قلعه گوریچ؛ قلعه ای 200 ساله که طلسم شده/عکس

سرتاسر جهان، قلعه‌های متروکه و مخروبه فراوانی وجود دارند، ولی تاریخ هیچ‌کدام به‌اندازه قلعه گوریچ در ولز شمالی جالب نیست.

کد خبر: ۳۸۰۱۰

تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۹-1399 December 25

گردشبان (gardeshban.ir) :

این قلعه که در اوایل قرن نوزدهم میلادی ساخته شد، ابتدا یک ملک خصوصی بود و سپس به مکانی برای بازتصویب قانون‌های قرون‌وسطایی درآمد. ما با مارک بِیکر، مسئول بازسازی قلعه، صحبت کردیم تا اطلاعاتی را پیرامون تاریخ آن و روح‌هایی که در قلعه پرسه می‌زنند دریافت کنیم.

ادامه این مطلب را بخوانید تا به درون قلعه 200 ساله گوریچ گام بگذارید.

قلعه پهناور گوریچ که از بالا نظاره‌گر شهر آبرگل کشور ولز شمالی است.

معماری بی‌نظیر این قلعه آن را به یک مکان برجسته ملی تبدیل کرده است. بیکر می‌گوید: «این قلعه گویی از خیال انسان بیرون آمده است. انگار که افسانه است».

سازنده این قلعه آن را در اوایل قرن نوزدهم میلادی برای گرامی داشت خانواده‌اش بنا کرد.

در سال 1812، لیود هسکت بامفورد هسکت به‌منظور گرامیداشت یاد خانواده مادرش، یعنی خانواده لوید گوریچ، ساخت این قلعه را آغاز کرد. او پس از تکمیل قلعه از آن به‌عنوان ملک خصوصی استفاده نمود. طی سال‌های بعد، زمین‌های قلعه کم‌کم گسترده‌تر و قسمت‌های بیشتری روی آن ساخته شدند.

تمام قسمت‌های عمارت قلعه گوریچ روی یک زمین وسیع 1600 هکتاری بنا شده‌اند.

این قلعه‌ی پراکنده در یک مساحت بزرگ، پر از گنجینه‌هایی پنهان از تاریخ کهن خود می‌باشد.

هنگامی‌که خانواده هسکت در قلعه گوریچ زندگی می‌کردند، این قلعه 128 اتاق، ازجمله 28 اتاق‌خواب داشت.

بیکر می‌گوید مجموع طول دیوارهای این عمارت 14 کیلومتر است؛ دیوارهایی که این روزها رویشان گیاهان بسیاری سبز شده است و کاملاً در معرض عوامل محیطی قرار گرفته‌اند.

پنجره‌های قلعه از چدن و شیشه‌رنگی ساخته شده بودند.

شیشه‌های رنگی این پنجره‌ها امروزه گم یا خرد شده‌اند.

در دهه 70 قرن نوزده میلادی، چندین کلیسا و باغ به مجموعه اضافه شد و وسعت آن بیشتر گردید.

لوید این بنا را برای پسرش، رابرت بامفورد-هسکت به ارث گذاشت و او با همسرش الن در آن زندگی کرد. این زوج به کمک هم زمین‌های قلعه را گسترش داند، مهم‌ترین کار آن‌ها ساخت باغ‌های قلعه بود که درخت‌های سرخدار فراوانی در آن کاشته بودند.

ولی مشهورترین طراحی داخل قلعه، راه‌پله مرمری آن است.

رابرت و الن قلعه را برای دخترشان، کانتس وینیفرد، و همسرش گذاشتند. آن‌ها نیز با کمک گرفتن از معمار بریتانیایی دتمار بلو یک راه‌پله 52 پله‌ای در خانه‌شان ساختند. این راه‌پله امروزه نیز پابرجاست.

در اواسط قرن بیستم، این قلعه به یک جاذبه گردشگری تبدیل شد

قلعه گوریچ اکنون به‌عنوان «مکان دیدنی ولز» شناخته شده است و گردشگران می‌آیند تا حس بازتصویب قوانین قرون‌وسطایی را از نزدیک ببینند. تنها طی دو دهه، حدود 10 میلیون بازدیدکننده آمدند و از این راه‌پله مرمری مشهور بالا رفتند.

در سال 1985، این قلعه رسماً بسته شد و متروکه ماند.

درون خرابه‌ها. اگرچه این قلعه به‌صورت خرابه رها شده بود، ولی بازهم به‌عنوان پس‌زمینه فیلم «پرنس والیانت» با درخشش کترین هگل، مورداستفاده قرار گرفت.

