دانشمندان با تحلیل دادههای مریخنورد "کنجکاوی"، به این نتیجه رسیدهاند که سنگهای حاوی نمکهای معدنی، شواهدی مبنی بر وجود دریاچههای آب شور هستند که دورههای خشکسالی و طغیان را پشت سر گذاشتهاند.
طبق بیانیه "آزمایشگاه پیشرانش جت" (JPL) ناسا در شهر پاسادنا، کالیفرنیا، مرحله بعدی این پژوهش، درک مدت زمان این تغییر و زمان وقوع آن خواهد بود.
گودال "گِیل"، دهانهای در مریخ است که در اثر تغییری در سطح مریخ شکل گرفته و شواهد بسیاری مبنی بر وجود آب در گذشته در آن دیده میشود. وجود چنین شواهدی، گودال "گِیل" را به مکان مناسبی برای بررسیهای مریخنورد کنجکاوی تبدیل کرده است.
این مریخنورد که در حال حاضر در ماموریت به سر میبرد، هنگام حرکت در مریخ و ارسال دادههای جدید در مورد محیط مریخ و تغییرات آن به مرور زمان، نمونههایی را از هر لایه جمعآوری میکند.
"ویلیان راپین" (William Rapin)، پژوهشگر "موسسه فناوری کالیفرنیا" (Caltech) و نویسنده ارشد این پژوهش گفت: دلیل ما برای بررسی گودال "گیل" این است که سابقه منحصر به فردی از تغییرات مریخ در خود دارد. درک زمان و چگونگی تکامل اقلیمی این سیاره میتواند بخش مهمی از معمای قابلیت زندگی در مریخ را حل کند.
راپین و گروهش در این بررسی، نمکهایی را در سنگهای رسوبی کشف کردند که مریخنورد کنجکاوی، ابتدا آنها را در سال ۲۰۱۷ کشف کرده بود. وجود این نمکها نشان میدهد که در گذشته، دریاچهها و تالابهایی در مریخ وجود داشتهاند که نمکهای آنها پس از خشک شدن، در سنگها باقی ماندهاند.
شاید کنجکاوی در ماموریتهای آینده خود بتواند لایههای بیشتری را برای ارزیابی ساختار صخرههای مریخ، مورد بررسی قرار دهد. این ماموریتها میتوانند از اسرار بیشتری در مورد مریخ میلیونها سال پیش پرده بردارند.