کامبوج؛بهشت ناشناخته جنوب شرقی آسیا+تصاویر

صفحه نخست / عمومی

کامبوج؛بهشت ناشناخته جنوب شرقی آسیا+تصاویر

کامبوج، بهشتی با جاذبه‌های منحصربه‌فرد و بی‌همتا و تاریخی پرفرازونشیب، دانستنی‌های جالب و رازهای ناگفته‌ی بسیاری دارد.

کد خبر: ۲۴۲۵۹

تاریخ انتشار : يکشنبه ۰۳ فروردين ۱۳۹۹-1399 January 03

کامبوج کشوری با جنگل‌های انبوه، در جنوب شرقی آسیا واقع شده و با شروع قرن بیست و یکم توانسته است در جذب گردشگر موفق شود و دوران تاریخی سیاه خود را در نیمه‌ دوم قرن بیستم، پشت‌سرگذارد.

سفر به کامبوج می‌تواند تجربه‌ی شگفت‌انگیزی برای شما باشد؛ زیرا هم می‌توانید از میراث‌های تاریخی ارزشمند آن دیدن کنید و هم با دوران تاریخی سیاه این کشور آشنا شوید.

در ضمن اگر وضع مالی خوبی دارید، می‌توانید سفر لوکسی به این کشور داشته باشید و از امکانات گردشگری مجلل آن بهره‌مند شوید. در این مقاله از کجارو قصد داریم شما را با ۱۴ راز جالب درباره کامبوج آشنا کنیم.

۱. استقلال کامبوج از فرانسه مهم‌ترین رویداد تاریخی این کشور است

پاریس در بهترین برهه‌ زمانی قرن بیستم، یعنی از سال‌های ۱۸۶۷ تا ۱۹۵۳ کامبوج را مستعمره‌ی خود کرد. مقام‌های پاریسی با ایجاد وحشت در میان مردم درمورد احتمال حمله‌‌ی تایلند به این کشور و قانع‌کردن مردم با بیان توضیح‌های هوشمندانه توانستند این کشور را تحت‌ حمایت خود درآورند و کنترل آن را در دست گیرند. فرانسوی‌ها توانستند با به‌قدرت‌رساندن پادشاهان دست‌نشانده‌ی خود که کاملاً تحت فرمان آن‌ها بودند، کاملاً به این کشور مسلط شوند؛ اما پس از تاج‌گذاری «نوردوم سیهانوک» (Norodom Sihanouk)، پادشاه قدرتمند کامبوجی در سال ۱۹۴۱، ورق کاملاً برگشت و فرانسوی‌ها دیگر نتوانستند به تسلط بی‌چون‌وچرای خود بر این کشور ادامه دهند.

سیهانوک بعد از برتخت‌نشستن توانست کشور را به‌خوبی به‌سمت آزادی‌خواهی و ملی‌گرایی هدایت و کشور را از حاکمیت مستبدانه فرانسوی‌ها برهاند. امروزه شهری ساحلی در جنوب خلیج تایلند به نام «سیهانوک ویل» (Sihanoukville)، به‌افتخار این پادشاه مقتدر و آزادی‌خواه نام‌گذاری شده است؛ اما هنوز پسوند ویل در انتهای نام این شهر که در زبان فرانسوی به معنی شهر است؛ کامبوجی‌ها را آزار می‌دهد و استبداد فرانسوی‌ها را برای آن‌ها تداعی می‌کند.

۲. انگکور وات تنها مجموعه‌ای از معابد تاریخی نیست

«انگکور وات» که یکی از نمادهای کامبوج محسوب می‌شود، در دل جنگل‌های انبوه این کشور قرار دارد. این جاذبه‌ی تاریخی که در واقع از چند معبد تشکیل شده است، پس از ساخته‌شدن در قرن دوازدهم به مکانی برای هندوها تبدیل شد؛ اما به‌تدریج و با گذر زمان تحت تسلط بودائی‌ها قرار گرفت. البته در حال حاضر تنها جاذبه‌‌ تاریخی محسوب می‌شود که غروب آفتاب آن زمانی که خورشید در امتداد برج‌های شکوهمند این بنا، پایین می‌آید، به سوژه‌ میلیاردها تصویر اینستاگرامی در تعطیلات تبدیل می شود.

