با جاذبه‌های کمتر شناخته شده میلان آشنا شوید

صفحه نخست / عمومی

با جاذبه‌های کمتر شناخته شده میلان آشنا شوید

میلان را به‌عنوان پایتخت مد جهان می‌شناسند؛ هرچند جاذبه‌های پنهان و کمتر شناخته‌شده‌ای در این شهر وجود دارد که بازدید از آن‌ها رویای هر گردشگری است.

کد خبر: ۲۵۰۱۱

تاریخ انتشار : شنبه ۲۳ فروردين ۱۳۹۹-1399 January 23

گردشبان (gardeshban.ir) :

میلان، شهری ایتالیایی است که اغلب به‌عنوان پایتخت تجارت و مد مورد توجه قرار می‌گیرد؛ با این حال، بیشتر زیبایی‌های آن ناشناخته هستند. در واقع این کلان‌شهر می‌تواند دنیایی از هنر، طراحی، مقاصد گردشگری و خرید و همچنین غذای عالی را به بازدیدکنندگان خود پیشنهاد کند.

اغلب مسافران اقامت کوتاهی در میلان دارند، پس باید بدانند که چطور در کمترین زمان هم این شهر زیبا را به‌خوبی بگردند.

سن ویتوره آل کورپو

«سن ویتوره آل کورپو» (San Vittore al Corpo) در مجاورت «موزه‌ی ملی علوم و فناوری» میلان قرار دارد؛ جایی که اکثر اختراع‌های لئوناردو داوینچی را در خود جای داده است. این کلیسا که خاستگاه مشخصی ندارد، طاقی حیرت‌انگیز در رواق اصلی خود دارد که با تصاویری از قدیسان مزین شده است. گنبد آن نیز با تزیینات طلایی‌اش، حیرت هر بیننده‌ای را به‌همراه دارد. علاقه‌مندان می‌توانند از برج ناقوس کلیسا بالا بروند و چشم‌انداز فوق‌العاده‌ی شهر را به تماشا بنشینند.

تاکستان لئوناردو

«تاکستان لئوناردو» (Leonardo’s Vineyard) واقع در مرکز میلان، اخیرا به‌عنوان یک موزه فعالیت خود را آغاز کرده است و به زندگی لئوناردو داوینچی اختصاص دارد. این موزه در نزدیکی کلیسای «سانتا ماریا دله گرتزیه» واقع شده که محل نگهداری تابلوی شام آخر است.

تاکستان لئوناردو، به زندگی لئوناردو داوینچی اختصاص دارد

تاکستان لئوناردو محلی ایده‌آل برای آن دسته از گردشگرانی است که می‌خواهند از تابش آفتاب در امان بمانند و در عین حال، یکی از جاهای مخفی منطقه‌ی «لومباردی» را ببینند.

اگر با تور ایتالیا به این شهر سفر کردید، برای بازدید از موزه می‌بایست از قبل اقدام به رزرو بلیط کنید.

باغ ویا تراجو

«باغ ویا تراجو» (Via Terraggio Garden) برای ۷۰ سال تعطیل بود تا اینکه بالاخره در سال ۲۰۱۰ بازگشایی شد؛ ویا تراجو، یک باغ عمومی در وسط خانه‌ای خصوصی است که محلی ساده و بی‌تکلف برای فرار از شلوغی و هیاهوی شهر به شمار می‌رود.

روی دروازه‌ی آن هیچ علامتی وجود ندارد و به همین دلیل پیدا کردن این پارک کمتر شناخته‌شده ممکن است برای برخی گردشگران چالش‌برانگیز شود. در یک روز آفتابی که خبری هم از وزش باد نیست و پس از یک روز تلاش و کار در گرمای شهر، این پارک می‌تواند محلی عالی برای استراحت باشد.

پلاتزو لومباردیا

«پلاتزو لومباردیا» (Palazzo Lombardia) توسط معماران مشهور شرکت «پی کوب فرید» (Pei Cobb Freed) ساخته شد و در حال حاضر میزبان شورای منطقه‌ای لومباردی است. این ساختمان به حدی بلند است که از چند کیلومتر آن‌طرف‌تر هم می‌توان آن را مشاهده کرد؛ هرچند علاقه‌مندان می‌توانند فقط روزهای یکشنبه، از ساعت ۱۰ صبح تا ۶ عصر وارد این ساختمان شوند و از چشم‌انداز پانورامای شهر نهایت لذت را ببرند. گردشگران می‌توانند در ۳۹ طبقه‌ی آن قدم بزنند و خط افق زیبا و دیدنی میلان را از پشت پنجره‌ها نظاره‌گر باشند.

