هر آنچه باید درباره سفر به ماکائو؛ زیباترین جزیره چین بدانید

صفحه نخست / عمومی

هر آنچه باید درباره سفر به ماکائو؛ زیباترین جزیره چین بدانید

جزیره ماکائو با جاذبه‌های جذاب و متنوع، فرهنگ و تاریخ غنی و غذاهای متنوع و دلپذیر. در حال حاضر یکی از قطب‌های گردشگری منحصربه‌فرد چین محسوب می‌شود.

کد خبر: ۲۴۵۰۲

تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۰ فروردين ۱۳۹۹-1399 January 10

گردشبان (gardeshban.ir) :

ماکائو یکی از جزایر زیبای چین با نماد گل نیلوفر آبی، از تاریخ و فرهنگی غنی و غذاهای متنوعی برخوردار است. این جزیره که تاریخ آغاز سکونت در آن به سال ۱۵۵۷ و دوران استعمار پرتغالی‌ها باز‌می‌گردد، مکانی برای آشنایی با آداب‌ورسوم بودائی‌ها است. ماکائو جاذبه‌های زیادی دارد که می‌تواند سفر به این شهر را به تجربه‌ای خاطره‌انگیز تبدیل کند؛ از نمایشگاه هنر بسیار بزرگ «آرت ماکائو» (Art Macao) گرفته تا رستوران‌های بسیار معروف این جزیره با ۱۹ ستاره‌ی میشلن که باعث شده‌اند ماکائو به‌عنوان شهر خوراک‌شناسی در فهرست یونسکو ثبت شود.

بهترین زمان بازدید

بهترین زمان بازدید از ماکائو فصل پاییز و پس از پایان دوره بارش‌های موسمی و قبل از آغاز «جشنواره‌ نور یا لایت فستیوال» (Light Festival) در ماه دسامبر (اوایل آذر تا اوایل دی) است. توصیه می‌کنیم در طول تعطیلات سال نوی چینی در اواخر ژانویه (اوایل مرداد) اصلاً به ماکائو سفر نکنید؛ زیرا هم تعداد بازدیدکنندگان چینی از این شهر به میزان بسیار زیادی افزایش می‌یابد و هم قیمت‌ها به اوج خود می‌رسد. در مورد بهترین زمان سفر از نظر آب‌وهوا هم باید بگوییم هوای این جزیره در تمام ایام سال گرم و مرطوب است.

ماکائو در سواحل جنوب چین واقع شده است و باران‌های ناگهانی و سیل‌آسا جزو جدایی‌ناپذیر اقلیم آن محسوب می‌شوند؛ البته در بیشتر این مواقع این بارش‌ها در مدت کوتاهی و حتی قبل از اینکه جایی برای در امان ماندن از باران پیدا کنید، به پایان می‌رسد؛ به‌هرحال در این جزیره باید به خیس‌شدن‌های ناگهانی عادت کنید و برای هوای گرم و بارانی لباس مناسبی داشته باشید. شما می‌توانید تنها در دو روز از بیشتر جاذبه‌های ماکائو دیدن کنید. سفر را با مرکز شهر آغاز می‌کنیم. قبل از هر چیز توصیه می‌کنیم یک دفترچه یادداشت نیز همراه‌تان داشته باشید.

جزیره‌ی ماکائو

از فراز «برج ماکائو» (Macao Tower) با ارتفاعی در حدود ۳۳۸ متر می‌توانید نمای گسترده از سراسر مرکز شهر را ببینید. در ضمن اگر هیجان را دوست دارید می‌توانید بانجی جامپینگ این برج را که بلندترین بانجی جامپینگ جهان است، نیز تجربه کنید. قسمت تاریخی جزیره یکی از قسمت‌های است که بازدید از آن را به‌هیچ‌وجه نباید از دست بدهید. محافظت از تمام بخش‌های این قسمت به یونسکو سپرده شده است و یکی از پنج جاذبه ماکائو در فهرست یونسکو محسوب می‌شود.

