گردشبان (gardeshban.ir) : ماها شیوارتری یک جشنواره برای هندوان است که سالانه برای تکریم شیوا (یکی از خدایان اصلی) برگزار میشود.
معنای تحتالفظی این عبارت، شب بزرگ شیوا است و هر سال در شب سیزدهم، روز چهاردهم ماه ماگها یا فالگونا (بر پایه گاهشماری هندو) جشن گرفته میشود.
این جشنواره بهطور منحصربهفرد با تقدیم برگهایی از یک درخت مخصوص (بیلوا) به شیوا جشن گرفته میشود. تمام روز را باید روزه بگیرند و تمام شب را باید بیدار بمانند.
پیروی از کتاب مقدس، توبه و طلب بخشایش، تمرین یوگا و مدیتیشن، به منظور رسیدن به خیر مطلق در زندگی، از اعمال این شب است.
بر اساس یک افسانه، یک شکارچی در هیمالیا مشغول جستجوی غذا برای خانوادهٔ گرسنهاش بود، او روی یک درخت در کمین شکار مینشیند و برگهای درخت را برای جلب توجه صید، پرتاپ میکند.
شکارچی یک بز کوهی را میبیند و خود را برای شکار او آماده میکند که ناگهان بزکوهی به زبان آدمی سخن میگوید و از شکارچی میخواهد که او را نکشد چرا که خانوادهاش منتظر اویند. شکارچی به بزکوهی اعتماد میکند و او را آزاد میکند چرا که بزکوهی قول داده که برگردد. شکارچی تمام شب منتظر میماند و خود را با کندن و پرتاپ کردن برگها سرگرم میسازد. شکارچی نمیدانست که یک نماد (سمبل پرستش لرد شیوا) زیر شاخهای است که او رویش نشسته. برگها روی نماد شیوا میافتاد و شیوا خوشش میآمد. روز بعد شیوا برای شکارچی ظاهر شد و به او خرد بخشید. از آن روز شکارچی خوردن گوشت را کنار گذاشت و وقتش را صرف انجام کارهای نیک کرد؛ و این دلیل آن ست که چرا هندوان در ماهاشیوارتری گوشت نمیخورند. این فکر وجود دارد که کسی که در این روز، روزه بگیرد، باعث خشنودی شیوا میشود و همچنین مورد برکت قرار میگیرد.