gardeshban.ir

شما «توریست» هستید یا «مسافر»؟

بارها به تفاوت «گردشگر» (Tourist) و «مسافر» (Traveler) در منابع علمی و غیررسمی پرداخته‌اند و اختلاف نظرهای زیادی هم درباره اثر هر کدام وجود دارد. فارغ از قضاوت‌هایی که درباره بد یا خوب بودن این تاثیر می‌شود، یادآوری تعریف هر یک شاید کمک کند نقشی که همگام سفر کردن برای خود مشخص کرده‌ایم را بیشتر دریابیم و بر آن اساس متوجه مسؤولیت‌ها و رفتارهای خود شویم.
کد خبر: ۱۳۶۹۴
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۸-1398 March 19
گردشبان (gardeshban.ir) :
سازمان جهانی جهانگردی در ساده‌ترین تعریف، گردشگر یا «توریست» را کسی می‌داند که به محلی غیر از شهر محل سکونت خود و با هدفی به غیر از کار و کسب درآمد سفر کند، دست‌کم یک شب در آن اقامت داشته باشد و هدف از این ماندگاری «کسب درآمد» نباشد و انگیزه هم سفر بیشتر گذراندن اوقات فراغت باشد.

بیشتر کشورها به «توریست» ها نگاه تجاری دارند و آن‌ها را منبع کسب درآمد می‌دانند.

اما «مسافر» (Traveler) در تعریف ساده‌تری شخصی است که بین دو یا چند مکان و بیشتر به انگیزه ماجراجویی و کسب تجربه سفر می‌کند و تفاوت آن با توریست بیشتر در نوع مدیریت و برنامه‌ریزی سفر است. مسافر به خاطر نوع برنامه‌ریزی بلند مدتی که گاه دارد به کسب درآمد در جریان سفر نیز روی می‌آورد.

کاشفان و ماجراجویان قدیمی که امروزه سفرنامه‌هایی از خود به جای گذاشته‌اند، بیشتر در این دسته قرار داده شده‌اند.

وب‌سایت راهبردهای گردشگری (Stratourism) نیز در بیان ساده‌تری درباره تفاوت توریست و مسافر نوشته است: «توریست مقصد را با یک برنامه‌ریزی از قبل تعریف شده انتخاب می‌کند، به طوری که هدف از آن ارائه اطلاعات کافی و علمی به همراه بهترین تجربه در تمام فعالیت‌های اصلی گردشگری به مخاطب خواهد بود اما در مورد مسافر برنامه‌ای از قبل تعریف شده‌ای وجود نداشته و همه چیز می‌تواند اتفاقی و بدون برنامه‌ریزی باشد، به همین خاطر یک مسافر می‌تواند یک تجربه بد را به همراه داشته باشد و یا این‌که تجربه‌ای را کسب کند که در هیچ برنامه تور از قبل تعریف شده‌ای وجود نداشته باشد.

مسافر (traveller ) از نگاه شاخص‌های توسعه پایدار خصوصیاتی دارد که سازمان جهانی جهانگردی آن را این‌گونه تعریف کرده است: یک مسافر فردی است که مواد غذایی را هدر نمی‌دهد. اگر خلاقیت یا نوآوری در حین سفر دید درباره آن تبلیغ می‌کند. با افراد بومی ارتباط مناسبی برقرار می‌کند. از جایی خرید می‌کند که محصولات آن به محیط زیست آسیب نزند. به جای کاغذ از نسخه‌های دیجیتال استفاده می‌کند. کدهای اخلاقی گردشگری را تبلیغ می‌کند و رواج می‌دهد.»

کدهای جهانی اخلاق گردشگری را سازمان جهانی جهانگردی در سال ۱۹۹۹، تصویب کرد که شامل ۱۰ اصل اساسی که اجزای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سفر و گردشگری را در بر گرفته است که به این شرح است:

ماده ۱: مشارکت گردشگری در درک متقابل و احترام بین مردم و جوامع

ماده ۲: گردشگری به عنوان ابزاری برای تحقق اهداف فردی و جمعی

ماده ۳: گردشگری، یک عامل توسعه پایدار

ماده ۴: گردشگری، برای حفظ میراث فرهنگی بشر و مشارکت در حفظ آن

ماده ۵: گردشگری، یک فعالیت مفید برای کشورهای میزبان و جوامع

ماده ۶: وظایف مشارکت‌کنندگان در توسعه گردشگری

ماده ۷: حق گردشگری

ماده ۸: آزادی حرکت گردشگری

ماده ۹: حقوق کارگران و کارآفرینان در صنعت گردشگری

ماده ۱۰: اجرای اصول اخلاق جهانی گردشگری

آگاهی پیدا کردن از نوع سلیقه و نقشی که در سفر داریم به انتخاب مقصد، برنامه‌ریزی و خرید خدمات متناسب با نیازی که داریم کمک زیادی می‌کند. آگاهی پیدا کردن تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران از این نقش‌ها در برنامه‌ریزی‌های جامع و تأمین زیرساخت در مقصد، متناسب با نیازی که مخاطب آن منطقه دارد، نیز مؤثر است.
برچسب ها:
توریست گردشگری حقوق سفر
بازدید از صفحه اول ارسال به دوستان نسخه چاپی خبرنامه
لینک کپی شد
گزارش خطا
خبرهای مرتبط
پنجره
ارسال نظر
گردشگری به روایت تصویر
نگاه دوم
یادداشت
مناطق آزاد
داغ
پربازدیدها
آخرین اخبار