بخش تاریخی ماکائو در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است

بازدید خود را از «باغ کاموئِش» (Camões Garden) آغاز کنید. این باغ با مساحتی در حدود ۶۵,۵۳۰ متر در کنار خانه‌های تاریخی قرار گرفته است که با ساختاری یکسان درست در کنار یکدیگر ساخته شده‌اند. باغ کاموئِش خانه‌ی «لوئیس دِکاموئش» (Luís de Camões) شاعر پرتغالی معروف در قرن شانزدهم را نیز در خود جای داده است.

توصیه می‌کنیم بازدیدی هم از «کلیسای سنت آنتونی» (St. Anthony’s Church) داشته باشید که جزو قدیمی‌ترین و تاریخی‌ترین کلیساهای به‌جامانده از دوران استعماری در جزیره است. بازدید از «قلعه‌ی مونت» (Mount Fortress) را نیز فراموش نکنید؛ در این قلعه پرتغالی‌ها در جنگ ماکائو در سال ۱۶۲۲ هلندی‌ها را شکست دادند. دانش‌آموزی به نام «چی هو لی» (Chi Hou Lee) که تمام عمر خود را در ماکائو گذرانده است در مورد این موضوع این‌چنین می‌گوید:

ما هیچ‌وقت رابطه‌ی خوبی با پرتغالی‌ها نداشته‌ایم؛ اما نباید فراموش کنیم که آن‌ها از ما در مقابل هلندی‌ها دفاع کردند.

چی هو لی درمورد جنبه های مثبت استعمار این چین می‌گوید:

«رویکرد استعمارگران به این صورت بوده که آن‌ها تنها خواستار کنترل بخش از شهر بوده‌اند؛ اما پس از نفوذ به آن، بر شهر کاملاً مسلط می‌شده‌اند. معمولاً دولت ها هم به‌راحتی اجازه‌ی انجام چنین کاری را به استعمارگران می‌داده‌اند؛ اما وقتی پرتغالی‌ها توپ را به‌سمت مردم ماکائو چرخاندند، قضیه کاملاً فرق می‌کرد.»

با گشت‌وگذار در ماکائو می‌توانید از کنار دیوارهای قدیمی که بخش تاریخی کنونی شهر را در برگرفتنه اند، بازدید کنید این دیوارها با دیوارهای مشابه سکونتگاه «چیانگ مای» (Chiang Mai) در تایلند یا شهر «کبک» کانادا تفاوت دارند. بهتر است در هنگام گذر از این دیوارها کمی در کنار آن‌ها بایستید و به آن‌ها با دقت نگاه کنید؛ زیرا در دیوارهای هیچ شهر دیگری از پوسته‌های صدف استفاده نشده است.

در هنگام بازدیدتان از بخش تاریخی، حتماً از «خرابه‌های کلیسای جامع سنت پل» (Ruin of St. Paul’s) در منطقه‌ی «سانتو آنتونیو» (Santo Antonio) که در فهرست میراث یونسکو ثبت شده و متعلق به قرن شانزدهم است، نیز دیدن کنید. پرتغالی‌ها این کلیسا را با هدف القای اعتقادات مذهبی‌شان به مردم محلی ساخته‌اند. در این کلیسا که انتظار می‌رود ۵۰۰ سال قدمت داشته باشد، استخوان‌های مبلغ‌های دینی که آن را ساخته و مورد بهره‌برداری قراردادند، نیز دفن شده است. در حال‌حاضر عموم گردشگران می‌توانند از این کلیسا و دخمه‌ی آن بازدید کنند تا ببیند چه اتفاق‌هایی در آن رخ داده است.

البته در حال‌حاضر تنها چیزی که از این کلیسا باقی مانده، خرابه‌های نمای جلوی کلیسای اصلی، دخمه‌ی کلیسا و موزه‌ی پشت آن است. به‌جرئت می‌توان گفت این جاذبه برای برخی از افراد مکانی احساسی محسوب می‌شود؛ زیرا با بازید در آن اشک می‌ریزند و با فاصله ی بسیار نزدیک از یکدیگر عکس سلفی می‌گیرند.

