gardeshban.ir

آیا می‌دانید عرض و ارتفاع بزرگترین آبشار جهان چقدر است؟

معدود جاذبه‌های جغرافیایی می‌توانند به‌اندازه‌ی آبشارهای بزرگ و باشکوه، زیبایی و قدرت طبیعت را به نمایش بگذارند. منظره‌ی فروریختن ده‌ها تُن آب از لبه‌ی یک صخره یا فوران کردن آب از دل کوه‌ها، همیشه باشکوه بوده است.

درحالی‌که بزر‌گتررین آبشارهای دنیا شایسته‌ی قرارگیری در هر فهرستی هستند، یک آبشار برای جذاب بودن حتماً نباید هر سه ویژگی بلندترین، عریض‌ترین و بزرگ‌ترین را باهم داشته باشد.

بزرگترین و بلندترین آبشارهای جهان به ترتیب زیر هستند:

• آبشار ایگواسو
• آبشار ویکتوریا
• آبشار نیاگارا
• آبشار آنجل
• آبشار کایتر
• آبشار نیل آبی
• آبشار دتیان
• آبشار هوانگ‌گوشو
• آبشار گولفوس
• آبشار جاگ

این مقاله به سراغ 10 آبشار بزرگ دنیا، از نمونه‌های قدرتمندی که با غرش به داخل پرتگاه‌های عمیق می‌ریزند تا آبشارهایی که به‌آرامی وارد مجموعه‌ای از حوضچه‌های پایین‌دست خود می‌شوند، رفته و به بررسی هر یک از آن‌ها می‌پردازد.

۱. آبشار ایگواسو

ایگواسو که از ۲۷۵ آبشار، چشمه و تنداب مختلف تشکیل شده، در مرز برزیل و آرژانتین قرار دارد و بزرگترین آبشار جهان و بزرگ‌ترین سامانه‌ی آبی دنیا است.

ایگواسو تنها آبشاری است که قادر به رقابت با ویکتوریاست و حتی از آن نیز پیشی می‌گیرد. ایگواسو که تقریباً ۳ کیلومتر عرض دارد، شامل آبشارها و آبریزهایی زیبا در دشت پارانا می‌شود. یکی از جاذبه‌های اصلی این آبشار، دره‌ی گلوی شیطان است.

بهترین مکان برای درک ایگواسو، سکوی تماشا در خاک برزیل است؛ ایستادن در این سکو به شما فرصت لمس کردن لایه‌هایی از آب، شنیدن غرش کرکننده و حس مه غلیظ را می‌دهد. باوجود جنگل بارانی سرسبز در اطراف آبشار، دیدار از ایگواسو در نوع خود حیرت‌انگیز است.

گردشگران می‌توانند در امتداد رود ایگواسو سوار بر قایق شده یا اینکه از مسیرهای پیاده‌رو اطراف به کشف این پدیده‌ی طبیعی بپردازند. ایگواسو که ظاهری پر ابهت و نیرومند دارد، از نظر اندازه، حجم آب و زیباییِ غیرقابل وصف، بدون شک یکی از تماشایی‌ترین آبشارهای جهان است.

۲. آبشار ویکتوریا

اگر تصور می‌کنید که نیاگارا آبشار بزرگی است، باید بدانید که در برابر ویکتوریا با دیواره‌ای عظیم از آب به عرض ۱,۷۰۸ متر و ارتفاع ۱۰۸ متر، حرفی برای گفتن ندارد.

این ابعاد ماورایی ویکتوریا را به یکی از بزرگ‌ترین آبشارهای جهان تبدیل کرده است. ویکتوریا که تماشای آن نیز نفس‌گیر است، با حجم عظیم آبی که از بالای صخره به پایین می‌ریزد، هوش از سر شما می‌برد.

غرش آبشار که از دره‌ای در زیر آن بلند می‌شود به همراه مه غلیظی که در هوا متراکم است، باعث شده تا ویکتوریا را به زبان محلی «مِهی که می‌غرد» بنامند. ویکتوریا در مرز میان زامبیا و زیمبابوه واقع شده است و تا آن را نبینید، هیچ‌یک از این توصیفات را باور نمی‌کنید.

۳. آبشار نیاگارا

آبشار نیاگارا که در مرز کانادا و آمریکا قرار دارد، یکی از مشهورترین و شناخته‌شده‌ترین آبشارهای زمین است. با در نظر گرفتن آبشارهای بخش آمریکا، آبشارهای تور عروس و آبشارهای نعل اسبی، به نظر می‌رسد که این دیواره از آبِ روان تا ابد امتداد دارد.

درحالی‌که سکوهای تماشای متعددی در اطراف آبشار فرصت تماشای مناظر شگفت‌انگیز و ۳۶۰ درجه را فراهم کرده‌اند، می‌توان به پایین آبشار رفت و با سوار شدن بر قایق و رفتن به نزدیکی آن، عظمت و قدرت نیاگارا را به‌طور کامل درک کرد.

نیاگارا بدون شک شما را حیرت‌زده خواهد کرد و سالانه میلیون‌ها نفر برای تماشای عظمت و زیبایی این آبشار به اینجا می‌آیند.

