گردشبان (gardeshban.ir) : مصطفی دهپهلوان ـ سرپرست هیأت باستانشناسی این گورستان تاریخی ـ گفت: گورستان تاریخی شغاب با پهنهای در حدود ۵ هکتار در شهر بوشهر واقع شده که با توجه به همجواری با محوطه ایلامی تَل پِیتُل و محوطههای ساسانی در بخش کرانهای شهر بوشهر و ریشهر، به گورستان ایلامی نیز مشهور است.
او افزود: پس از انقلاب جمهوری اسلامی ایران، بررسی و کاوشهای محدودی در گورستان شغاب توسط استادان اسماعیل یغمایی (۱۳۶۲)، علیاصغر میرفتاح (۱۳۶۹)، مهدی رهبر (۱۳۷۶) و علیاکبر سرفراز (۱۳۸۳) انجام گرفته است.
این باستانشناس اظهارکرد: با توجه به کاوشهای صورتگرفته، سه نوع تدفین شامل گورهای سنگچین مستطیلی، گورهای چالهسنگی مستطیلی و خمرههای اژدری در جهت شرقی ـ غربی این محوطه بهدست آمده و با توجه به پژوهشهایی که تا کنون انجام شده است، تمام باستانشناسان اتفاق نظر دارند بیشتر این تدفینها در بازه زمانی از اواخر دوره اشکانی تا پایان دوره ساسانی قرار میگیرند.
دهپهلوان گفت: در تفسیرهای مختلف آمده است ابتدا جسد به صورت تاقباز در گورهای مستطیلی سنگچین یا چالههای مستطیلی قرار میگرفته است. دستهای از این گورها در سنگهای صخرهای و ساحلی از جنس صدف و ماسه با نام محلی «لوماشل» یا بوشهری، حفر و پس از تجزیه جسد، استخوانها به خمرههای اژدری ـ بسیار رایج در تجارت دریایی و سرزمینهای ساحلی جنوب ایران ـ منتقل و خمرهها نیز در موازات جهت گورهای سنگی و در پیرامون آنها در میان لایههای ماسه بادی (سیلت) ساحل دفن میشدهاند که در تمام این گورها سر جسد و حتی دهانه خمرهها به سمت غرب است.