gardeshban.ir

در نظر بگیرید که چه تعداد بازدیدکننده، به اتاق‌های یک هتلِ متوسط رفت و آمد می‌کنند. هر وقت از شر حرف‌های ترسناک درباره جرم و میکرب‌هایی که در کنترل تلویزیون کمین کرده‌اند خلاص شدید، خودتان را برای شنیدن داستان‌های دیگری درباره هتل‌ها، این سرچشمه‌های تراژدی و ماجرا آماده کنید؛ مکان‌هایی که افسانه‌ها در آن ساخته می‌شوند و جنایت‌ها در آن اتفاق می‌افتند. در اینجا، از ۱۰ هتل حرف می‌زنیم، با شهرتی که از تعداد ستاره‌های آنها پیشی گرفته است.

10- کابوس درخشش

فیلم کلاسیک و ترسناک "درخشش"، در سال ۱۹۸۰ اکران شد. در این فیلم، داستان یک خانواده روایت می‌شود که برای فصل زمستان، به یک هتل دنج و ساکت نقل مکان می‌کنند، اما در ادامه، اتفاقات غیرطبیعی در آنجا رخ می‌دهد. فیلمنامه، بر اساس رمانی به قلم استفن کینگ نوشته شده و ایده این داستان، پس از بازدید از یک هتل خالی، به ذهن او رسید.

در سال ۱۹۷۴، استفن کینگ به همراه خانواده‌اش، سفری به پارک ملی کوهستان راکی داشتند. بارش شدید برف آنها را مجبور کرد که در هتل استنلی در Estes Park  کلرادو توقف کنند. همانطور که در کتاب هم آمده است، آنها تنها مهمانان آن ساختمان وسیع بودند. کینگ، آن شب را با کابوسی بسیار هولناک گذراند؛ کابوسی که در آن، پسر کوچکش جویی، در راهروهای بی پایان هتل توسط چیزی تعقیب می‌شد و از ترس جیغ می‌زد. کینگ، بر اساس همین تجربه، رمانی به نام "درخشش" نوشت، که در سال ۱۹۷۷ منتشر شد.

کارگردان فیلم، استنلی کوبریک، در زمان تهیه فیلم، تغییراتی در خط اصلی داستان ایجاد کرد. خود استفن کینگ از فیلم متنفر بود و آن را با این عبارت توصیف می کرد: "یک کادیلاک شیک، ولی بدون موتور."

هتل استنلی که هنوز هم تحت عنوان تسخیر شده‌ترین هتل آمریکا شناخته می شود، یک مقصد گردشگری محبوب برای شکارچیان روح و هواداران فیلم به حساب می‌آید. به خانم ویلسون، که یکی از خدمه هتل است، گفته شده بود که در اتاق معروف ۲۱۷ کمین کند. پُل، یکی از نیروهای خدماتی سابق هتل، همان روحی است که نورهای سالن کنسرت را خاموش و روشن می‌کرد. به منظور یادآوری مدام شبی که استفن کینگ برای اقامت به این هتل آمده بود، فیلم کوبریک در فضای اتاق‌های مهمان نمایش داده می‌شود.

۹- جنگ و صلح

هتل بزرگ برایتون، در برایتون (معروف به گراند هتل)، میزبان مارگارت تاچر نخست وزیر بریتانیا و اعضای حزب محافظه کار بود که برای برگزاری کنفرانس سالانه خود به آنجا آمده بودند. سال ۱۹۸۴ بود و IRA (ارتش جمهوری خواه ایرلند) در اعتراض به اشغال ایرلند شمالی توسط نیروهای انگلیسی در نقطه اوج مبارزات مسلحانه خود قرار داشت. به همین خاطر با هدف از بین بردن تاچر، یک بمب‌گذاری در هتل برنامه ریزی شده بود.

پاتریک مگی و یک زن ناشناس با اسامی جعلی در هتل اتاق گرفتند. آنها اتاق ۶۲۹ را خواستند؛ اتاقی که یک طبقه بالاتر از سوییت مخصوص مارگارت تاچر قرار داشت و موقعیت آن در هتل، تقریبا مرکزی بود. یک بمب ژله‌ای ۹ کیلوگرمی، با تایمر VCR ، درست پشت پنل حمام کار گذاشته شده بود و طوری تنظیم شده بود که ۲۴ روز بعد از کار بیفتد.