این کلیسا به این دلیل در فهرست یونسکو ثبت شده است که تنها کلیسای بسیار مهم در همسایگی «معبدی بودائی ناتِچا» (Na Tcha Temple) است و هر دو مکان به یک میزان اهمیت دارند. توصیه می‌کنیم در صورت بازدید از این کلیسا با کسانی که به قصد عبادت و با هدف مذهبی وارد این کلیسا شده‌اند، با احترام کامل برخورد کنید. معبد ناتچا نیز برای بسیاری از شهروندان ماکائو مهم‌ترین مکان جزیره محسوب می‌شود.

پس از بازید از قسمت‌های مختلف بخش تاریخی شهر، به «موزه‌ی هدایای ماکائو یا هَند اُوِر» (Handover Gifts Museum) بزنید تا نسبت به تاریخ دوران استعمار جزیره و پیوستن مجدد آن به چین، شناخت بهتری به دست آورید. زمانی که پرتغال کنترل کامل ماکائو را به چین برگرداند. مقام‌های استانی و دولت‌های محلی اطراف کشور، هدیه‌های دست‌سازشان را به‌منظور تبریک و خوش‌آمدگویی به مردم این شهر تقدیم کردند. این هدایا در حال حاضر در موزه در معرض دید عموم قرار گرفته‌اند.

این صنایع‌دستی شامل اشیای مختلفی می‌شود؛ از موکت‌ها و گلیم‌های دست‌بافت گرفته تا گلدان‌های خاص و دیگر صنایع‌دستی هنری با جزئیات فراوان که اغلب با مواد ارزشمندی مانند سنگ گران‌قیمتی مثل یشم سبز ساخته شده‌اند.

این اشیا در تاریخ چین اهمیت بسیار زیادی دارند و ظرافت ساخت آن‌ها و توجه به جزئیات در آن‌ها واقعا شما را شگفت‌زده می‌کند. نیلوفر آبی در این موزه هم مانند بسیاری از نقاط جزیره، عنصر مهمی محسوب می‌شوند. سال ۱۹۹۹ برای چینی‌ها اهمیت زیادی دارد؛ زیرا این سال در اسطوره‌شناسی چینی سال خرگوش است. خرگوش هم برای چینی‌ها نماد خوش‌شانسی محسوب می‌شود.

تایپا، کولوان، کوتای

در روز دوم پس از عبور از پل «پُنتِه دا امیزاده» (Ponte da Amizade bridge) به منطقه‌ی «تایپا» (Taipa) می‌رسید. در خیابان‌های این منطقه ماکائوی قدیم را به بهترین شکل می‌بینید این خیابان‌ها پر ساختمان‌های مربوط به دوران استعمار هستند که اقامتگاه‌ها، فروشگاه‌ها و غذاخوری‌های زیادی را در خود جای دادند.

خیابان‌های «میدان سِنادو» (Senado Square) با سنگ‌فرش‌هایی با الگوی سیاه‌وسفید و به‌صورت موج‌دار پوشیده شده‌اند که تداعی‌کننده‌ی امواج دریا و یادگاری از دوران استعمار هستند. در خیابان «روا دِ کونیا» (Rua de Cunha) که محلی‌ها به‌ آن خیابان غذا نیز می‌گویند، هرگونه غذای خیابانی که فکرش را بکنید، عرضه می‌شود. در این خیابان می‌توانید کیک‌های بادام، انواع مختلفی از گوشت‌های ورقه‌ورقه‌شده‌ی کباب‌شده روی تور و شیرینی‌‌های بادام‌زمینی را امتحان کنید.

جزیره‌ی «کولوآن» (Coloane) جزیره‌ای در نزدیکی ماکائو است که در آن می‌توانید مدتی را با لذت و آرامش و با سبک زندگی ماکائویی بگذرانید. در این جزیره تنوع گسترده‌ای از کالاهای مختلف فروخته می‌شود؛ از لباس گرفته تا وسایل برقی و تارت تخم‌مرغ که باعث شهرت مغازه‌های قدیمی شدند. در ضمن در غذاخوری‌های این جزیره می‌توانید غذاهای خوشمزه‌ای را امتحان کنید.