از سویی دیگر پژوهش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که انگکوروات در دوران ماقبل صنعت، بزرگ‌ترین شهر جهان بوده و حدوداً یک میلیون نفر جمعیت داشته است. تصاویر ماهواره‌ای گرفته‌شده از جنگل‌های اطراف این اثر تاریخی مرموز نشان می‌دهد که خرابه‌های آن در فضایی با وسعتی در حدود ۶۳۰ کیلومتر مربع در جنگل گسترده شده‌اند و این تصاویر چنین ادعایی را مستندتر می‌کنند.

انگکور وات در قرن نهم میلادی کشف شد و نتایج به‌دست‌آمده در پژوهش‌های تاریخی نشان می‌دهد که این بنا یک‌بار در جریان جنگ سال ۱۴۳۱ تخریب شده است. با تخریب شدن این جاذبه استثنایی، رازهای بی‌شمار آن نیز برای همیشه در دل جنگل مدفون شد. انگکور وات در شهر «سیه‌م رئاپ» (Siem Reap) در شمال غربی کامبوج واقع شده است.

۳. انگکور وات یک شاهکار معماری نیز محسوب می‌شود

جاذبه‌ی تاریخی شاخص کامبوج از ۱۰ میلیون قطعه سنگ رسوبی تشکیل شده است و واقعاً باید به مهندسان طراح و سازندگان آن آفرین گفت؛ زیرا این بنا بدون استفاده از ملات ساخته‌شده و مهندسان آن توانسته‌اند با استفاده از سنگ‌تراشی کاملاً دقیق و ماهرانه، استفاده از اتصال‌های مستحکم که بخش‌های مختلف ساختمان را به‌خوبی در هم قفل می‌کرده است و استفاده از ویژگی‌های نیروی جاذبه، این بنای منحصربه‌فرد را تا به امروز پابرجا نگه دارند (در ضمن از ماهیچه‌ فیل‌ها نیز در این بنا استفاده شده است). مقاومت و پایداری این بنا در طول ۹ قرن، دلیل خوبی برای اثبات موفقیت مهندسان آن است.

مصالح موردنیاز برای ساخت انگکور وات در مکانی با فاصله‌ی حدودی ۴۰ کیلومتر از معبد قرار داشته است و این درحالی است که مصالح موردنیاز برای ساخت هرم جیزه تنها حدوداً ۸۰۰ متر با آن فاصله داشته‌ است. روش‌های مورداستفاده برای استخراج این مواد و انتقال آن‌ها به محل ساخت بنا، نبوغ و دانش سازندگان این سازه را بیشتر ثابت می‌کند.

۴. انگکور وات بخشی از روح و جان مردم کامبوج است

به جرات می‌توان گفت که این اثر تاریخی پاره‌ای از وجود مردم کامبوج شده است و تصویر آن در قرن نوزدهم همراه‌ با ترکیب بسیار زیبایی از دو رنگ آبی و قرمز برای همیشه روی پرچم این کشور نقش بست تا انگکور وات در تاریخ جاودانه شود و پایبندی کامبوجی‌ها به آن تا ابد حفظ شود.

۵. کامبوج به‌غیراز انگکور وات معابد باارزش دیگری هم دارد

تردیدی نیست که انگکور وات جزئی از آثار تاریخی بی‌همتای کامبوج و حتی جهان است؛ اما در کامبوج معابد دیگری نیز وجود دارند که از ارزش تاریخی بسیار زیادی برخوردار هستند. معبد «سَمبُر پِرِی کوک» (Sambor Prei Kuk) که از مرمر ساخته شده و معماری تحسین‌برانگیزی دارد، یکی از این معابد محسوب می‌شود. نام این معبد در ماه ژوئیه ۲۰۱۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد. تاریخ ساخت این معبد به دوران قبل از ایجاد شهر انگکور و انگکور وات بازمی‌گردد. سمبور پری کوک بخشی از قلمرو پادشاهی «چِنال» (Chenal) است که از قرن ششم تا نهم بر بخش وسیعی از منطقه حکومت می‌کرده است.

۶. در شهر سیه‌م رئاپ در نزدیکی انگکور وات هتلی مجلل منحصربه‌فرد قرار دارد.