انفجار در ساعت ۲:۵۳ صبحِ ۱۲ اکتبر سال ۱۹۸۴ رخ داد. ۵ نفر کشته و دست کم ۳۰ نفر به شکل جدی زخمی شدند. به تاچر آسیبی نرسید و توانست خودش را به کنفرانس برساند و سخنرانی پرشوری ایراد کند. IRA مسئولیت این حادثه را به عهده گرفت و اعلام کرد:

"امروز ما بد شانس بودیم. اما به یاد داشته باشید فقط کافیست یک بار شانس بیاوریم؛ اما شماها همیشه به شانس احتیاج خواهید داشت."

پلیس، اثر انگشت مگی را از روی کارت ثبت و رزرو هتل شناسایی کرد. او مجرم شناخته شد و ۸ بار به حبس ابد محکوم شد. تحت شرایط "موافقت نامه جمعه خوب" (Good Friday Agreement)، که یک موافقت نامه صلح بود، مگی در سال ۱۹۹۹ آزاد شد.

۸- اعتراضات Pink Palace

بورلی هیلز، یک افسانه هالیوودی است. هتلی که در سال ۱۹۱۲ ساخته شده، به رنگ آب نبات‌های صورتی است و با درختان نخلِ سانسِت بلوار احاطه شده است. Polo Lounge در این هتل قرار دارد؛ جایی که فرانک سیناترا و سایر اعضای Rat Pack اقامت کردند، جایی که مارلنه دیتریش تابوی قدیمی لباس پوشیدن خانم‌ها را با پوشیدن شلوار در هم شکست. در میان باغ‌های گرمسیری این هتل، ۲۳ کلبه مشهور جا گرفته است.

در سال ۲۰۱۴، صاحب جدید هتل یعنی سلطانِ برونئی، گرفتار خشم مردم شد. سلبریتی‌ها خواستار تحریم هتل شدند. شهردار منطقه، از مردم خواست، که تمرکز این فشارهای اجتماعی را به سمت فروش اجباری هتل سوق بدهند. اما صاحبان هتل، به این اعتراض‌ها توجهی نکردند و در حالی که تعداد مسافران به خاطر سر و صدای اعتراضات رو به کاهش گذاشته بود، سوگند یاد کردند که هتل را باز و برقرار نگه می‌دارند.

چند سال بعد، اعتراضات وقتی به پایان رسید که دیگر ستاره‌های پر زرق و برق هتل رو به افول گذاشته‌ بود. معترضان قدمی به جلو برداشته‌بودند وPink Palace مشغول جمع کردن فرش قرمزهایش بود.

7-عکس خوب

هتل Fairmont Le Chateau Frontenac در سال 1893 افتتاح شد؛ هتلی واقع در شهر کِبک، که رکورددار بیشترین عکس ثبت شده در دنیاست. طراحی رمانتیک هتل بر پایه طرح‌ قلعه‌های فرانسوی در Loire Valley انجام گرفته است. در خلال جنگ جهانی دوم، فرانکلین روزولت، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و وینستون چرچیل، برای برنامه‌ریزی عملیات مشهور نرماندی در این مکان با هم ملاقات کردند. استالین هم به این ملاقات دعوت شده بود اما نتوانست حضور پیدا کند.

در سال‌های اخیر، این هتل به لطف یک صندوق پستی عتیقه که در لابی آن قرار داده شده، سیلی از طرفداران جدید پیدا کرده است. بزرگ‌ترین و تنها هتلی که فقط ۲۵۰ میلیون بازدیدکننده از آسیا دارد. برنامه‌ای تلویزیونی با محوریت هتل و همان صندوق پست معروف، در کِبک ساخته شد؛ صندوقی که بخش بزرگی از خط داستانی این برنامه را شکل می‌داد. بازدیدکنندگان کره‌ای در لابی جمع شدند تا با این صندوق که در واقع ستاره اصلی این برنامه بود، سلفی بگیرند.

6-خانه رسوایی

مگان مارکل، قبل از ازدواجش با شاهزاده هری، مدتی را در اقامتگاه ویژه کلیودِن گذراند. اما این اقامتگاه کلاسیک انگلیسی، گذشته‌ای مبهم و تاریک داشت. مالک اولیه آن ویلیام والدروف آستر، که در سال ۱۸۹۰ به عنوان ثروتمندترین مرد آمریکا شناخته می‌شد، کلیودِن را به پسرش والدروف و همسرش نانسی هدیه کرد. مهمانی‌های خانه‌ی آنها افسانه‌ای بود و مهمانان صاحب نفوذ آنها، از بین بزرگان و سیاستمداران بودند. در جولای ۱۹۶۱، جان پروفومو، وزیر جنگ، مهمان این عمارت بود. استفن وارد، پزشک متخصص و مقیم عمارت، در کنار کریستین کیلر، مدل معروف و ایوگِنی ایوانوف، یک افسر اطلاعاتی روس، ایستاده بود.

