آرامگاه دانیال نبی؛آرامگاهی با صفا در دل شوش/عکس

صفحه نخست / عمومی

آرامگاه دانیال نبی؛آرامگاهی با صفا در دل شوش/عکس

آرامگاهی زیبا و خاص از پیامبری که بر اساس روایات تاریخی بسیاری از جمله مسلمانان شیعه و شاخه‌هایی از مسیحیت او را به عنوان یک پیامبر به رسمیت می‌شناسند بر او معتقدند و برخی از جمله در آیین یهودیان، اعتقادی بر او ندارند.

کد خبر: ۲۹۵۵۵

تاریخ انتشار : جمعه ۱۰ مرداد ۱۳۹۹-1399 May 10

گردشبان (gardeshban.ir) :

اگرچه در قرآن نامی از دانیال نبی آورده نشده است، اما بسیاری از مسلمانان او را به عنوان یکی از پیامبران در اسلام قبول دارند چرا که در احادیث شیعه از او به عنوان پیامبر یاد کرده‌اند. در دین مسیحیت نیز نام دانیال به عنوان پیامبر در کتاب انجیل متی آورده و به رؤیای او از آخرالزمان اشاره شده است. آرامگاه دانیال نبی در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت. این آرامگاه هر ساله پذیرای بسیاری از زائران مسلمان و غیرمسلمان و همچنین مکانی دیدنی برای گردشگران است.

شوش شهری در جنوب غرب ایران و از کهن‌ترین شهر‌های جهان و تمدن ایلام و امپراتوری هخامنشی‌هاست. شهر باستانی شوش را یکی از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین شهر‌های جهان، پایتخت چند هزار ساله ایلام و همچنین پایتخت زمستانی امپراتوری هخامنشی می‌دانند. شهر شوش از حدود ۲۷۰۰ قبل از میلاد پایتخت امپراتوری‌های ایرانی بوده و پس از هخامنشیان از شکوه و اعتبار آن کاسته شده است. از آثار به جا مانده از دوران هخامنشیان می‌توان به آرامگاه دانیال نبی اشاره کرد.

اگرچه آرامگاه دانیال نبی در زمان‌های دور، در حاشیه شهر شوش و در کنار رودخانه‌ای در این شهر قرار داشته، اما امروز در دل شوش جا گرفته است. از در اصلی که وارد محوطه می‌شوید حیاط بزرگی روبه‌روی شما قرار دارد و حوضی هشت ضلعی در میان حیاط با فواره آب زیبا، خودنمایی می‌کند. محوطه آرامگاه شباهت زیادی به معماری مساجد و مراکز اسلامی دارد. بنا با کاشی‌کاری آبی رنگ اسلامی، جلوه‌ای خاص به فضا بخشیده است.

در فضای آرامگاه دو حیاط تعبیه شده است. حیاط اصلی همان حیاطی است که درون آن حوض قرار دارد و دور تا دور آن اتاق‌هایی برای استراحت زائران و مسافران ساخته شده است. سمت غربی آرامگاه پوشیده از کاشی کاری‌های ایرانی اسلامی است و در سمت شرقی آن دو مناره به ارتفاع حدود ۱۰ متر در دو طرف قرار گرفته است. طبق چیزی که بر روی مناره‌ها حک شده قدمت آن‌ها به سال ۱۳۳۰ هجری قمری برمی گردد.

گنبدی با معماری خاص در دنیا

نقطه خیره‌کننده این مجموعه گنبد اورچین و دوپوسته آن است. این گنبد که در دوره سلجوقی ساخته شده در حدود ۲۰ متر ارتفاع و حدود ۵ متر قطر دارد. گنبد شکل مخروطی دارد و روی آن پلکانی طراحی شده است که با ارتفاع گرفتن، از قطر آن کاسته می‌شود. از این رو به آن پلکانی با مُضَرَس هم می‌گویند. نمونه این گنبد جز در ایران، تنها در عراق دیده شده است و در هیچ سند دیگری به ثبت نرسیده است.

اگرچه آرامگاه دانیال نبی به عنوان معروف‌ترین گنبد اورچین شناخته می‌شود، اما از دیگر بنا‌های دارای گنبد اورچین، می‌توان به آرامگاه حضرت سربند و بقعه یعقوب لیث در دزفول، امامزاده عبدالله در شوشتر، امامزاده جعفر در بروجرد، امامزاده میرمحمد در جزیره خارک، بقعه سید صلاح‌الدین محمد در ایلام و همچنین گنبد سلطان زبیده و آرامگاه عمر سهروردی در بغداد نام برد.

روایت‌های بسیار از دانیال نبی

حکایات و داستان‌های بسیاری در مورد دانیال وجود دارد. در یکی از روایت‌ها آمده است که دانیال نبی در جریان لشکرکشی بابل به بیت‌المقدس، به خدمت پادشاه بابل نبوکد نصر در می‌آید. مهارت دانیال در تعبیر خواب باعث می‌شود تا جایگاهی ارزشمند در کاخ پادشاهی بابل پیدا کند.

از جمله رویا‌های مشهور او، به قدرت رسیدن امپراتوری پارس بر جهان است. گفته می‌شود که دانیال پس از لشکرکشی داریوش هخامنشی به بابل، به همراه عده‌ای از قوم کلیمیان به ایران می‌آید و جایگاهی والا در نزد پادشاه پیدا می‌کند. او در شوش ساکن می‌شود و در آخر نیز آنجا درمی‌گذرد. اگرچه سند معتبری از آرامیدن دانیال نبی در شوش وجود ندارد، اما بیشترین گمان‌ها به این محل می‌رود. مکان‌های دیگری در عراق، بابل، مصر و سمرقند نیز ادعای آرامگاه دانیال را دارند.