موزه کفش تبریز+تصاویر

صفحه نخست / عمومی

موزه کفش تبریز+تصاویر

از آنجا که تبریز شهر اولین هاست پس اصلا تعجب برانگیز نیست که اولین موزه کفش ایران هم در تبریز باشد. موزه کفش تبریز در قسمت زیرزمین عمارت شهرداری تبریز قرار دارد و محل نمایش کفش هایی از اقوام و زمان های مختلف و همینطور تجهیزات کفاشی ست.

کد خبر: ۲۵۲۵۵

تاریخ انتشار : جمعه ۲۹ فروردين ۱۳۹۹-1399 January 29

گردشبان (gardeshban.ir) :

افتتاح این موزه در ماه مهر ۱۳۹۴ با حضور مسئولان تبریزصورت گرفت و امروز گردشگران زیادی از آن بازدید می کنند. صنعت کفش در شهر تبریز قدمتی طولانی دارد و کیفیت و زیبایی کفش چرم تبریز در دنیا شناخته شده است پس برای نشان دادن اهمیت کفش در سلامتی انسان، اولین موزه کفش ایران در این شهر افتتاح شد.

جالب است بدانید که موزه کفش در تبریز، هفتمین موزه کفش در دنیا است. برای گردآوری کفش های قدیمی از سراسر ایران، نامه ای به روسای اتحادیه کفشان هر شهر ارسال شد تا قدیمی ترین مدل های کفش شهرشان را کشف کنند و به موزه تحویل دهند.

یکی از روش هایی که کفش های قدیمی را کشف کردند این بود که از کتاب ها و عکس ها کمک بگیرند و خوشبختانه از این طریق هم سرنخ های خوبی به دست آوردند. در این موزه ۲۰۰ نوع کفش وجود دارد که در کنار تجهیزات کفاشی به نماشی گذاشته شده است. یکی از قدیمی ترین کفش ها که قدمتی ۴۵۰ ساله دارد، کفش چرم بوفالو است که با استفاده از روش های سنتی و مواد روغنی ساخته شده است.

اشیای این موزه از کفش های سنتی سراسر ایران هستند و در بخش دیگری از موزه هم تجهیزات و وسایل ساخت کفش جمع آوری شده است. به غیر از موزه کفش تبریز، در دیگر نقاط دنیا هم ۶ مورد از موزه های تخصصی کفش وجود دارند که از میان آن ها می توان به موزه رومنس فرانسه، موزه باتا تورنتو، موزه کلارک و موزه سرخپوستان ونکوور اشاره کرد.

همانطور که گفتیم موزه کفش تبریز در عمارت شهرداری قرار دارد و امروز با اعمال تغییراتی در صدد بالا بردن کیفیت خود است. این موزه اولین موزه کفش ایران و هفتمین موزه کفش دنیا به شمار می رود و امروز تصمیم بر آن شده که کفش های قدیمی از سراسر ایران جمع آوری و در این موزه در معرض نمایش قرار بگیرند.

در نامه ای از روسای اتحادیه کفاشان شهرستان‌های مختلف خواسته شد تا کفش های قدیمی را کشف کنند و به موزه بدهند تا پس از طی مراحل قدمت گذاری این کفش ها ثبت شوند. از روش هایی که در تشخیص قدمت کفش موثر است کمک گرفتن از عکس ها و کتاب های قدیمی ست که می توانند در تشخیص دوره تاریخی این کفش ها سرنخ های خوبی به دست بدهند. امروز در این موزه حدود ۲۰۰ جفت کفش به همراه تجهیزات کفاشی به نمایش در آمده که قدیمی ترین آن ها یک جفت چرم بوفالو است که قدمت آن به ۴۵۰ سال پیش برمی گردد و به شیوه ای سنتی با مواد روغنی درست شده است.

به گفته جباریان، رئیس اتحادیه کفاشان تبریز، هر کسی که کفش قدیمی داشته باشد می تواند کفش های خود را به این موزه اهدا کند تا کفش ها به نام خود او در گوشه ای از موزه به نمایش در آید. حتی اگر تمایل به فروش این کفش ها به موزه داشته باشید پس از طی مراحل قیمت سنجی این کار انجام می شود.

به گفته جباریان، موزه کفش تبریز هفتمین موزه کفش دنیاست و همه هموطنان می توانند در گسترش آن کمک کنند پس اگر وسیله ای دارید که برای نمایش در این موزه مناسب است می توانید برای تقویت موزه همکاری کنید. این موزه هر روز از ساعت ۸ صبح تا ۶ عصر باز است و می توانید به طور رایگان از آن دیدن کنید. همانطور که گفتیم برای بازدید از موزه کفش باید به عمارت شهرداری تبریز بروید.

عمارت شهرداری تبریز که به برج ساعت هم معروف است در فاصله سال های ۱۳۱۴ تا ۱۳۲۰ ساخته شده و از سال ۱۳۸۶ بخشی از آن به موزه شهرداری تبدیل شده است. عمارت شهرداری که در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد در زمان صدارت شهردار وقت حاج ارفع ‌المک جلیلی و با نظارت مهندسان آلمانی درست شد.

این ساختمان در نقشه هوایی، ظاهری به مانند یک عقاب در حال پرواز دارد که شبیه نقشه بناهای آلمان قبل از جنگ جهانی دوم است. در این موزه نقشه های تاریخی تبریز، عکس های بناهای جدید و ساخت و سازهای مهم تبریز، کلید طلایی تبریز، ماشین های قدیمی، اولین تاکسی های شهر و … به نمایش در آمده و بدون شک مهمترین تالار این عمارت تالار قالیچه های تبریز است.

عمارت شهرداری تبریز که به سبک معماری آلمانی ساخته شده یکی از مهمترین جاذبه های تبریز است و گردشگران زیادی در سفر به این شهر از آن دیدن می کنند. این عمارت در قسمت میانی شهر، در میدان شهرداری (ساعت) و در تقاطع خیابان امام خمینی و ارتش قرار دارد و با معماری خاص خود از دیگر بناهای اطراف متمایز است.

در این عمارت یک برج ساعت حدود ۳۰ متری به چشم می خورد که هر ۱۵ دقیقه یک بار با نواختن آوایی گذر زمان را نشان می دهد. وجود ساعت در بالاترین قسمت برج باعث شده که مردم، این عمارت را به نام ساختمان ساعت بشناسند. این بنای سه طبقه بیشتر با آجر و ملات آهک و ماسه ساخته شده و بخشی از نمای آن سنگی و قسمتی دیگر تلفیقی از سنگ و آجر است.

در قاب پنجره ها و در قسمت رخ بام از سنگ های حجاری شده استفاده شده که در زیبایی نمای ساختمان تاثیر چشمگیری دارند. این بنا آنقدر جالب توجه است که حتی از فاصله دور هم نگاه ها را به خود خود خیره می کند.