شهر واراناسی یا شهر الهه مرگ/عکس

شهر واراناسی یکی از قدیمی‌ترین مناطق روی زمین است که همچنان مردم زیادی در این منطقه از هندوستان زندگی می‌کنند.

کد خبر: ۳۳۳۸۷

تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۹-1399 August 22

شهر واراناسی یکی از قدیمی‌ترین مناطق روی زمین است که همچنان مردم زیادی در این منطقه از هندوستان زندگی می‌کنند. تاریخ سکونت در این شهر به ۳۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد.

واراناسی (بِنارس یا بَنارَس) شهری بر کرانه چپ رود گنگ در جنوب شرقی ایالت اوتار پرادش هند است. این شهر از مراکز دینی عمده هندوان است و در نزد بوداییان و پیروان آیین جین نیز مقدس است.

واراناسی از شهرهای مهم تاریخی، فرهنگی و تجاری هند، و از مراکز قدیمی و مهم شیعیان شبه قاره هند به‌شمار می‌رود. واژه بنارس، شکل دیگر واژه وارانسی است. برخی این نام را برگرفته از نام دو رودخانه ورونه و آسی می‌دانند، که پایه علمی ندارد. از دیگر نام‌های معروف آن کاشی است که ظاهراً از نام یکی از قبایل آریایی نژاد آن منطقه برگرفته شده‌است و به اعتقاد عموم مفهوم براق و درخشان دارد. در زمان اورنگ زیب شهر رسماً محمدآباد نامیده شد ولی با انقراض بابریان این نام به فراموشی سپرده شد.

شهر واراناسی یکی از قدیمی‌ترین مناطق روی زمین هست که همچنان مردم زیادی در این منطقه از هندوستان زندگی می‌کنند. تاریخ سکونت در این شهر به ۳۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد.

شهر واراناسی در سال ۵۹۰ق به تصرف معزالدین محمد سام درآمد و بسیاری از بتهای معابد متعدد آن نابود و شهر ویران شد. بابر در ۹۳۶ق آن را گرفت. در دوره اکبرشاه، راجه جی سینگه معابد متعدد و رصدخانهای در آنجا ساخت. اورنگ زیب مسجدی به جای یکی از معابد قریم هندی آن بنا نهاد. در ۱۷۷۵م بنارس به بریتانیا واگذار گردید و در ۱۹۵۰م جزء اتحادیه هند شد.

این شهر از نظر تاریخی، فرهنگی و تجاری از شهرهای مهم هند حساب می‌شود.

از آنجا که واراناسی (بنارس) بر سر راه ارتباطی مراکز مهم علمی و ادبی چون آگره، لکهنو، عظیم‌آباد و جونپور قرار داشت، به یکی از محل‌های مهم تجمع شعرا، ادبا و دانشمندان تبدیل شد.

شاعران و ادبای فارسی گوی بسیاری در زمان اکبرشاه، جهانگیرشاه و شاه جهان، اهل بنارس بودند یا در آنجا زندگی می‌کردند. بنارس امروزه نیز از مراکز آموزش زبان فارسی است. هم‌اکنون زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا سطح دکتری تدریس می‌شود و در مدرسه دینی الجامعةالسلفیة این شهر نیز طلاب فارسی می‌آموزند.

این شهر به شهر الهه مرگ نیز معروف است. به اعتقاد مردم ساکن این شهر هرکس که عمرش در شهر واراناسی به پایان برسد بدون شک رستگار خواهد شد. بسیاری از کهنسالان، سال‌های پایانی عمر خود را به این شهر آمده و تا پایان زمان حیاتشان در این شهر زندگی می‌کنند. جالب است بدانید روزانه بیش از ۱۰ هزار نفر در آب رودخانه گنگ به تطهیر می پردازند. ابریشم معروف باراناسی، از با کیفیت ترین ابریشم های تولید شده در هند است که در این شهر تولید می شود.

واراناسی، شهر صومعه ها

واراناسی، صومعه های زیادی دارد و به همین دلیل «شهر صومعه ها» هم نامیده می شود. ساکنان واراناسی در این شهر نسبت به شهرهای دیگر هند، مردم پیوند عمیق تری با مذهب و ارزش های فرهنگی دارند و ساختار شهر از نظر اجتماعی و اقتصادی طوری است که مردم آن با هم در هماهنگی کامل هستند و ارتباط زیاد و نزدیکی دارند. هندوهای بنارسبنارس، نسخه ی ادبیات و هنرهای تجسمی خاص خودش را دارد و بسیاری از نویسندگان بزرگ هند مثل Tulsidas، Ravidas، Saint Kabir و… از این شهر بوده اند.

علاوه بر این، موسیقیدان هایی مثل Ravi Shankar، Bismillah Khan و Girija Devi هم در این شهر پرورش پیدا کرده اند و این نشان دهنده ی عمق هنر و ارزش های فرهنگی ای است که در خون این شهر جاری است. دسترسی به قسمت جالب شهر که به موازات رود گنگ است به خاطر جاده های باریک و جمعیت بسیار زیاد، سخت است. در این قسمت می توان پاساژها و ساختمان های قدیمی هند را دید.

برای رسیدن به این قسمت از شهر، استفاده از ریکشاو بهترین وسیله است چون هم ارزان است و هم با توجه به جمع و جور بودنش می تواند از میان خیل جمعیت راحت تر عبور کند. مردم واراناسی ترجیح می دهند تا لباس های نخی سفید و نارنجی یپوشند و لباس های زعفرانی رنگ بر تن افراد مذهبی دیده می شود. حوله ی سفیدی که به آن گامچا (Gamcha) هم گفته می شود، یکی دیگر از خصیصه های متمایز کننده ی مردم واراناسی است.