گردشبان (gardeshban.ir) : خدمات بهداشتی و درمانی پایه در انگلیس برای ساکنان دائمی این کشور به شکل رایگان است که هزینه آن از طریق مالیات عمومی تامین میشود. در عین حال، دریافت مراقبتهای بهداشتی خصوصی و استفاده از درمانهای جایگزین و مکمل صرفا با پرداخت هزینه در دسترس است. با وجود ارائه خدمات پیشرفته درمانی در بریتانیا شاهد مسافرت درمانی شهروندان انگلیسی هستیم که مایلند از خدمات درمانی سایر کشورها استفاده کنند.
سازمان ملی خدمات بهداشتی و درمانی در انگلیس (NHS) خدمات پایه درمان را تحت پوشش قرار میدهد که البته شرط بهرهمندی رایگان از این خدمات، داشتن بیمه دولتی و حضور در برنامه پزشک خانواده است. در سیستم دولتی، گاهی ارجاع به پزشکان متخصص و دریافت خدمات جراحی، چند ماه زمان میبرد.
به همین دلیل، مراقبتهای بهداشتی خصوصی به موازات خدمات NHS توسعهیافته است و هزینههای آن بیشتر توسط بیمههای خصوصی پوشش داده میشود، اما مشکل اینجاست که این بیمههای خصوصی فقط کمتر از هشت درصد جمعیت بریتانیا را تحت پوشش قرار میدهد.
برای بیشتر افراد مقیم بریتانیا، اکثر مراقبتهای بهداشتی در یک مرکز مراقبتهای بهداشتی اولیه، تجمیع شده است. مراقبتهای اولیه توسط پزشکان عمومی، دندانپزشکان، داروسازان و اپتومتریستها صورت میگیرد، اما مراقبتهای ثانویه (گاهی اوقات به عنوان مراقبتهای حاد بهداشتی نیز نامیده میشود) در مراکز تخصصی متعلق به NHS انجام میشود.
چرا بریتانیاییها به مسافرت درمانی میروند؟
سازمان NHS در انگلستان یا همان سازمان ملی خدمات بهداشتی و درمانی در انگلیس را باید بزرگترین سازمان ارائه دهنده خدمات بهداشتی در جهان دانست که حتی به عنوان چهارمین کارفرمای بزرگ جهان نیز شناخته میشود، طوری که دهها هزار نفر را استخدام کرده است.
با این وجود، چندین مشکل و مانع جدی موجب شده است که مسافرت درمانی شهروندان انگلیسی به کشورهای دیگر شتاب بگیرد. اولین مشکل، صف طولانی دریافت خدمات است که موجب میشود برخی بریتانیاییها قید دریافت خدمات رایگان را بزنند. مثلا میانگین مدت زمان انتظار برای مشاوره که درواقع اولین قدم برای دریافت خدمات رایگان در بیمارستانهای انگلیس است، بیشتر از سه هفته طول میکشد.
مسافرت درمانی شهروندان انگلیسی
بیمههای خصوصی فقط کمتر از هشت درصد جمعیت بریتانیا را تحت پوشش قرار میدهد که همین عامل به مسافرت درمانی انگلیسیها دامن زده است
دومین مشکل بزرگ ساختار درمانی انگلیس که موجب افزایش سفرهای درمانی شهروندان این کشور شده، هزینه بالای پوشش خدمات توسط بیمههای خصوصی است، طوری که طبق آمارها حدود 92 درصد بریتانیاییها فاقد بیمههای درمانی در بخش خصوصی هستند.
مشکل حاد دیگر در ساختار درمانی انگلیس، هزینه بالای درمان در بخش خصوصی است که در بسیاری از موارد، خارج از تواناییهای مالی یک خانواده متوسط بریتانیایی است.
به طور مثال، جراحی آب مروارید یک چشم در مراکز خصوصی بریتانیا حدود دو هزار و 600 پوند، جراحی پروتز زانو حدود چهار هزار پوند، جراحی برداشتن کیسه صفرا حدود شش هزار و 200 پوند و هزینه تعویض مفصل ران حدود 12 هزار و 450 پوند هزینه دارد که این هزینهها حتی از کشورهای همسایه بریتانیا نیز بالاتر است.
بر اساس آمارهایی که سال 2013 منتشر شد، در طول یک سال حدود 63 هزار مقیم بریتانیا برای سفر درمانی به خارج از کشور خود رفته بودند. همین موضوع نشان میدهد که بریتانیا به عنوان یکی از مهمترین صادرکنندگان گردشگر سلامت در اروپا نیز به حساب میآید.