gardeshban.ir

بد نیست به برخی حقایق موجود در پشت پرده داستان‌های دور و درازی که این برج بلند را احاطه کرده است، با هم نگاهی بیندازیم:

اولین اثر تاریخی ملی آمریکا

برج شیاطین سال 1900

در سال 1906، روزوِلت رئیس جمهور آمریکا، قانونی مربوط به بناهای تاریخی را امضا کرد؛ اولین قانونی که تعیین می‌کرد، مناطق باستان شناسیِ واقع در زمین‌های عمومی، از نظر سازمان خدمات پارک‌های ملی، منابع ملی بسیار مهمی به شمار می‌آیند. خودِ روزولت، همواره از طرفداران و علاقه‌مندان و ستایشگران طبیعت بود و می‌خواست که از نفوذش، برای حفظ این کشور زیبا، که آن را "خانه" می‌نامید، تا حد ممکن استفاده کند.

روزولت کمی پس از ترک دفترش در اکتبر ۱۹۱۰

بر خلاف باور عموم، منطقه Grand Canyon (دره بزرگ)، اولین شگفتی طبیعی ثبت و حفاظت شده، توسط قانون باستانیِ مصوبِ روزولت نبود. بنای یادمانی "برج شیاطین" در ۲۴ سپتامبر، به شکل رسمی، ثبت و در واقع، به عنوان اولین نمونه ثبت ملی شناخته و تثبیت شد. یک اشتباه عامیانه و شاید دیگر غیر قابل تغییر درباره اسم این برج وجود دارد که آن را "برج شیطان" می خوانند در حالی که نام درستِ آن، "برج شیاطین" است. سازمان خدمات پارک‌های ملی، سعی در حفظ این منطقه مقدس ملی آمریکایی دارد.

ورودی بنای یادبود برج شیاطین

اگرچه که برج شیاطین، رسما به عنوان بنای یادبود ملی تعیین شده بود، اما تئودور روزولت اولین کسی نبود که با احترام از این برج یاد می‌کرد. این منطقه، برای قبایل بومی ساکن در دشت‌های شمالی، همیشه مکان مقدسی بود؛ قبایلی مثل لاکوتا، شوشون، کرو، چِیِن، کیووا، سیوکس و آراپاهو.

همه این قبایل، از این منطقه مقدس برای برگزاری جشن‌ها و آیین‌های فرهنگی و مذهبی متعددی استفاده می‌کردند. بسیاری از لباس‌ها، پارچه‌ها و دخیل‌هایی که افراد به درخت‌های موجود در زمین‌های اطراف گره زده‌اند تا به امروز باقی مانده است.

تابلویی که اطلاعاتی درباره میراث ملی آمریکایی به بازدیدکنندگان می‌دهد.

سازمان خدمات پارک‌های ملی، به بازدیدکنندگان اخطار می‌دهد که به آثار ساخته شده موجود دست نزنند و از آنها عکاسی نکنند و از آنها می‌خواهد که به سرزمین‌های مقدس احترام بگذارند. این سازمان، در حقیقت در ماه جون (که بیشتر مراسم و آیین‌ها در آن برگزار می‌شود)، از کاهش تعداد گردشگر و بازدیدکننده حمایت هم می‌کند و به کوهنوردان اطلاع می‌دهد که فعلا در این ماه به پارک نیایند تا قبایل بومی بتوانند در آرامش کامل به برگزاری مراسم خود مشغول شوند.

اما آنچه واضح است این است که برج شیاطین، یک نام بحث برانگیز است.

عکسی قدیمی از برج شیاطینِ Vitrified Rock

علی‌رغم وجود اسم‌های قابل قبولِ بسیار برای این برج، اما برج شیاطین اسم چندان پذیرفتنی‌ای نیست. باور کلی بر این است که وقتی این برج برای اولین بار توسط سرهنگ ریچارد اروینگ داج، یک زمین شناس سفید پوست، در کارولینای شمالی کشف شد، او عبارت wakansica (که به معنای خرس بود) را با wahanksica (که به معنی روح شیطانی بود) اشتباه گرفت و در نتیجه ترجمه غلطی از آنچه بود، ارائه داد.