تماکینیو

«تماکینیو» (Temakinho) یک رستوران مشهور ژاپنی-برزیلی است که دو شعبه در رم، دو شعبه در میلان و یک شعبه در ایبیزا دارد. اینجا احتمالا محبوب‌ترین مقصد جوان‌های شهر است؛ چراکه می‌توانند غذاهای عجیب‌وغریب و متفاوتی نسبت به پیتزا و پاستا سفارش دهند. در این رستوران، عناصر آشپزی برزیلی با سوشی و غذاهای دریایی خام ترکیب شده است.

گلوله توپ در کورسو دی پورتا رومانا

شهر میلان در سال ۱۸۴۸، دوره‌ای موسوم به «پنج روز میلان» را پشت سر گذاشت؛ روزهایی که مردم میلان علیه سلطه‌ی اتریش بر شهرشان شورش کردند و درگیری شدیدی بین هر دو طرف به راه افتاد. گلوله توپی که روی دیوار ساختمانی در خیابان «کورسو دی پورتا رومانا» (Corso di Porta Romana) جا خوش کرده، یادگاری از آن دوران است که تاریخ وقوع آن روی پلاکی در زیر توپ نوشته شده است: ۲۰ مارس ۱۸۴۸.

پالاتزو دل ورمه

«پالاتزو دل ورمه» (Palazzo Dal Verme) که از روی تئاتر مجاورش نام‌گذاری شده است؛ جواهری پنهان از عصر رنسانس به شمار می‌رود که در میان ساختمان‌های مدرن اطرافش، از نظر گردشگران دور مانده است. حیاط داخلی آن می‌تواند برای هر گردشگری جذاب باشد؛ به‌خصوص به‌واسطه‌ی توازن معماری که به‌سختی می‌توان در ساختمان‌های امروزی مشاهده کرد. این ساختمان موفق شد از بمباران‌های جنگ جهانی دوم در میلان در سال ۱۹۴۳ جان سالم به در ببرد و از همین جهت، یکی از بخش‌های نادر تاریخ در خیابان‌های این شهر به حساب می‌آید.

ویا لینکولن

«ویا لینکولن» (Via Lincoln) را شاید بتوان بهترین جاذبه‌ی مخفی میلان معرفی کرد؛ خیابانی که مملو از خانه‌های رنگی بالکن‌دار است که در شهری تجاری و صنعتی مثل میلان، به‌شدت خودنمایی می‌کنند. این خیابان در اواخر قرن نوزدهم طراحی شد و آغاز به کار کرد تا محلی ارزان‌قیمت برای اسکان کارگران منطقه باشد؛ هرچند که در حال حاضر این خانه‌ها بسیار گران هستند. قدم‌زدن در این خیابان رایگان است و بی‌شک گزینه‌ای معرکه برای علاقه‌مندان به معماری محسوب می‌شود.

رستوران کارلو کراکو

«کارلو کراکو» (Carlo Cracco)، از بهترین سرآشپزهای ایتالیا است که یکی از عالی‌ترین رستوران‌های شهر میلان را در اختیار دارد. او که در طول دوره‌ کاری‌اش موفق به کسب چندین ستاره‌ی میشلن شده است، این رستوران را در سال ۲۰۰۷ با نام خودش افتتاح کرد که با دو ستاره‌ی میشلن، غذاهای فوق‌العاده‌ای با خدمات درجه یک را در اختیار مهمانان قرار می‌دهد. منوی مفصل آن، مهمانان را به سفری در طعم‌ها و عطرهای دلربا می‌برد و می‌تواند بخشی خوشمزه و به‌یادماندنی در تجربه‌ی سفر هر گردشگری باشد.

ویلا اینوِرنیتزی

«ویلا اینوِرنیتزی» (Villa Invernizzi)، کاخی باشکوه مشرف به «خیابان کورسو ونیزیا» در مرکز میلان است که در قرن‌های هجدهم و نوزدهم به‌عنوان محلی برای تردد درشکه‌ی زنان استفاده می‌شد. امروزه ویلا اینورنیتزی یکی از زیباترین باغ‌های شهر به حساب می‌آید؛ به‌خصوص به‌خاطر فلامینگوهای صورتی‌، طاووس‌ها و اردک‌هایی که آزادانه به این‌طرف و آن‌طرف می‌روند. گردشگرانی که به‌دنبال جایگزینی برای پارک مشهور میلان موسوم به «پارک سمپیون» (Sempione Park) هستند، می‌توانند به ویلا اینوِرنیتزی سر بزنند.