در فاصله بین تایپا وکولوآن جدیدترین هتل‌ها ساخته شده‌اند. در این قسمت مجموعه‌های بزرگی مثل «هتل گَلِکسی» (Galaxy Hotel) و مراکز دیگری وجود دارد که در آن‌ها هتل‌ها، مراکز خرید و مجموعه‌های تفریحی متنوع در یک مکان در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

از بازارها دیدن کنید تا کارهای هنری زیبای را از نزدیک ببینید

صدها سال قبل از ورود اروپاییان به ماکائو تنها جزیره ماهیگیری بود. پرتغالی‌ها نخستین اروپایی‌های بودند که در قرن شانزدهم پا به این جزیره گذاشتند و در نزدیکی مکانی به نام «معبد اِما» (A-Ma Temple) توقف کردند. پرتغالی‌ها در آن زمان از این جزیره تنها به‌عنوان استراحتگاهی در سر راه سایر نقاط چین استفاده و کالاهای خود را در این مکان خشک و ذخیره می‌کردند؛ اما در سال ۱۵۵۷ در این جزیره ساکن شدند و برای ساکت‌کردن حاکمان چینی آن زمان، هر سال مبلغی اندکی به فرمانروایان «دودمان چینگ» (Qing Dynasty) که بر بخش زیادی از خاک چین مسلط بودند، می‌پرداختند.

با گذشت زمان نفوذ پرتغالی‌ها در این منطقه بسیار افزایش یافت؛ به‌گونه‌ای که پرتغالی‌های بیشتری وارد منطقه شدند و برده‌های آفریقایی را وارد ماکائو کردند. ماکائو از سال ۱۵۵۷ تا ۲۰ دسامبر ۱۹۹۹ (۱ اسفند ۱۳۷۸) مستعمره‌ی پرتغال بود و با بازگردانده‌شدن این شهر به چین، دوران استعمار آن پایان یافت؛ اما در طول این چند صد سال پرتقالی‌های زیادی وارد این جزیره شدند و آداب‌ورسوم و مذهب آن‌ها را نیز در این جزیره رواج یافت.

بهترین مکان برای آشنایی با زمانی که ماکائو تنها جزیره‌ی ماهیگیری در کنار ساحل بوده است و سفر به آن زمان، بازدید از بازارهای محلی ماهی‌فروشان ماکائو است که شیوه‌ی دادوستد در آن‌ها از صدها سال پیش تاکنون، تغییر زیادی نکرده است. در این بازارها که بازارهای خیس یا «وِت مارکِتز» (wet markets) نامیده می‌شوند، غذاهای دریایی بسیار تازه با ماهی‌های که هنوز زنده هستند و تکان می‌خورند، طبخ می‌شوند.

محلی‌ها باور دارند که ماهی تازه باید به این صورت باشد. توصیه می‌کنیم پس از ورود به ماکائوی قدیم، از «بازار قرمز یا رِد مارکت» (Red Market) دیدن کنید تا بتوانید این ماهی‌های تازه را بخرید؛ البته اگر قصد خرید ندارید باز هم توصیه می‌کنیم حتماً از این بازار دیدن کنید؛ زیرا آداب‌ورسوم قدیمی ماکائویی‌ها در هیچ نقطه‌ای از شهر به‌اندازه‌ی این بازار حفظ نشده است.

ساکنان این قسمت از ماکائو بسیار مهربان هستند و به گرمی از شما استقبال می‌کنند. اگر مدت زیادی در بازار پیاده‌روی کرده‌اید و از شدت رطوبت کاملاً کلافه شده‌اید، یک یا دو لیوان چای داغ یا «دیم سام» (dim sum) که نوعی غذای چینی است، خستگی‌تان را کاملاً برطرف می‌کند.

اگرچه آداب‌ورسوم قدیمی ماکائو در بازارهای محله آن حفظ شده است؛ اما مردم ماکائو در اقدامی تحسین‌برانگیز، از طریق هنر رویکرد خود در مورد آینده را نیز نشان داده‌اند. جمعیت متراکم این شهر، سال گذشته برای نخستین بار به‌منظور بازدید از چیدمانی هنری به نام آرت ماکائو که در سراسر شهر ایجاد شده بود، گرد هم جمع شدند.

