گردشبان (gardeshban.ir) : برای شروع بازدید از گالری اوفیتزی فلورانس، ابتدا باید در صفهای ورودی امنیتی بایستید و پس از آن از پلکان دوران رنسانس عبور کنید تا به ورودی اصلی موزه برسید. در نهایت، نقاشیهای سقفی خیرهکننده گالری آشکار خواهند شد و میتوانید شروع به دیدن مجموعههای هنری آن کنید.
موزه به صورت هزارتویی بلند از اتاقهاست که آثار هنری فوقالعادهای را به ترتیب زمانی به نمایش گذاشتهاند و همچنین با ساختمانی «U» شکل روبهرو خواهید شد که البته هرگز به قصد موزه ساخته نشد. «کوزیمو دِ مدیچی» (Cosimo de’ Medici) به معمار محبوبش، «جورجو وازاری» اعتماد کرد تا ساختمانی با عظمت درست در کنار «کاخ وِکیو» (Palazzo Vecchio) بسازد که محلی برای میزبانی حاکمان، اجلاس اصناف فلورانسی، یک تئاتر بزرگ و ادارههای قضایی باشد (کلمه اوفیتزی در ایتالیایی به معنای ادارهها میباشد).
تالارهای طبقه بالای اوفیتزی در ابتدا تنها برای خاندان دوک بزرگ، برخی مهمانان خاص و خدمتکاران قابل دسترس بودند. این مکان کم کم تبدیل به جایی شد که خانواده دوک، مجموعههای خصوصیشان را در آن قرار میدادند.
مهمانان این امکان را داشتند که به طبقه بالا رفته و شکوه مجموعه مجسمههای رومی را که مدیچی به جمعآوری آنها علاقه بسیار داشت تحسین کنند. خاندان هنردوست مدیچی برای قرنها به گردآوری نسخ خطی، سنگهای قیمتی، سکه و پرترههای حکاکی شده سنگی کوچک میپرداختند. فرانچسکوی اول اتاقی خصوصی داشت که در آن پر از اشیای جالب گوناگون بود. بوئونتالِنتی برای او یک اتاق هشتضلعی طراحی کرد تا مجموعه محبوبش از آثار هنری و جواهر را در آن نگهداری کند. این اتاق قدیمیترین و باارزشترین بخش گالری و به نوعی قلب آن محسوب میشود و هنوز هم شکل خود را از سال ۱۵۸۴ حفظ کرده است.
عنوان موزه در سالهای دورتری به اینجا اطلاق شد. «پیتر لئوپولد» در سال ۱۷۶۹ زمانی که گالری اوفیتزی و گنجینههایش را به روی عموم بازگشایی میکرد این عنوان را به کار برد. او هرگز تصورش را هم نمیکرد که یک روز اینجا تبدیل به یکی از پربازدیدترین موزههای جهان شود. علاقهمندان جدی هنر باید حداقل دو بار برای بازدید به اوفیتزی بیایند تا بتواند کل آن را تماشا کنند.
گردشی در گالری اوفیتزی
سفر شما در میان آثاری از نقاشان گوتیک شامل «جوتو» و «چیمابوئه» شروع خواهد شد که برای ما شاهکارهای بزرگی را به یادگار گذاشتهاند. جادوی تالار اول حسی از حضور در یک کلیسای قدیمی با نور اندک را به مخاطب میدهد. از قدم زدن در میان آثار نقاشی تالار رنسانس آغازین مانند «پائولو اوچِلو» و «ماساچو» لذت ببرید و آثاری مانند «پرتره دوک اوربینو» اثر «پیرو دلا فرانچسکا» را تماشا کنید. پرتره «فدریکو دا مونتهفِلترو» یکی از شگفتانگیزترین پرترههای رنسانسی محسوب میشود. کمی آنطرفتر از این تابلوی دو لتی، به بزرگترین تالار موزه خواهید رسید که نقاشیهای خیرهکننده و بینظیری از «ساندرو بوتیچلی» را به نمایش گذاشته است.
برای دقایقی توقف کنید تا بتوانید در سکوت و آرامش، تابلوی بزرگ نشانه بهار و تولد ونوس را دیده و تحسین کنید. تالارهایی که جدیداً نوسازی شدهاند، اکنون دارای سقف دوجداره و نورپردازی بهتر و لطیفتری هستند که کمک به نمایش بهتر این شاهکارها میکند.
گالری اوفیتزی
اثر توندو دونی (Tondo Doni) میکل آنژ، پرترههای رافائل (در تالارهای ۳۵ و ۶۶) و تنها نقاشی روی چوب کامل شده «لئوناردو داوینچی»، یعنی «عروج»، نقاط اوج آثار رنسانسی بوده و به گفته وازاری یک مدرسه جهانی برای هر نقاش به شمار میروند. از مناظری که پنجرههای بزرگ و عریض راهرو به چشمانتان هدیه میکنند لذت ببرید و کلیسای سن مینیاتو، باغهای باردینی و پل وِکیو بر روی رودخانه آرنو را تماشا کنید. تا به الان شما فقط یک چهارم موزه را دیدهاید و هنوز سه راهروی طولانی دیگر قبل از رسیدن به کتابفروشی و خروج وجود دارند!
بازدید از گالری اوفیتزی قطعاً یکی از نقاط برجسته سفر به فلورانس خواهد بود. بهترین زمان برای رفتن به این موزه بدون شک بعدازظهر است؛ به ویژه بعد از ساعت ۴ که عده زیادی موزه را ترک کردهاند. از زمانتان استفاده کنید و پرترهها و مناظر تپههای دوردست را تماشا کرده و با داشتن امتیاز فراموش نشدنی قدم زدن در اتاق کارهای «مدیچی»، از مشاهده و تحسین گنجهای ارزشمندشان لذت ببرید.
با توجه به اینکه گالری اوفیتزی یکی از پربازدیدترین موزههای ایتالیاست و سالانه بیش از ۱.۵ میلیون نفر آن را بازدید میکنند، پس روبرو شدن با صفهای طولانی غیر قابل اجتناب هستند. آخر هفتهها، سهشنبهها و صبحها شلوغترین زمانهای موزه میباشند. علیرغم هزینه ورودی بیشتر (هزینه اضافی رزرو)، بهتر است بلیتهای اوفیتزیتان را پیشاپیش خریداری کرده تا در این صفوف طولانی نمانده و بتوانید زمان بیشتری را در موزه سپری کنید. در ضمن راهروی وازاری نیز برای نوسازی تا سال ۲۰۱۸ بسته خواهد بود.