طی اتفاقاتی که رسوایی زیادی برای این خانواده به بار آورده بود، خاندان آستر، کلیودِن را رها کردند و این ملک به National Trust اهدا شد. امروزه، این ملک یک هتل ۵ ستاره و اسپا است؛ جایی که می‌توانید نگرانی‌ها و مشکلات را با شبی ۱۰۰۰ پوند، دور بریزید.

5- هنر سطح بالا

هنرمندی به نام دامیِن هرست، یک سوییت ویژه را در مجموعه Palms Casino Resort در لاس وگاس طراحی کرده است. هزینه‌ی هر شب، "سوییت همدلی" (empathy suite) صد هزار دلار است، که همین موضوع آن را به گران‌ترین اتاق یک هتل، در کل دنیا تبدیل کرده‌ است.

اقامتگاهی با وسعت ۸۳۶ مترمربع و در دو طبقه که فضایی برای تماشای فیلم با گنجایش ۵۲ نفر، خدمات ۲۴ ساعته کامل و یک استخر در فضای باز و اعتباری معادل ۱۰۰۰۰ دلار، برای استفاده از ریزورت دارد. یکی دیگر از جاذبه‌های آن، دو کوسه گاوی (کوسه زامبی) است، که در یک مخزن فرمالدئید که داخل دیوار ساخته شده، نگهداری می‌شوند.

4- قلعه ملکه خبیث  (Mean Queen’s Castle)

لئونا و هری هِلمزلی، اشخاص صاحب نفوذ یک بنگاه معاملات املاک در نیویورک و صاحب ساختمان امپایر استیت و هتل پارک لِین بودند. در سال ۱۹۸۱، هری، هتل Helmsley Palace را به لئونا داد و او هم در یک تبلیغ تلویزیونی برای هتل، با عنوان "ملکه قصر خودش" حسابی درخشید.

کارکنان هتل، لقب ملکه بدجنس را به او داده بودند، چون او بسیار خشن بود و با کسی که از خط قرمزهای او می‌گذشت، بسیار تند و با عصبانیت رفتار می‌کرد.

کارگران، بعد از اینکه او حاضر نشد دستمزدشان را بپردازد به سراغ جراید و رسانه‌ها رفتند. آنها مدعی شدند که لئونا هزینه تعمیرات خانه شخصی خودش را به حساب هتل گذاشته است تا شامل مالیات نشود. لئونا برای فرار از پرداخت مالیات، در سال ۱۹۸۹ محاکمه شد. در دادگاهش، تمام کارکنان برای ادای شهادت علیه او صف کشیده بودند. یکی از خدمه ادعا کرد که لئونا به او گفته: "فقط آدمای داغون و بی مصرف مالیات می‌دن."

او به پرداخت سه برابرِ مبلغ مالیاتی که از آن فرار کرده بود و سایر هزینه‌های مرتبط محکوم شد و ضمنا، باید ۱۹ ماه را هم در زندان سپری می‌کرد. این ملکه خبیث، در سن ۸۷ سالگی از دنیا رفت و ۴ میلیارد دلار را برای خیریه باقی گذاشت.

۳- آرامش سرد

در دهکده‌ای سوئدی به نام Jukkasjarvi ، واقع در ۲۰۰ کیلومتری شمال دایره قطب، "هتل یخ" ساخته شده است. دیوارهای هتل، ضخامتی در حدود ۱ متر دارند و همگی از یخ‌های رودخانه تورن ساخته شده‌اند. هتل یخ، هر ساله آب می‌شود و سال بعد، دوباره با طراحی جدید بنا می‌شود. حدود ۴۰ هنرمند انتخاب شده‌اند تا این مجسمه یخی خاص را بتراشند و بسازند.