گردشگرانی که برای تماشای انگکور وات به کامبوج سفر کرده‌اند، می‌توانند اقامت بسیار خوبی در هتل باشکوه «رافِلز گِرِند هتل دِ انگکور» (Raffles Grand Hotel d'Angkor) داشته باشند. این هتل در سال ۱۹۳۲ برای نخستین بار افتتاح شد و فضای آن یادآور دوران استبداد فرانسه است.

در محوطه‌ی اصلی این هتل پنج ستاره استخری استثنایی به نام «پیس دِ رِزیستِنس» (piece de resistance) با طول ۳۵ متر ساخته شده است. طول این استخر تنها ۱۵ متر از استخرهای مورداستفاده برای مسابقه‌های شنای المپیک کوتاه‌تر است. بدون تردید شناکردن در چنین استخری زیر گرمای مطبوع آفتاب گرمسیری لذت وصف‌ناپذیری دارد. هزینه یک شب اقامت‌های دوتخته‌ چنین هتلی از ۳۳۹ پوند شروع می‌شود.

۷. کامبوج در مسیر شگفت‌انگیزترین رود جنوب شرقی آسیا قرار دارد

کامبوج در مسیر یکی از طولانی‌ترین رودهای جهان قرار دارد

«رود مکونگ» (Mekong)، دوازدهمین رود طولانی دنیا که از کشورهای چین، میانمار، لائوس، تایلند و ویتنام می‌گذرد، از کامبوج نیز عبور می‌کند. این هیولای آبی از «چشمه‌ی لاسیگُنگما» (Lasagongma Spring) در جنوب شرقی چین سرچشمه می گیرد و قبل از رسیدن به مصبش (محل تلاقی رود و دریا) در سواحل پست ویتنام و در محلی که این سواحل به دریای چین متصل می‌شوند، مسیری در حدود ۴۳۵۰ کلیمتر را طی می‌کند. تقریباً ۴۸۶ کیلومتر از این رود در کامبوج قرار دارد که برای گذراندن چند روز تعطیل کنار آب کافی به نظر می‌رسد!

با شرکت در تور دریایی ۱۵ روزه، می‌توانید خود را از سیه‌م رئاپ به «هوشی مینی سیتی» (Ho Chi Minh City)، یکی از شهرهای ویتنام برسانید. در مسیر در انگکور وات در «پنوم پن» (Phnom Penh)، پایتخت کامبوج نیز توقف خواهید کرد.

۸. کامبوج دریاچه‌ی شگفت‌انگیزی را نیز در خود جای‌داده است

«تونله ساپ» (Tonle Sap) به‌معنای دریاچه‌ی بزرگ، بزرگ‌ترین دریاچه‌ی آب شیرین جنوب شرقی آسیا است. تونله ساپ دریاچه‌‌ای فصلی است که وسعت آن متناسب با میزان بارش افزایش یا کاهش می‌یابد. وسعت این دریاچه که فضای زیادی از دشتی سیلاب‌خیز را پوشانده است، وسعت این دریاچه هنگام پربارش‌ترین فصل به حدود ۹۶۵۶ کیلومتر مربع و کم‌بارش زمان به حدود ۱۵۵۳ کیلومتر مربع می‌رسد. در ضمن آب این دریاچه پس از طی مسافتی در حدود ۱۲۰ کیلومتر به رودخانه‌ای به همین نام می‌ریزد. در سال ۱۹۹۷ یونسکو این دریاچه و محیط اطراف آن را به‌عنوان «ذخیره‌گاه زیست‌کره تونله ساپ» (Tonle Sap Biosphere Reserve) معرفی کرد.

۹. در ماه نوامبر رود تونله ساپ محل برگزاری جشنواره قایق‌رانی می‌شود

رود تونله ساپ در دو جهت حرکت می‌کند که ویژگی خاصی محسوب می‌شود. این رود در ماه‌های می و ژوئن (۱۱ اردیبهشت تا ۹ تیر) دریاچه‌ تونله ساپ را پر می‌کند و با شروع فصل بارش‌ها در ماه‌های اکتبر و نوامبر (۹ مهر تا ۹ آذر) آب دریاچه به میزان بیشتری افزایش پیدا می‌کند و میزان زیادی از آب خارج‌شده از دریاچه به آن بازمی‌گردد. در ماه نوامبر (۱۰ آبان تا ۹ آذر) آب دریاچه به بیشترین میزان خود می‌رسد و جریان آب دریاچه که به‌سمت رود حرکت می‌کند، معکوس می‌شود.