آرت ماکائو در واقع یک نمایشگاه و جشنواره‌ی هنری بین‌المللی است در ماه آوریل (اوایل فرودین) شروع به کار می‌کند و تا ماه اکتبر (اواخر آبان) ادامه دارد. این نمایشگاه در چند طبقه «موزه‌ی هنر ماکائو» (Macao Museum of Art) و از بازار قرمز تا مرکز شهر امتداد یافته است و در برخی از نقاط دیگر شهر برگزار می‌شود.

در این نمایشگاه آثار هنرمندان ملی و بین‌المللی در ابعاد بزرگ نمایش داده می‌شود. در این نمایشگاه که دبیرخانه‌ی امور اجتماعی و فرهنگ ماکائو وظیفه‌ی سازمان‌دهی و برپایی آن را به عهده دارد، بسیاری از آثار به‌صورت دیجیتالی و در نمایشگرهای LED بزرگ نمایش داده می‌شوند.

این کار به‌منظور افزایش هرچه بیشتر زیبایی آثار هنری نمایشگاه انجام شده است در سال گذشته برخی از آثار هنری نمایش‌داده‌شده در هتل‌ها، برای همیشه در آن‌ها ماندگار شدند و به نظر می‌رسد در سال جاری این آثار هنری به مغازه‌ها نیز راه پیدا کنند (البته ممکن است شیوع ویروس کرونا مانع برپایی این نمایشگاه شود).

بهترین آثار هنری این نمایشگاه بزرگ، در هتل‌ها نیز در معرض دید قرارگرفته‌اند؛ بنابراین در خارج از موزه‌ی هنر ماکائو نیز می‌توانیم آثار بی‌نظیر و منحصربه‌فردی را ببینید؛ به‌عنوان‌مثال در «هتل مرفئوس» (Morpheus Hotel) که به‌تازگی در ماکائو ساخته شده است، مجسمه‌سازان آثار متعدد‌شان را به نمایش گذاشته‌اند که نشان‌دهنده‌ی ارتقای جایگاه ماکائو در سطح جهانی است.

مجسمه‌ی عظیم‌الجثه یک گوزن شمالی به نام «نیات خیر» یا «گود اینتِنشِنز» (Good Intentions) یکی از این مجسمه‌ها است که در طبقه‌ی بیست و سوم هتل خودنمایی و شما را شگفت‌زده می‌کند. در ضمن خود هتل نخستین سازه‌ی مرتفع جهان با اسکلت خارجی با اتصال‌های بدون فرم است. در هتل نیز بازدیدکنندگان می‌توانند از مجموعه‌ی بزرگ‌ موکت و گلیم‌های چینی سنتی بازدید کنند.

برای دیدن این صنایع‌دستی زیبا باید در تورهای روزانه‌ی هتل «ام.جی. ام کوتای» (MGM Cotai) شرکت کنید. در ضمن با شرکت در این تور می‌توانید از مجسمه‌های نمایش داده‌شده در سراسر ساختمان هتل نیز دیدن کنید.

غذاهای خوشمزه را امتحان کنید

در جنگ جهانی دوم جمعیت ماکائو دو برابر شد و همین موضوع نقطه‌ی آغاز ایجاد رابطه‌ی بسیار نزدیک مردم این شهر با ساکنان سایر شهرهای چین شد. به‌دنبال این اتفاق مردم چین ماکائویی‌ها را فرهنگ غذایی‌شان آشنا کردند. آشنایی مردم ماکائو با فرهنگ غذایی سایر نقاط چین از یک‌سو و تأثیر روش‌های آشپری پرتغالی‌ها بر این شهر از سوی دیگر، باعث ایجاد غذاهای جدید در این جزیره شد.

می‌توان گفت برای اینکه یک ماکائویی واقعی باشید، باید به ویژگی‌های پایبند باشید که ترکیبی از ویژگی‌های فرهنگی چینی و پرتغالی باشد. جنگ جهانی دوم بستر خوبی برای ترکیب‌شدن خصیصه‌های فرهنگی چینی و پرتغالی فراهم کرد. در غذاهای امروزی ماکائو به‌خوبی می‌توانید این وحدت و یگانگی را ببینید که به‌خوبی پذیرفته شده است.

