gardeshban.ir

 قطع روابط ایران و آمریکا پس از انقلاب اسلامی، بناها و املاک مربوط به دو کشور را در کشورهای یکدیگر دستخوش حادثه‌های متفاوت کرد. سفارت ایران در آمریکا در زمان پهلوی دوم و با حضور اردشیر زاهدی سر و صدای زیادی به پا کرده بود. هر چند این سر و صدا بابت سیاست‌های او یا حتی نوع ارتباط با آمریکا نبود بلکه حاشیه‌های سفارت ایران به خوش‌گذرانی‌ها و مهمانی‌های خاص زاهدی در سفارت بر‌می‌گشت.

زاهدی در مصاحبه‌ای با یک رسانه سوییسی درباره طراحی سفارتخانه در دهه ۱۹۶۰ توسط معماران ایرانی و آمریکایی به عنوان ترکیبی از معماری اصیل ایرانی و مدرن گفته بود که قلب من هنوز آنجاست. این سفارتخانه مانند بچه من بود. شب و روز می‌جنگیدم تا بودجه ساخت این سفارتخانه را تامین کنم.

تصاویری که یک شهروند ساکن آمریکا از وضعیت این روزهای سفارت ایران برای چمدان فرستاده با خاطرات پر حاشیه آن روزها فاصله زیادی دارد. بنای این سفارت این روزها یادآور هیچ اتفاق خاصی نیست. با قطع کامل روابط ایران با دولت‌ آمریکا، بناهای مربوط به ایران مانند بسیاری دیگر از دارایی‌های کشور در آمریکا بلوکه شده است. سفارت ایران هر چند دست نخورده باقی مانده اما وزارت خارجه آمریکا با اجاره دادن بناهای دیگر مربوط به ایران هزینه نگهداری آن را تامین می‌کند.

نیویورک تایمز مدتی پیش در گزارشی به وضعیت این بناها پرداخت و نوشت: کنسولگری ایران مدت‌هاست که به عنوان دفتر یکی از دلال‌های تابلوهای نقاشی‌های قدیمی تغییر کاربری داده است. خانه ویلایی هفت اتاق خوابه‌ای که دیپلمات‌های ایرانی از آن برای مواقع تفریح استفاده می‌کردند نیز امروز محل اقامت یک خانواده پنج نفره است.

این املاک به علاوه هفت ملک دیگر در سراسر آمریکا در جمع چیزی حدود ۵۰ میلیون دلار ارزش دارد که همگی همچنان به جمهوری اسلامی ایران تعلق دارند. اما نزدیک به ۴۰ سال است که وظیفه نگهداری و اجاره دادن این املاک به وزارت امور خارجه آمریکا سپرده شده است. درصدر دارایی‌های ایران در آمریکا محل ساختمان سفارت ایران قرار دارد. این محل میهمانی‌های بی‌حساب و کتاب و اسراف‌های اردشیر زاهدی آخرین سفیر ایران در آمریکا در دهه ۱۹۷۰ بوده است. گفته می‌شود این سفارت ۱۲ میلیون دلار ارزش دارد.

دفتر سابق وابسته علمی و نظامی ایران نیز در سال ۱۹۹۰ به سفیر رومانی به قیمتی که قابل انتشار نیست اجاره داده شده است. در ویلای بتزدای مرینلند، خانواده ۵ نفره یک دیپلمات سابق آلمان زندگی می‌کنند. این خانه با دو کافه و یک استخر به طور کامل به این خانواده داده شده است. بنگاه املاک محلی در سال ۲۰۱۵ این خانه را با ارزش ماهانه ۵۵۰۰ دلار در لیست اجاره قرار داده بود. ریچارد فین، متخصص آثار نقاشی‌های قدیمی و نوگرایان اروپایی دفتر مرکزی‌اش را سال ۲۰۰۲ در محل کنسولگری سابق ایران در نیویورک در خیابان ۶۹ بین مدیسون و خیابان پارک بنا کرد. آقای فین مانند باقی اجاره‌نشین‌ها از ترسش برای عصبانی کردن صاحبخانه‌اش گفته است. 

قطع روابط ایران و آمریکا پس از انقلاب اسلامی، بناها و املاک مربوط به دو کشور را در کشورهای یکدیگر دستخوش حادثه‌های متفاوت کرد. سفارت ایران در آمریکا در زمان پهلوی دوم و با حضور اردشیر زاهدی سر و صدای زیادی به پا کرده بود. هر چند این سر و صدا بابت سیاست‌های او یا حتی نوع ارتباط با آمریکا نبود بلکه حاشیه‌های سفارت ایران به خوش‌گذرانی‌ها و مهمانی‌های خاص زاهدی در سفارت بر‌می‌گشت.

نیویورک تایمز مدتی پیش در گزارشی به وضعیت این بناها پرداخت و نوشت: کنسولگری ایران مدت‌هاست که به عنوان دفتر یکی از دلال‌های تابلوهای نقاشی‌های قدیمی تغییر کاربری داده است. خانه ویلایی هفت اتاق خوابه‌ای که دیپلمات‌های ایرانی از آن برای مواقع تفریح استفاده می‌کردند نیز امروز محل اقامت یک خانواده پنج نفره است.

این املاک به علاوه هفت ملک دیگر در سراسر آمریکا در جمع چیزی حدود ۵۰ میلیون دلار ارزش دارد که همگی همچنان به جمهوری اسلامی ایران تعلق دارند. اما نزدیک به ۴۰ سال است که وظیفه نگهداری و اجاره دادن این املاک به وزارت امور خارجه آمریکا سپرده شده است. درصدر دارایی‌های ایران در آمریکا محل ساختمان سفارت ایران قرار دارد. این محل میهمانی‌های بی‌حساب و کتاب و اسراف‌های اردشیر زاهدی آخرین سفیر ایران در آمریکا در دهه ۱۹۷۰ بوده است. گفته می‌شود این سفارت ۱۲ میلیون دلار ارزش دارد.

دفتر سابق وابسته علمی و نظامی ایران نیز در سال ۱۹۹۰ به سفیر رومانی به قیمتی که قابل انتشار نیست اجاره داده شده است. در ویلای بتزدای مرینلند، خانواده ۵ نفره یک دیپلمات سابق آلمان زندگی می‌کنند. این خانه با دو کافه و یک استخر به طور کامل به این خانواده داده شده است. بنگاه املاک محلی در سال ۲۰۱۵ این خانه را با ارزش ماهانه ۵۵۰۰ دلار در لیست اجاره قرار داده بود. ریچارد فین، متخصص آثار نقاشی‌های قدیمی و نوگرایان اروپایی دفتر مرکزی‌اش را سال ۲۰۰۲ در محل کنسولگری سابق ایران در نیویورک در خیابان ۶۹ بین مدیسون و خیابان پارک بنا کرد. آقای فین مانند باقی اجاره‌نشین‌ها از ترسش برای عصبانی کردن صاحبخانه‌اش گفته است.