gardeshban.ir

استان اصفهان با پنج میلیون نفر جمعیت به‌عنوان یکی از قطب‌های معروف و محبوب گردشگری جهان و ایران، بیش از ۲۲ هزار بنا و اثر تاریخی شناسایی شده دارد که از میان آنها افزون بر یک‌هزار و ۸۰۰ اثر ثبت ملی شدند.

کمتر کسی از ایرانیان یا گردشگران خارجی است که نام پل های معروف اصفهان که هر یک نمادی از تاریخ و هنر و معماری ایران زمین و نصف جهان است به گوشش نخورده باشد، از پل خواجو و سی و سه پل گرفته تا پل مارنان و شهرستان، هر یک قرن‌ها استوار بر رودخانه زیبای زاینده‌رود همیشه جاری، جنوب و شمال اصفهان را به یکدیگر متصل کرده‌اند.

زاینده‌رود به طول افزون بر ۴۰۰ کیلومتر بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی بویژه زردکوه سرچشمه می‌گیرد و در کویر مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود و در نهایت به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.

اما متاسفانه این رودخانه که نقشی اصلی و مؤثر در پایداری محیط زیست، تامین آب آشامیدنی، حیات محیط زیست، رونق کشاورزی، اقتصاد و گردشگری منطقه مرکزی و هستی تالاب گاوخونی دارد، در دهه‌های اخیر به ‌علت برداشت‌های غیرقانونی در بالادست، انتقال آب به حوضه دیگر، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل و در پایین دست اغلب در فصول گرم  و حتی روزهای سرد سال مانند چنین روزهایی که در حال سپری کردن هستیم با خشکی مواجه شده است.

پل خواجو خسته از بی آبی زاینده رود

سی و سه پل یا پل الله وردی‌خان به عنوان طولانی ترین پل زاینده رود در سال ۱۰۰۵ هجری با ۳۳ دهانه، ۲۹۵ متر طول و ۱۴ متر عرض توسط الله وردی خان از سرداران سپاه صفویه بر روی زاینده‌رود در شهر اصفهان و در زمان شاه عباس صفوی ساخته شد.
در این پل سه معبر در سه سطح مختلف تعبیه شده که یکی از آنها راه معمولی روی پل به شمار می‌رود که در دو طرف آن تاق‌نماهای سرپوشیده ساخته‌ شد که از طرفی به رودخانه و از طرفی به همین جاده مشرف است.

این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۱۱۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

 پل مارنان در یکی از قدیمی ترین محلات شهر اصفهان یعنی ماربین واقع شده و برخی شالوده‌های این سازه زیبای قدیمی را به دوران ساسانی نسبت می‌دهند.

این پل در نزدیکی پارک جنگلی ناژوان قرار گرفته است و اگرچه کمتر شناخته شده اما طرفداران خاص خود را دارد.

از زیبایی‌ها و جلوه‌ای پل‌های تاریخی که بگذریم  این سازه های میراث فرهنگی معروف و محبوب سال ها گرفتار خشکی زاینده‌رود شده اند و بر اساس آنچه کارشناسان و پژوهشگران باستان شناسی و میراث فرهنگی می‌گویند نبود آب می‌تواند ضربات غیر قابل جبرانی بر پیکره ی آنها وارد کند.

به گفته کارشناسان این سازه‌ها به گونه‌ای ساخته شده اند که برای استحکام و دوام همچون چند صد سال گذشته نیازمند وجود آب در بستر رودخانه و هستند و در صورت نبود آب از استحکام و صلابت آنها کاسته خواهد شد.

از سوی دیگر نما و ظاهر پل ها در صورتی که آب در بستر جامعه جاری باشد به صورت تمام کمال رخ می‌نماید و در صورت نبود آب نمی‌توان انتظار زیبایی‌های کامل آنها را داشت.

از سوی دیگر به گفته مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان نبود هشت ماهه آب در بستر زاینده رود که برای پل‌های تاریخی بسیار مضر است خود  بستر رودخانه را به کانون انتشار گرد و غبار تبدیل کرده و در صورت تداوم این امر سلامتی شهروندان و مسافران نیز به خطر خواهد افتاد.

منصور شیشه فروش خاطرنشان کرد: وزش باد شدید و تندبادهای لحظه‌ای در روزهای گذشته و انتشار بسیار زیاد گرد و غبار در فضا نشان داد که خود بستر زاینده رود نیز کانونی بالقوه و قابل توجه برای انتشار ریزگردهاست و در صورت نبود آب در بستر آن این مشکلات در ماه‌های آینده بسیار بیشتر خواهد شد.

وی به لزوم برنامه ریزی برای جاری سازی زاینده رود اشاره کرد و اظهار داشت: اجرای طرح‌های انتقال به آب حوضه آبریز زاینده‌رود مانند بهشت آباد و کوهرنگ ۳ اجتناب ناپذیر و ضروری است و می‌طلبد که مسئولان در این خصوص اهتمام بیشتری داشته باشند.