جنگل سنگی در بلغارستان + عکس

صفحه نخست / عمومی

جنگل سنگی در بلغارستان + عکس

وقتی سنگ ها روی هم جمع شوند و یک جنگل سنگی ایجاد کنند واقعا دیدنی خواهد شد و اینچنین صحنه ای را در بلغارستان می توان دید.

کد خبر: ۱۷۲۶۸

تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۵ شهريور ۱۳۹۸-1398 June 25

گردشبان (gardeshban.ir) :

در 18 کیلومتری غرب وارنا در بلغارستان در جاده ای به سمت مرکز صوفیه یک منطقه طبیعی قابل توجه به نام «Pobiti Kamani» یا جنگل سنگ وجود دارد.

در نگاه اول شبیه به ویرانه های باقی مانده از یک معبد باستانی به نظر می رسد اما این ستون های سنگی شکسته کاملا طبیعی هستند. ستون های سنگی در گروه های کوچک روی یک کمربند طولانی 8 کیلومتری در امتداد ساحل دریای سیاه شمال بلغارستان توزیع شده اند. آن ها از نظر ارتفاعی متنوع هستند و از 5 تا 7 متر ارتفاع و از 30 سانتیمتر تا 3 متر ضخامت دارند.

جالب ترین چیز در مورد این ستون ها این است که آن ها اغلب توخالی هستند و با شن و ماسه پر شده اند. آن ها یک پایه محکم ندارند یا به سنگ بستر متصل نشده اند. در عوض درون شن و ماسه های اطراف فرو رفته اند مثل اینکه کسی آن ها را با چکش در زمین کوبیده است. سنگ ها از زمان باستان شناخته شده اند.

اما اولین بار توسط جامعه علمی در سال 1828 ثبت شدند. از آن زمان ده ها تئوری سعی کرده شکل گیری آن ها را توضیح دهد که از رشد مرجان ها تا صخره های فوران کننده ائوسن تا تحجر سنگ های آهکی را در برمی گیرد.یکی از محتمل ترین توضیحات از برادران زمین شناس بلغاری «Peter» و «Stefan Bonchev Gochev» می آید. این برادران معتقدند که ستون ها به دوره سنوزوئیک بازمی گردند،

حدود 50 میلیون سال پیش، زمانی که بیشتر اروپای شرقی با اقیانوس پوشیده شده بود. رسوبات و لجن ها در بستر دریا ته نشین شدند و تبدیل به سنگ آهک فشرده شدند.مدتی بعد گازهای متان از رسوبات باستانی شروع به تراوش از بستر دریا کرد. از آنجا که گازهای تحت فشار به دنبال راهی برای بیرون و بالا آمدن از لایه های سنگ آهکی بودند، سنگ ها را به لوله های بلند توخالی تبدیل می کردند.

میلیون ها سال بعد از عقب نشینی دریا، فرسایش لایه های سنگ آهکی باعث باقی ماندن ستون های بلندی شد که داخل زمین گیر کرده اند. نظریه نشت گاز همه چیز را توضیح نمی دهد اما در حال حاضر بهترین نظریه برای ماست.جنگل سنگی به عنوان یک لندمارک طبیعی در اواخر دهه 1930 تصویب شد و در سال 2011 نامزد سایت میراث جهانی یونسکو شد اما هنوز هم به طور قطعی آن را به دست نیاورده است.