نمای یادبود ملی برج شیاطین در غروب. وایومینگ- ایالات متحده آمریکا

بعضی از اسم‌های به اصطلاح قابل قبول، در زبان بومی اینها هستند: "خانه خرس‌های گریزلی"، "کوه ارواح" (لاکوتا)، "خیمه خرس" (سیوکس) و از همه دقیق‌تر "کوه درخت" (کیووا). در سال ۲۰۱۵، حدودا ۲۰ قبیله به رهبری Oglala Lakotas، استشهادی را به منظور تغییر اسم فعلی به "خانه خرس"، امضا کردند.

متاسفانه، این گروه هنوز موفق به تغییرِ نام نشده‌اند. برج شیاطین، همچنان اسمی است که به شکل رسمی توسط دولت معتبر شناخته می‌شود و باید اعتراف کرد که هیچ رمز و رازی درون برج شیاطین وجود ندارد.

برج شیاطین وایومینگ آمریکا جولای ۲۰۱۶: روزولت در سال ۱۹۰۶ برج شیاطین را به عنوان اولین بنای یادبود ملیِ ملت آمریکا ثبت کرد.

در اینکه این برج، ظاهری چشمگیر و تاثیرگذار دارد هیچ شکی نیست، اما در واقع چیزی بیشتر از یک صخره خیلی بزرگ نیست. علی‌رغم برخی گمانه‌زنی‌ها، برج شیاطین، نه آتش‌فشانی و نه تو خالی است. با وجود اینکه ظاهرش، مناسب بعضی قصه پردازی‌های شرورانه است، اما فقط یک  تپه معمولی است؛ تپه‌ای تنها، با جداره‌های پر شیب و بلند، که راس آن صاف می‌شود.

نوع سنگ هایی که برج شیاطین از آن تشکیل شده فونولیتِ آذرین است.

این نوع خاص از تپه، توسط یک جور مزاحمت آتش‌فشانی به این شکل درآمده است؛ به این معنا که سنگ‌های مذاب، که بخش‌‌های زیرزمین را تشکیل داده‌اند و توسط پوسته زمین فشرده شده بودند، با فشار به سمت بالا حرکت کردند و از میان لایه‌های بالایی بیرون زده‌اند.

این تپه، در اصل غلاف سنگ‌های رسوبی بیرونی را شکافته و با ظاهر برج امروزی نمایان شده است. تاریخ شکل گیریِ‌ آن به ۵۰ میلیون سال قبل برمی‌گردد و روند شکل‌گیری طی ۵ تا ۱۰ میلیون سال پیش، به تشکیل نهایی این برج انجامیده است.

برج شیاطین وایومینگ و دو گوزن شاخ بلند.

مطمئنا یکی از سوالاتی که هنگام دیدن برج در ذهن مردم شکل می‌گیرد، این است: می‌شود از آن بالا رفت؟ به خاطر شکل برج و هزاران ترک عمودی که به سمت بالا و پایین، روی دیواره‌های صخره‌ای آن وجود دارد، قطعا جای ایده‌آلی برای کوهنوردی خواهد بود.

سازمان خدمات پارک‌های ملی، از برنامه‌های حمایتی تفریحی استقبال می‌کند و اعلام کرده که کوهنوردی، اثرات مخرب پایداری، روی این بنای یادبود به جا نمی گذارد و البته که کوهنوردان باید به محیط زیست پیرامونشان احترام بگذارند.

تصویری سیاه و سفید از برج شیاطین

یادبود ملی "برج شیاطین"، برای کمک و راهنمایی کوهنوردان مشتاق، یک برنامه صعود ترتیب داده؛ برنامه‌ای که برای ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ کوهنوردی که سالانه، از برج بازدید می‌کنند، بسیار آموزنده و البته ضروری است.

اگر زمانی گذرتان به اینجا افتاد، می‌توانید برج شیاطین را ببینید که در میان پیچ و خم‌های رودخانه Belle Fourche آرام و قرار گرفته است. لازم نیست که حتما یک کوهنورد حرفه‌ای باشید، چراکه مسیرهای پیاده‌‌روی متنوعی در پارک تعبیه شده که شما را به محدوده یک و نیم کیلومتری برج می‌رساند.

ضمنا می‌توانید از تجمع برخی حیوانات محلی در حیات وحش منطقه هم لذت ببرید، اما بعضی افراد معتقدند که بهترین وقت بازدید بعد از تاریک شدن هواست؛ زمانی که ستاره‌ها منظره‌ای پدید آورده‌اند که انگار متعلق به جهان دیگری است.