در مرکز شهرستانهای کامبوج باشید، تا رسیدن به KTV فاصلهی چندانی ندارید. KTV تقریباً ورژن آسیایی کارائوکه است که میتوانید به کمک صفحهی نمایش و میکروفون، آهنگ مورد علاقهتان را بخوانید. مردم کامبوج چه در اتوبوس باشند، چه در حال خدماترسانی در رستوران، چه در حال رانندگی کردن در موتور سه چرخ و چه در حال ساختمانسازی، آواز خواندن به نحوی با کارشان ادغام میشود.
هیچ میدانستید کامبوج، بیشترین تعداد تعطیلی رسمی در دنیا را دارد؟ روز جهانی زن؟ تعطیل رسمی. روز جهانی حقوق بشر؟ یک تعطیل رسمی دیگر. سالگرد فوت پادشاه سیهانوک؟ باز هم تعطیل رسمی.
گروه ۲۰ (G20)، بیست مورد از قدرتمندترین کشورهای جهان در زمینه اقتصاد را در برمیگیرد و حدود ۸۰٪ کل اقتصاد جهانی را شامل میشود. میانگین تعطیلات رسمی در این کشورها فقط به ۱۲ مورد میرسد. این درحالی است که با اضافه شدن روز بزرگداشت (Day of Remembrance) به لیست تعطیلات رسمی کامبوج، تعداد تعطیلات رسمی در این کشور به ۲۸ مورد رسید!