۴. آبشار آنجل

آبشار آنجل، به‌عنوان بلندترین آبشار جهان، یکی از شگفت‌انگیزترین صحنه‌های طبیعی در ونزوئلا را خلق کرده است. آنجل از ارتفاع ۸۰۷ متری کوه آیوان تپویی (Auyan Tepui) به جنگلی در پایین‌دست خود سرازیر می‌شود و بخش اعظم آن پیش از رسیدن به زمین به شکل مه درمی‌آید.

اگر دیگر چشمه‌ها و تُنداب‌ها را نیز در نظر بگیریم، ارتفاع نهایی آبشار آنجل به رقم وحشتناک ۹۷۹ متر می‌رسد.

ازآنجایی‌که آنجل در منطقه‌ای دورافتاده در پارک ملی کانایما (Canaima) قرار دارد، رسیدن به آن بسیار سخت است؛ اگرچه منظره‌ی حیرت‌انگیز و نفس‌گیر این آبشار ارزش تحمل این‌همه سختی را دارد.

۵. آبشار کایتر

رود پوتارو (Potaro) مسیر پرپیچ‌وخم خود را از دل جنگل‌های بارانی آمازون در پیش گرفته و با گذر از برخی از بکرترین نقاط زمین، سرانجام به آبشار کایتر (Kaieteur) می‌رسد. ناگهان آب در این نقطه از ارتفاع ۲۲۶ متری به‌سوی حوضچه‌ای در پایین آن سرازیر می‌شود و اطراف را با یک مه غلیظ می‌پوشاند.

حجم عظیم آبی که در هر ثانیه از کایتر به پایین فرومی‌ریزد، این آبشار را به بزرگ‌ترین آبشار تک شاخه‌ای دنیا تبدیل می‌کند. تعجبی ندارد آبشاری که ارتفاع آن ۴ برابر نیاگارا است، یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری گویان باشد.

۶. آبشار نیل آبی

آبشار نیل آبی، معروف به «آب مه‌آلود» بر روی رودخانه‌ی نیل آبی در شمال اتیوپی قرار دارد. اگرچه بخش اعظم این آب در حال حاضر به‌سوی یک سد برق‌آبی هدایت می‌شود، اما نیل آبی همچنان یکی از شناخته‌شده‌ترین جاذبه‌های گردشگری اتیوپی است.

۷. آبشار دتیان

آبشار دتیان (Detian) که در مرز چین و ویتنام واقع شده، نام خود را از دو آبشار شگفت‌انگیزی گرفته است که در امتداد رود کوای‌سان (Quay Son) قرار دارند. درحالی‌که لایه‌های چندگانه از فروریختن آب صحنه‌ای نفس‌گیر را خلق کرده، این منظره‌ی تماشایی با پوشش گیاهی سرسبز، کوه‌های باشکوه و اشکال صخره‌ای اطراف به اوج خود می‌رسد.

دتیان که به خاطر درگیری‌های متعدد مرزی از چشم جهانیان دور مانده بود، حالا یک مقصد گردشگری با محبوبیت فزاینده است و سیل عظیم بازدیدکنندگان با قایق خود را به زیر چشمه‌های آبشار می‌رسانند.

مه غلیظ موجود در نزدیکی آبشار باعث می‌شود تا لایه‌ای از آب بر روی تن شما بنشیند.

۸. آبشار گولفوس

ازآنجایی‌که گولفوس در میان شکافی عظیم که دشت‌های خشک ایسلند را به دونیم تقسیم می‌کند پنهان شده، هرچه نزدیک‌تر بروید، بیشتر متوجه عظمت و وسعت آن می‌شوید. بااین‌حال، وقتی‌که به لبه‌ی صخره رسیدید، متوجه می‌شوید که آبشارهای خروشان و عظیم گولفوس درواقع بیشترین حجم ممکن در تمام قاره اروپا را دارند.

آبشار گولفوس که درواقع از دو آبشار با زاویه‌ی ۹۰ درجه نسبت به یکدیگر تشکیل شده است، صحنه‌ای شگفت‌انگیز را خلق کرده و غرش آبشار نیز یک موسیقی متن عالی برای چنین صحنه‌ی شگرفی به شمار می‌آید. گولفوس به معنی «آبشار طلایی» به خاطر برق زدن رنگ آب‌های آن در زیر نور خورشید، چنین نامی دارد.

۹. آبشار هوانگ گوشو

هوانگ‌گوشو (Huangguoshu) که ۷۷.۸ متر ارتفاع و ۱۰۱ متر عرض دارد، یکی از بزرگ‌ترین آبشارهای آسیا است و بخشی از یک آبشار ۱۸ شاخه در همان حوالی محسوب می‌شود. در پشت آبشار یک غار طبیعی ۱۳۴ متری قرار دارد که به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد هوانگ‌گوشو را از فاصله‌ی خیلی نزدیک ببینند و حتی آن را لمس کنند.

۱۰. آبشار جاگ

آبشار جاگ که حاصل جریان‌های رود شاراواتی است و از ارتفاع ۲۵۳ متری به پایین می‌ریزد، بلندترین آبشار در هندوستان است.

آبشار جاگ قبل از فصل باران صرفاً با چند رشته‌ی باریک از آب که از صخره‌ای به پایین می‌ریزند، به‌سختی قابل‌شناسایی است. اما جاگ در فصل باران‌های موسمی جانی دوباره می‌گیرد و حتی از آبشار کایتِر (Kaieteur) در کشور گویان نیز، از نظر ارتفاع و حجم، جلو می‌زند.