هوای گرم و مرطوب ماکائو باعث شده است عطر زردچوبه و ادویه‌های مختلف در هوا به‌خوبی حفظ شود و همیشه این عطرها را حس می‌کنید، زیرا بدون تردید همیشه فردی در حال آماده‌کردن «دیم سام» است؛ دیم سام در ماکائو به‌وفور یافت می‌شود و می‌توان آن را در مدت کوتاهی آماده کرد. این غذا در حجم بسیار کم و در ظروف بخارپز تهیه و در بشقاب‌های بسیار کوچکی نیز سرو می‌شود. غذاخوری‌ها و رستوران‌های ماکائو دارای ۱۹ ستاره‌ی میشلن هستند. این شهر در سال ۲۰۱۵ به‌عنوان شهر خوراک‌شناسی در فهرست یونسکو ثبت شد.

جدیدترین فصل نهایی مسابقه‌ی آشپزی «آشپز برتر یا تاپ شِف» (Top Chef) نیز در این شهر فیلم‌برداری شده است. علاوه بر این هر روز مسابقه‌هایی برای تعیین آشپز برتر و معروف نیز برگزار می‌شود. به همین دلیل خیابان‌های ماکائو یادآور خیابان‌های شهرهایی است که غذاهای خیابانی آن‌ها شهرت جهانی دارند و قطب غذاهای خیابانی هستند (مثل بانکوک). عرضه‌ی غذاهای خیابانی در ماکائو، شور و حال خاصی به آن بخشیده است.

غذاهای سنتی ماکائو از شیوه‌های مختلف آشپزی پرتغالی‌ها تآثیر پذیرفته‌اند؛ اما استفاده از ترکیبات غذایی مورداستفاده در سایر نقاط چین و همچنین ادویه‌های آفریقایی نشان می‌دهد که ریشه ایجاد این غذاها به دورانی بسیار قبل‌تر از دوران استعمار بازمی‌گردد. مثلاً «مرغ آفریقایی» (African Chicken)ُ که با ادویه‌های مختلف به‌شدت تیره و حتی سیاه می‌شود، یکی از غذاهای آفریقایی به‌شمارمی‌رود که در اصل متعلق به موزامبیک است؛ اما در منوی بسیاری از غذاخوری‌های ماکائو دیده می‌شود.

در ماکائو نیز باید غذا را مانند بسیاری از شهرهای چینی با چوب‌های غذاخوری یا چاپستیک‌ها میل کنید؛ البته معمولاً در این شهر دو جفت از این چوب‌ها در کنار غذای‌تان قرار داده می‌شود. چوب‌هایی که بیرون از دستمال گذاشته می‌شود مخصوص قراردادن غذا از ظرف اصلی غذا به بشقاب‌تان است و با چوب‌هایی که دقیقاً روی دستمال و در فاصله‌ی بسیار نزدیکی از بشقاب‌تان قرار دارند، باید غذا را بخورید.

تارت تخم‌مرغ پرتغالی معروف‌ترین غذای ماکائو است که اصل آن را باید در رستوران «لُرد اِستُو بِیکِری» (Lord Stow’s Bakery) امتحان کنید؛ اما بسیاری از فروشندگان خیابانی اطراف این نانوایی، نیز این دسر را عرضه می‌کنند. سوپ «هات پات چینی» (Chinese Hot Pot) یکی دیگر از غذاهای چینی است که باید آن را امتحان کنید و بهترین نوع این سوپ را می‌توانید در رستوران «لوتوس پالاس» (Lotus Palace) در «هتل پاریس ماکائو» (The Parisian Macao Hotel) پیدا کنید. این سوپ بااستفاده‌از قارچ، گوشت، سبزیجات برگی، رشته‌فرنگی و تکه‌های سیب‌زمینی تهیه و همان لحظه که تازه آماده شده و در حال جوشیدن است، سریع سرو می‌شود.