جریان آب رود تونله ساپ در ماه نوامبر معکوس می‌شود

کامبوجی‌ها با برپایی جشنواره‌ای به نام «بن آم توک» (Bon Om Touk) در تمام استان‌های این کشور، این اتفاق را جشن می‌گیرند و مسابقه‌های قایق‌رانی در رود تونله ساپ برگزار می‌کند. جشنواره‌ی بن آم توک سه روز طول می‌کشد و زمان برگزاری آن در ماه نوامبر متغیر است؛ برای نمونه، این جشنواره در سال ۲۰۱۷ سه تا پنج نوامبر (۱۳ تا ۱۵ آذر) و در سال ۲۰۱۸ از ۲۲ تا ۲۴ نوامبر (۲ تا ۴ آذر) برگزار شد.

۱۰. پایتخت کامبوج برای ادای احترام به یک زن بومی ایجاد شده است

تاریخ شکل‌گیری و ایجاد پنوم‌پن، به زمان ویران‌شدن انگکور وات در سال ۱۴۳۱ بازمی‌گردد. طبق داستانی که منبع آن مشخص نیست، پن نام یکی از زن‌های بومی کامبوج است که روزی در اواخر قرن چهاردهم میلادی در ساحل غربی رود تونله ساپ به‌دنبال اجاق گازی بوده که ناگهان درخت شناوری را روی آن دیده و وجود چهار مجسمه بودائی و یک مجسمه وین شو (یکی از خدایان هندوها) روی این درخت توجه پن را به خود جلب کرده و این زن درخت را تنها برای برداشتن مجسمه‌ها، به ساحل کشانده است.

پن این اتفاق را نشان و دلیلی قاطع برای لزوم ایجاد یک شهر در این مکان تلقی می‌کند و به‌دنبال این اتفاق هسته‌ی اولیه‌ی پنوم‌پن ایجاد می‌شود. پانصد سال پس از ایجاد پنوم پن اولیه، این شهر، به کلان‌شهری با دو میلیون جمعیت تبدیل شده است.

در حال حاضر این شهر گاهی اوقات به مکان بسیار زیبایی تبدیل می‌شود. وجود ساختمان‌هایی همچون «سا تام تی» ارتباط فضای این شهر دوران حاکمیت فرانسه بر کامبوج را به‌خوبی نشان می‌دهد. «سا تام تی» (Psah Thom Thmey) بازار مرکزی پنوم‌پن محسوب می‌شود که با سبک معماری «آرت دکو» (نوعی از سبک معماری مرتبط با هنرهای تجسمی) به زیبایی طراحی شده است.

۱۱. هزاران نفر کامبوجی زندانی سیاسی شده‌اند

کامبوجی‌ها در سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ زیر بار ظلم و ستم گروه افراط‌گرای کمونیستی «خِمِرهای سرخ» (Khmer Rouge) با رهبری فرد دیکتاتوری به‌نام «پُل پوت» (Pol Pot) روزگار بسیار سخت و سیاهی را گذراندند. (سال ۱۹۷۵ ستم و خودکامگی این گروه در اوج خود بوده است).

در زندان یا موزه‌ی نسل‌کشی «تیوِل اِسلِنگ» (Tuol Sleng Genocide Museum) که قبل از حضور خمرهای سرخ در کامبوج یک دبیرستان بوده و در زمان حضور آن‌ها به زندانی مخوف تبدیل شده بوده است، می‌توانید آثار به‌جامانده از نسل‌کشی خمرهای سرخ را با جزئیات کامل ببینید. در این موزه که تنها یکی از صدها زندان مخوف خمرهای سرخ محسوب می‌شود، بیش از ۱۴ هزار زندانی سیاسی که اعضای این گروه جنایتکار آن‌ها را دشمن خلق خطاب کرده‌اند، اعدام شده‌اند.

