هنگام گزیدگی در سفر چه کنیم؟

صفحه نخست / عمومی

هنگام گزیدگی در سفر چه کنیم؟

گزیدگی از جمله اتفاقاتی است که ممکن است در طول سفر های طبیعت گردی با آن برخورد کنید.

کد خبر: ۱۹۱۰۰

تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۸-1398 August 15

گزیدگی ها از جمله اتفاقاتی است که ممکن است در طول مسافرت های طبیعت گردی با آن برخورد کنید. به همین خاطر لازم است تا حد امکان با نحوه برخورد با فرد گزیده شده آشنا شوید. در این قسمت سعی کرده ایم شما را با انواع گزش ها آشنا کرده و راه های کمک به فرد مصدوم را معرفی نماییم.

مارگزیدگی:

مارگزیدگی از مواردی است که خیلی باید در مورد آن هوشیارانه و با دقت عمل کرد؛ چرا که هرگونه غفلت ممکن است منجر به عوارض خطرناکی برای فرد شود. بنابراین لازم است مصدوم را حتما و در اسرع وقت به مراکز درمانی منتقل کنیم تا تحت مراقبت های لازم قرار گیرد.

همانطور که میدانید کلیه مارها سمی نبوده ودر واقع به دو دسته سمی و غیر سمی تقسیم می شوند. مارهای سمی خود از نظر میزان سمی بودن یکسان نبوده و با هم فرق دارند. همچنین از نظر شکل ظاهر نیز مارهای سمی و غیر سمی تفاوتهای آشکاری دارند. روشهای گوناگونی برای شناخت مارهای سمی و غیر سمی وجود دارد که در اینجا از ذکر این روشها خودداری می کنیم. شاید مناسب ترین و مفیدترین رویکرد این باشد که همه مارها را سمی قلمداد کنیم. در نزدیک شدن به مارها دقت کنیم و به هیچ عنوان خود را در شرایط خطر قرار ندهیم.

در صورتی که خود شما و یکی از همراهان دچار گزش یک مار شد، چه باید بکنیم و چه نباید؟ اولین و مهمترین نکته چه در مارگزیدگی و چه در تمام آسیب دیدگی های دیگر لزوم حفظ آرامش است. استرس درصد بالایی از کارایی شما را از بین می برد. لزومی ندارد بترسید. شما گام در راهی گذاشته اید که پر از خطر است. قطعا شما انسان خطرپذیری بوده اید که پا در جنگل، کویر و یا کوهستان گذاشته اید. آرامش خود را حفظ کنید و مطمئن باشید که می توانید خود و یا دوست خود را نجات دهید.

اطراف را به دقت نگاه کنید و مطمئن شوید که مار یا مارهای دیگر در محل وجود ندارند. در صورت وجود، ترجیحا به جای سعی در کشتن مار سریعا از محل دور شوید. در صورتی که خطری وجود ندارد به هیچ عنوان مصدوم را وادار به حرکت نکنید. به دقت محل گزش را بررسی کنید. در مارهای سمی محل گزش به صورت یک یا دو سوراخ نسبتا عمیق است. در صورتی که محل گزش به صورت یک ردیف دندان بود می توانید خیالتان از بابت سمی نبودن مار راحت باشد و مطمئن شوید که شما یا دوستتان از گزش مار نخواهد مرد! سوزش، تورم، قرمزی محل، تهوع، استفراغ، سرگیجه، کاهش فشار خون، ضعف و بسیاری علائم دیگر ممکن است در اثر گزش مار سمی ایجاد شود. البته وجود این علائم و علائم دیگر و شدت و ضعف آنها به عواملی همچون میزان سم، نوع مار و حساسیت فرد دارد.

اکثر گزیدگی ها در ناحیه دست و پاها اتفاق می افتد. بنابراین توصیه می شود (در مورد مارهایی که سم آنها از طریق اختلال در عملکرد دستگاه عصبی عمل می کند مانند مار کبری و مار مرجانی) با استفاده از پارچه یا باندی که حدود 4 تا 5 سانتی متر عرض داشته باشد، بالا و پایین محل گزیدگی را ببندید که البته این کار باید با رعایت اصول انجام شود. باند یا پارچه را طوری ببندید که یک انگشت براحتی از زیر آن عبور کند و مانع مصدود شدن خون سرخرگی نشود.

توجه: در صورتی که محل گزش در نزدیکی مفاصل است، از قرار دادن نوار در دو سمت مفصل خودداری کنید و نوار مورد نظر را فقط در بالای زخم (سمتی که به تنه مصدوم نزدیک تر است) ببندید.

انتهای زخمی را پایین تر یا هم سطح قلب قرار دهید. زیور آلات، ساعت یا لباس های تنگ را از اندام گزیده شده خارج کنید. استفاده از دستگاه پمپ مکنده ی مخصوص در 30 دقیقه اول مارگزیدگی توصیه می شود. در صورتی که پس از 5 تا 10 دقیقه بعد از گزیدگی به بیمار رسیدید، توسط ساکشن کردن می توانید 25-50% زهر را خارج کنید. در صورت در اختیار داشتن محلول آنتی سپتیک یا صابون سطح زخم را با آن شستشو دهید.

در نقطه گزیدگی و درست با همان عمقی که نیش مار فرو رفته است (سطحی و حدود 4 میلی متر) یک برش خطی بدهید. هیچ گاه روی ناحیه را برش ضربدری ندهید زیرا این کار ریسک بریده شدن اعصاب و عروق خونی را افزایش می دهد. زخم باید حدود 20 دقیقه ساکشن شود. در صورتی که نجات دهنده خود زخم بازی در دهان یا اطراف دهان داشته باشد، باید از این کار اجتناب نماید. مایع زخم که توسط ساکشن دهانی خارج می گردد، باید مرتبا دور ریخته شود. با این حال اگر احتملا بلعیده شد، جای نگرانی نیست؛ زیرا زهر در معده بی اثر می شود. بسیاری از متخصصین با ساکشن دهانی مخالفند. اما احتمالا شما هم با این نظر موافقید که هر کاری برای نجات جان خود و یا دوستتان که می توانید باید انجام دهید.

در صورت امکان اطلاعات صحیحی در مورد شکل مار به دست آورید. هرگز به بیمار اجازه ندهید که راه برود. بعد از انجام اقدامات گفته شده مصدوم را سریعا به مراکز درمانی منتقل کنید. به یاد داشته باشد که حتی با انجام یک ساکشن به موقع و دقیق باز هم مقداری از سم در خون مصدوم وجود دارد که باید با کمک پادزهر مناسب حذف شود.

نکته: سم بعضی از مارها (مثل مارکبرا و مار مرجانی) بر روی سیستم عصبی اثر می گذارد و با فلج کردن عضلات تنفسی باعث خفگی و مرگ فرد می گردد. ارایه ی کمک های اولیه مناسب، به ویژه انجام تنفس مصنوعی (احیای قلبی – ریوی) در نجات زندگی این افراد از اهمیت خاصی برخوردار است.

برچسب ها:

هنگام گزیدگی در سفر چه کنیم سیستم عصبی گردشبان

بازدید از صفحه اول ارسال به دوستان نسخه چاپی خبرنامه

لینک کپی شد

پسندها: 0

گزارش خطا