دره کال سردر در حوالی شهرستان طبس/تصاویر

صفحه نخست / عمومی

دره کال سردر در حوالی شهرستان طبس/تصاویر

دره کال سردر در استان خراسان جنوبی و در حوالی شهرستان طبس، روستای خرو واقع است.

کد خبر: ۱۸۷۶۰

تاریخ انتشار : دوشنبه ۰۶ آبان ۱۳۹۸-1398 August 06

مجموعه طبیعی و تاریخی بسیار زیبای کال ( دره ) سردر در ۲۵ کیلومتری شرق طبس و در دل رشته کوه شتری قرار دارد.

جاده دسترسی به این دره آسفالته و از کنار دریاچه سد نهرین و داخل روستای توریستی خرو که خود یک مجموعه دیدنی است ؛ می گذرد.

طول دره پیاده روی در این دره بر روی شن های شسته شده و از کنار نهر کم عمق آب گرم و سرد ( همزمان ) و از میان دو دیواره زیبای بلند شنی می باشد که حدود ۴۰ دقیقه رفت و برگشت طول می کشد.

از جاذبه های دیدنی و تاریخی این دره می توان به گبر های هزار ساله ؛ چشمه آبگرم ( حمام ) مرتضی علی ؛آبشار و چشمه های زیبا و نهایتا سد تاریخی عباسی با قدمتی ۶۰۰ ساله که در نوع خود کم نظیر است اشاره کرد.

دیواره‌های بلند دره، حفره‌ها و كانال‌هایی دیده می‌شود كه با نظم خاص و مهندسی حساب شده‌ای بنا شده‌ است كه به آن خانه گبر گفته می‌شود.

هركدام از این حفره‌ها كه قدمت آن به دوران ساسانیان یعنی حدود ۱۵۰۰ سال قبل می‌رسد، مقطعی از كانالی هستند كه در داخل آن بعد از چاه‌هایی كه به ارتفاع حدود ۱۰ متر هستند به دالان بالا می‌رسیم كه به اتاقك‌هایی منتهی می‌شود.

قوس تونل‌های بالایی خانه‌های گبر همانند قوس‌های بناهای دوران ساسانیان است كه البته راه دسترسی به داخل این خانه‌ها مشكل و تنها با وسایل كامل صخره‌نوردی و كوهنوردی و توسط افراد خبره ورود به داخل آن امكان‌پذیر است.

وی عنوان داشت: پس از حدود ۳۵ دقیقه پیاده‌روی در داخل كال سردره و برخلاف جریان آب، به چشمه‌های متعدد آب به ویژه چند چشمه آبگرم می‌رسیم كه بزرگ‌ترین چشمه از درون حفره‌ای منشا می‌گیرد كه به حمام مرتضی‌علی معروف است.

اندكی بالاتر از این چشمه، دره بسیار بسته و تنگ شده و از دو طرف، چشمه‌های كوچكی به صورت نوارهای آویخته شده از دره كه با وزیدن نسیمی اشكال زیبایی را پدید می‌آورند به درون دره سرازیر می‌شوند و منظره چشم‌نوازی با عطر آب ایجاد می‌كنند.

در ادامه دره‌ی مسیر چشمه آبگرم حمام مرتضی‌علی به طاق زیبای شاه‌عباسی برخورد می‌كنیم كه بیش از ۷۰۰ سال قدمت دارد و میان دو كوه نزدیك به هم ساخته شده و بنایی آجری است كه در قسمت بالا و یا تاج آن سنگ به كار رفته است.

طاق‌بند در قسمت پایین شامل طاقی است آجری كه پاكار آن بر كوه‌های سنگی دو طرف رودخانه قرار دارد و بلندای طاق تا زیر تیزه آن ۱۷ متر و بلندای آن ۳۰ متر تخمین زده می‌شود كه این طاق قدیمی‌ترین بخش بناست كه دو قسمتی بودن بنا از نظر زمان ایجاد آن به خصوص از طرف پشت طاق‌بند به خوبی قابل مشاهده است.

نكته جالب در این طاق چگونگی قرار گرفتن آجرهای آن است كه به پهنای معینی محدود نشده، بلكه به صورت شعاعی تا بدنه كوه ادامه یافته و طاقی با مقاومت بسیار زیاد به‌وجود آورده است و قسمت بالای بند هم كه با قلوه‌سنگ ساخته شده است سومین مرحله مرمت یا ایجاد بند است.

در قسمت بالا، بند حالت قوسی به خود گرفته تا بتواند در پهنای بیشتر دهانه‌ی دره در برابر فشار آب مقاومت بیشتری كند و این نكته یكی از راه‌حل‌های قابل توجهی است كه معماران ایرانی با درك صحیح از مقاومت مصالح و مقاومت شكلی بناها، آن را دریافته و به‌كار گرفته‌اند كه احتمالا بازسازی‌های آخر به دستور شاه عباس انجام شده است. ‌

قدمت این طاق را به دوره صفویه نسبت می دهند و معتقدند که سنگ نگاره‌های بزکوهی که بر آن حک شده اند، نمادی از درخواست فراوانی آب، زایندگی و فراوانی نعمت است. عده ای هم این بزها را نمادی از فرشتگانی می دانند که برای نگهبانی آب، افزایش و فراوانی نعمت بر دیواره‌های طاق دعا می کنند.