«مرغابی پکنی» (Beijing duck) یکی دیگر از غذاهای خیابانی محبوب ماکائو به شمار می‌رود. مرغابی پکنی یک مرغابی کامل است که به دو صورت سرخ‌شده یا کباب‌شده تهیه می‌شود و می‌توانید هر دو نوع آن را سفارش دهید. از مخلفات این غذا می‌توان به پنکیک نازکی اشاره کرد که دور مرغابی پیچیده می‌شود. پوست مرغابی که به‌خوبی سرخ و ترد شده است، نیز به‌صورت جدا سرو می‌شود و مطمئن باشید از خوردن پوست مرغابی نیز لذت خواهید برد. توصیه می‌کنیم طعم ماهی‌های تهیه‌شده را در رستوران «آشپزخانه‌ی پکن یا بِیجینگ کیتچِن» (Beijing Kitchen) در هتل‌ «گِرَند حایات» (Grand Hyatt) امتحان کنید. البته این ماهی‌ها را باید از طریق تماس گرفتن با هتل سفارش دهید و در منوی رستوران موجود نیست.

ماکائو، شهری که آماده استقبال از گردشگران از سراسر جهان است

در حال حاضر ۶۵۰ هزار اقامتگاه در ماکائو ساخته شده است و ماهانه سه میلیون مسافر به این شهر سفر می‌کنند. استقبال گردشگران از این شهر درآمد سرشاری را برای دولت به‌همراه دارد. شهروندان این شهر سالانه حداقل هزینه‌‌ی لازم برای حفظ سلامت عمومی‌شان را به‌عنوان مواجب از دولت دریافت می‌کند که WPS نام دارد.

رشد صنعت گردشگری در ماکائو باعث شده است که اشتغال به میزان زیادی افزایش پیدا کند و بیکاری تنها به ۱٫۵ درصد برسد. به همین دلیل فقر در این شهر تقریباً احساس نمی‌شود و تعداد زیادی از افراد علاقه‌مند به توسعه و رشد به این شهر روی آورده‌اند.

«چی هو لی» در این رابطه‌ می‌گوید:

وقتی‌که کوچک بودم، چهره‌ی فقر در همه جا دیده می‌شد؛ اما حالا رشد و توسعه شهر موجب شده است خودرو و آپارتمان داشته باشم؛ اگرچه برخی از مردم ماکائوی قدیم را ترجیح می‌دهند، اما بسیاری از افراد هم، به‌خصوص افراد هم‌نسل من، رشد و توسعه را دوست دارند.

اگرچه قرار است ماکائو از سال ۲۰۴۹ به شهری مستقل از دولت چین تبدیل شود، اما حس و حال چینی به‌صورت فزاینده‌ای در این جزیره در حال رشد است. هنوز هم فضای چین بر بیشتر نقاط شهر حاکم است. ساختمان‌های مرتفع به‌صورت مرتب در امتداد «آبراه لیوژو» (Maliuzhou Waterway) در شهر جوهای، در حال ساخته‌شدن هستند که همه‌ی آن‌ها معماری چینی دارند.

به نظر می‌رسد شهروندان ماکائو مشکل خاصی با فضای چینی حاکم بر این شهر ندارند و بیشتر نگران همسایگی این شهر با هنگ‌کنگ هستند. چی هو لی معتقد است همه ساکنان این شهر پذیرفته‌اند که هم شهروند ماکائو هستند و هم ملیت چینی دارند. او درمورد این موضوع این می‌گوید

ماکائو بخشی از خاک چین است. به‌طورکلی تمام ماکائویی‌ها معتقدند اگر شغل مناسبی داشته باشند و تمام مایحتاج آن‌ها تأمین شود، برای هیچ‌کس مهم نیست که چه دولتی این شهر را اداره می‌کند. هر شهری مزایای ماکائو را ندارد؛ مهم این است که بیشتر افراد مقیم این شهر، به رشد، استقبال از تغییر و افزایش اعتماد علاقه دارند و بدون توجه به اینکه در آینده چه اتفاقی می‌افتد، به حفظ جنبه‌های فرهنگی که باعث شده است این شهر برای بازدیدکنندگانش بسیار جذاب و خاص باشد، ادامه می‌دهند.