این موزه تنها جاذبه‌ی رعب‌انگیز کامبوج نیست؛ بلکه قبرستان بزرگی نیز به نام «چِن اِک» (Choeung Ek Genocidal Center) در فاصله‌ای درحدود ۱۶ کیلومتر از پنوم‌پن واقع شده است که در آن جمجمه‌های تمام افراد اعدام‌شده در زندان تیول اسلنگ در استوپایی مرتفع (استوپا سازه‌ای با سقف نیمکره‌های است که برای مراقبه و مدیتیشن بودائی‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد) در معرض نمایش قرار داده شده‌اند. اگرچه این دو مکان بسیار مخوف و وحشتناک هستند؛ اما بودائی‌ها احترام خاصی برای آن‌ها قائل هستند و در آن‌ها شاهد روایتی مستند از دوران تاریک تاریخ کامبوج خواهید بود؛ بنابراین بد نیست در سفر به کامبوج از این زندان و گورستان نیز بازدیدی داشته باشید.

۱۲. در آینده مرکزی پژوهشی برای بررسی دقیق تاریخ دوران تسلط خمرهای سرخ بر کامبوج و پنوم پن ساخته خواهد شد

اگرچه موزه نسل‌کشی تیول اسلنگ و قبرستان چن اک، تصویری وحشتناک و دردناکی از تسلط اعضای گروه خمرهای سرخ و نسل‌کشی کامبوجی‌ها به دست آن‌ها را به نمایش گذاشته‌اند و بازدید از آن‌ها بازدیدکنندگان را از نظر روحی آزار می‌دهد، خوشبختانه دولت کامبوج قصد دارد موسسه‌‌‌ی پژوهشی برای پژوهش و بررسی موشکافانه این دوران تاریک از تاریخ کامبوج تأسیس کند. این موسسه که «اسلوک ریث» (Sleuk Rith) نام دارد، در واقع ترکیبی از موسسه‌ای پژوهشی و موزه خواهد بود که در آن میلیون‌ها مدرک، فیلم و عکس مربوط‌به دوران تسلط خمرهای سرخ، نگهداری می‌شود و به‌عنوان مرکز اصلی پژوهش‌ها در مورد قتل‌عام مورداستفاده قرار می‌گیرد.

اگرچه این ساختمان هنوز ساخته نشده است، بودجه آن تصویب شده و زمانی که خبر پروژه ساخت این موسسه در سال ۲۰۱۴ اعلام شد، بسیاری از تیترها و اخبار مهم به این موضوع اشاره کردند. ساختمان این موسسه توسط زاها حدید (Zaha Hadid) به‌صورت برج‌های وارونه طراحی‌شده‌ و شبیه انگکور وات وارونه به نظر می‌رسد.

۱۳. پنوم‌پن تنها شهری مخوف و بی‌روح نیست

شاید تصور کنید پنوم‌پن به‌دلیل سرگذشت تلخش شهر جالبی نیست؛ اما اشتباه می‌کنید. معابد و رستوران‌ها چهره‌ی زیبایی به این شهر بخشیده‌اند و برخی از اوقات فضایی بسیار شاد و پرجنب‌وجوش بر این شهر حاکم می‌شود. برگزاری مراسمی شاد در روز بزرگداشت استقلال، یکی از دلایل بسیار خوب برای اثبات این موضوع محسوب می‌شود؛ زیرا در این روز تعداد بی‌شماری از بالن‌های زیبا با رنگ‌های روشن و کبوترها در آسمان این شهر به پرواز درمی‌آیند.

۱۴. سفر به کامبوج می‌تواند بسیار جذاب باشد

همان طور که اشاره شد کامبوج در سال‌های اخیر در جذب گردشگر موفق بوده است و بازدید از انگکور وات، سیه‌م رائپ و پنوم‌پن می‌تواند تجربه‌ی خوبی باشد. در ضمن غذاهای محلی این کشور شما را با طعم‌های جدید و منحصربه‌فردی آشنا می‌کنند. یکی از اقدام‌های بسیار خوب مسئولان این کشور برای جذب گردشگر، ساخت ۲۷ ویلای مجلل در سواحل «جزیره‌ی سانگ سا» (Song Saa) است.

سانگ سا جزیره‌ای شخصی و باشکوهی در جنوب سواحل سیهانوک ویل است که با ورود به آن تصور می‌کنید که به مجمع‌الجزایر زیبا و شگفت‌انگیز مالدیو قدم گذاشته‌اید. هزینه هفت شب اقامت در این بهشت بکر آسیای جنوب شرقی برای هر نفر ۵۶۰۰ پوند است.