اگر در این هتل اتاق سرد را انتخاب کنید، دمای هوایی در حدود ۵- درجه را تجربه خواهید کرد. مهمانان هتل، بر روی تختی می‌خوابند که از برف و یخ فشرده درست شده و سطح آن، با پوست گوزن شمالی پوشانده شده است. گزینه‌ای تحت عنوان اتاق گرم هم وجود دارد؛ جایی که می‌توانید در حالی که از هوای مطبوع لذت می‌برید، هنرهای یخی و یخ‌زده در دمای زیر صفر را تحسین کنید.

۲- آخرین ساعت‌های دایانا

هتل ریتزِ پاریس که رو به سوی Place Vendome دارد، از سال 1898 میزبان افراد بزرگی چون اسکار وایلد، نوئل کوارد، کول پورتر و کوکو شنل بوده است. در طول جنگ جهانی دوم، نازی‌ها پاریس را اشغال کردند و هتل را به تصرف خود درآوردند. کارکنان هتل، به سرعت نوشیدنی‌ها و چیزهای با ارزش هتل را به بیرون قاچاق می‌کردند و آنها را در یک جای مخفی نزدیک بانکی که در سمت چپ هتل بود، پنهان می‌کردند.

سه سال بعد از مرگ چارلز ریتز در سال ۱۹۷۶، یعنی در سال ۱۹۷۹، هتل به محمد الفائد فروخته شد؛ یک تاجر مصری. در سال ۱۹۹۷ پرنسس دایانا، دادی (عماد الدین محمد الفاید پسر محمد الفاید صاحب هتل ریتز) را در اینجا ملاقات کرد. یک شب هر دو در هتل ریتز شام خوردند و البته توسط چند عکاس تعقیب می‌شدند. آنها طی یک تصمیم لحظه آخری و ناگهانی، به سمت آپارتمان دادی حرکت کردند. هنری پل، جانشین مسئولِ تیم امنیتی، شخصا اتوموبیل آنها را می‌راند. مرسدسِ آنها، به سیزدهمین ستون تونل پونت دی آلما برخورد کرد و هر سه نفر کشته شدند.

طی تحقیقی که در سال ۲۰۰۷، پیرامون مرگ دایانا انجام شد، نماینده پزشکی قانونی اسکات بیکر، عکس‌هایی از ۴۳ دوربین امنیتی هتل ریتز را منتشر کرد. یکی از آخرین تصاویر، دایانا و دادی را نشان می‌داد که در آسانسور آینه دار هتل بودند و دایانا در حالی که لبخندی به لب داشت، بسیار آرام به نظر می‌رسید.

هتل، برای انجام برخی تعمیرات و به روزرسانی‌ها به مبلغ ۲۰۰ میلیون یورو، در سال ۲۰۱۲ ، به مدت ۴ سال تعطیل بود.

1- مرگ در وگاس

استیفن پداک ۶۴ ساله، در اواخر سپتامبر ۲۰۱۷ به لاس وگاس رسید و سوییت شماره ۱۳۵، واقع در طبقه ۳۲ هتل Mandalay Bay را گرفت. او در ۱ اکتبر و در طبقه ۳۲ هتل، یکی از مرگبارترین تیراندازی‌های تاریخ ایالات متحده را رقم زد. ۵۸ نفر کشته و ۸۵۱ نفر در حالی زخمی شدند که همگی برای یک فستیوال موسیقی جمع شده بودند.

در ساعت 10:05 دقیقه شب، صدای شلیک‌هایی شنیده شد و تصاویری از یک اسلحه اتومات در تصاویر ویدئویی ضبط شد. پلیس، به اتاق هجوم برد و ۲۳ اسلحه پیدا کرد. دوربین‌های نظارتی در بیرون اتاق نصب شده بودند. پداک شیشه پنجره‌ها را شکسته بود و شروع کرده بود به تیراندازی به سمت جمعیتی که در پایین هتل جمع شده بودند و بعد از آن به خودش شلیک کرده بود.

او به عنوان میلیونری معرفی شد که پدرش، در لیست فراریان تحت تعقیب FBI، جزو ده تای اول بود. همسایگانش او را آدمی عجیب می‌دانستند. MGM Resorts به عنوان مالک هتل، با این ادعا که هتل نمی‌تواند در قبال هیچ مرگ، آسیب، یا جراحتی مسئول باشد، علیه ۱۰۰۰ نفر از قربانیان طرح دعوی قانونی کرد. وکیل قربانیان، این عمل را یک جور تجاوز غیر اخلاقی نامید. در حال حاضر روند دادرسی، به حالت تعلیق درآمده است و MGM Resorts امیدوار است که بتواند با قربانیان به توافق برسد.