gardeshban.ir

او می گوید در خانه ای که درست کرده به تنهایی زندگی کرده است و خانواده اش در شهر زندگی می کنند. سه دختر و دو پسر داشت که یکی از فرزندانش در جوانی در جنگ در فاو شهید شده است و ما بقی در شهر زندگی می کنند.

او از علاقه شدید به فرزند شهیدش گفت که در کلبه ای که خود در بیابان ساخته تنها عکس او را با خود دارد. پیرمرد چوپان گفت از پنج سالگی همراه پدرش به شبانی پرداخته است. با این که استادی ندیده آواز را با شنیدن تمرین کرده و در ۱۲ دستگاه موسیقی سنتی حتی راست پنجگاه و چهارگاه آواز می خواند. در طاقچه کومه خودش چند دیوان شعر بیشتر نبود حافظ، سعدی، استاد پریش شهرضایی و اشعار امام خمینی (ره) که توجه من را به خودش جلب کرد.

او می گوید از زمان کریم خان، خاندانش در این بیابان زندگی کرده اند تا امروز که تنها خودش مانده است. پیرمرد چوپان گفت شلوغی شهر، ماشین ها، دود، سر و صدا، موبایل و امکاناتی که برای به اصطلاح رفاه آدم است انسان را از خودش دور کرده است. او گفت هر چه هست بین تو و خدای توست او می گفت خدایا تو بزرگی و ما خطا کاریم از تو امید مغفرت داریم.