گردشبان (gardeshban.ir) : البته این نوار دائم و همیشه وجود ندارد و معمولا رنگ و طول ماسهها با جزر و مد و تغییر فصل تغییر میکند. این سرزمینِ با دسترسی سخت با نام ساحل دشتهای بنفش شناخته میشود. همراه ما باشید تا ببینیم چطور این شنها بنفش شدهاند.
دانههای شن میتوانند در طیف رنگهای مختلف از بنفش تا قرمز و گاهی حتی صورتی ظاهر شوند. ذرات رنگی میتوانند در ساحل پخش شوند، در میان صخرهها پراکنده شوند و زیر سطح آب در خلیجهای کمعمق دریاچه موج بزنند. بازدید از این پدیده طبیعی برای طبیعت گردها، علاقه مندان به مسائل زمین شناسی و گردشگران میتواند جذاب و دیدنی باشد. آنها باید منتظر بمانند تا برفهای منطقه آب شوند و به ساحل آفتاب بتابد تا شنهای زیبا خودنمایی کنند.
البته برخی از ساکنان از وجود این دانههای رنگی در ساحل دریاچه تورچ نیز گزارشهایی دادهاند که احتمال میدهند با توجه به اینکه مقداری از آب دریاچه کندل به دریاچه تورچ میریزد، دلیل این شنهای رنگی دریاچه تورچ نیز از کندل نشات بگیرد. البته این شنها به اندازه مبدا اصلی خود یعنی دریاچه کندل نیستند.
در هر صورت وجود ماسههای بنفش تعجبآور است و عجیب بهنظر میرسد. ولی در اصل یک توضیح زمین شناسی میتواند این پدیده را توجیه کند! در واقع دلیل وجود این سواحل رنگی، وجود مواد معدنی، سنگها و صدفهایی است که در ذرات شن وجود دارند.
معمولا شنهای رنگی در همه جای جهان یافت میشوند که هرکدام رنگ خاصی دارند. البته رایجترین رنگ، رنگ سفید است، که به دلیل وجود دانههای کوارتز خودنمایی میکند. با توجه به اینکه میزان این ماده در جهان بسیار زیاد است، متوجه میشویم که چرا وجود رنگ سفید در سواحل امری عادی است.
اما در مناطقی مثل ایسلند و هاوایی نیز وجود شن و ماسه سیاه به چشم میخورد. رنگ این شن و ماسهها به دلیل سنگهای گدازه آتشفشانی است. همچنین مواردی نیز وجود دارد که مواد معدنی و رسوبات، دریاچهها را به رنگهایی دیدنی تبدیل میکنند. دریاچه پیتو کانادا یکی از این موارد است که در آلبرتا واقع شده است و رنگی نزدیک به فیروزهای دارد. دلیل این رنگ خاص وجود رسوبات یخچالی معلق در آب است.
خب پس دلیل رنگ خاص ساحل کندل چیست؟ احتمالا یک کانی به نام گارنت بیشترین تاثیر را در این رنگآمیزی زیبا دارد. با وجود اینکه این ماده رنگارنگ و مقاوم در جاهای مختلفی وجود دارد، ولی میزان آن در کانادا بیشتر است. گارنت قدمتش به بیش از یک میلیارد سال قبل باز میگردد. در نهایت به نظر میرسد این سنگها طی آخرین عصر یخبندان که حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش به پایان رسیده است، هنگام عبور ورقهای بزرگ یخ، در مکانهایی مثل دریاچه کندل پراکنده شده است.