گفته می‌شود که این عمارت چند قرنه روح زده است

معروف‌ترین داستانی که از وجود یک روح در قلعه گوریچ تعریف می‌کنند، مربوط به کانتس وینیفرد است؛ زن قدرتمندی که سرمایه‌اش را برای ساخت بیمارستان، گسترش هنر و ترویج دین به کار می‌گرفت. مردم می‌گویند روح او هنوز در قلعه پرسه می‌زند.

بیکر می‌گوید: «من هم اینجا چیزهای عجیبی دیده و شنیده‌ام». او می‌گوید به‌خوبی یادش می‌آید که یک روز یک هاله نور بزرگ و متحرک را روی راه‌پله مرمری عمارت به چشم دیده است.

دیگر بازدیدکنندگان این مکان نیز تجربه‌های مشابهی را روی راه‌پله افسانه‌ای عمارت داشته‌اند.

جان واکر، گرداننده کانال اربَن اکس بویز Urban Ex Boys، در سال 2014 از این قلعه برای کانال یوتویبش فیلم‌برداری کرد و گفت که دلهره شدیدی به او دست داده است. واکر می‌گوید: «بهترین قسمت گردش من در قلعه رفتن روی راه‌پله‌ها بود که در آن واقعاً و عمیقاً حس می‌کردم کسی دارد من را از جایی نگاه می‌کند». یکی از مدیران قلعه گفته است که آن‌ها روبروی یکی از پنج دروازه عمارت یک روح دیده‌اند

مدیر داخلی عمارت در وب‌سایت آن می‌نویسد: «صدای کشیده شدن زنجیر به دروازه اصلی را شنیدم و بعد صدای پای کسی که انگار به‌طرف من می‌دوید آمد. وحشت همه وجودم را گرفته بود. هوا بسیار تیره‌وتار بود. من روی تراس اصلی ایستاده و منتظر بودم تا برق‌کار کارش را در قسمت دیگری از قلعه تمام کند و من درب‌ها را قفل کنم. قدم‌ها نزدیک‌تر و نزدیک‌تر شدند... و سپس در نیم متری صورتم ناگهان قطع شدند. من که از ترس به نفس‌نفس افتاده بودم، تلفنم را برداشتم و فلشش را روشن کردم... هیچ‌کس آنجا نبود».

روح زده بودن این قلعه به‌آسانی باورپذیر است. چراکه دیوارهایش پوسته‌پوسته شده‌اند و اتاق‌ها سرد و خالی‌اند.

بیکر می‌گوید کار بازسازی قلعه ادامه دارد، اما خرابه‌های آن «واقعاً شگفت‌انگیز» اند. این خرابه‌ها اکنون درب‌هایی را به روی راه‌هایی که پیش‌تر پنهان بودند، می‌گشایند.

شوربختانه رمز و رازهای این قلعه در معرض عوامل محیطی قرار گرفته‌اند. اگرچه بیشتر نواحی عمارت به دلیل سال‌ها متروکه بودن فاسد شده است، ولی هنوز هم می‌توانید قسمت‌هایی از طراحی حیرت‌آور آن را مشاهده کنید.

بیکر از 12 سالگی برای بازسازی این قلعه و برگرداندن آن به شکوه پیشینش تلاش کرده است تا ساختمان‌هایش تا دهه‌ها بعد پابرجا بمانند. او می‌گوید: «120 اتاق هست که باید بازسازی کنیم. وظیفه سنگینی است». اگرچه قلعه گوریچ را اکنون به خاطر خرابه‌های روح زده‌اش می‌شناسند، ولی بیکر از مردم می‌خواهد که تاریخ آن را نیز فراموش نکنند.

بیکر افزون بر آن‌که می‌کوشد تا عمارت را به مکانی تبدیل کند که گردشگران بتوانند در آن بگردند و نکاتی بیاموزند، از افراد علاقه‌مند می‌خواهد که گذشته پرماجرای آن را از یاد نبرند.

بیکر بیان می‌کند: «اینجا فقط با بودن در یک مکان، 200 سال تاریخ را مشاهده خواهید کرد. داستان‌های تاریخی قلعه بسیار پرمایه و تأثیرگذار هستند. ما بر آنیم تا آن را برای نسل‌های آینده حفظ و ترمیم کنیم و می‌خواهیم که مردم ارتباطشان را با گذشته‌شان از دست ندهند».