gardeshban.ir

رنگ‌ها نقش مهمی در زیباتر ساختن یک شهر ایفا می‌کنند. هرچند که زیبایی یک شهر به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ مناظر، سبک معماری ساختمان‌ها، پاکیزگی، آرامش و مردم شهر همگی در ایجاد یک شهر زیبا نقش دارند، اما یک شهر رنگارنگ می‌تواند تمامی این ویژگی‌ها را در کنار هم داشته باشد.

رنگارنگ ترین شهرهای دنیا

1. لا بوکا در بوئنوس آیرس، آرژانتین
2. لانگیربین در سوالبارد، نروژ
3. شفشاون، مراکش
4. بو کاپ در کیپ تاون، آفریقای جنوبی
5. جوداپور در راجستان، هند
6. ویلمستاد، کورسائو
7. سانتورینی، یونان
8. نیهاون در کپنهاگ، دانمارک
9. منتون، فرانسه
10. خوزکار، اسپانیا
11. سنت جان در نیوبرانزویک، کانادا

۱۱. سنت جان در نیوبرانزویک، کانادا

شهر سنت جان (Saint John) در استان نیوبرانزویک (New Brunswick) در کانادا  یکی از رنگی‌ترین شهرهای دنیا است. سنت جان، قدیمی‌ترین شهر اتحادیافته در کانادا، در نزدیکی بندر زیبای فاندی (Fundy) واقع شده است. این شهر به علت داشتن ردیف‌هایی از خانه‌های رنگارنگ در جنوب شهر شهرت پیدا کرده است. این خانه‌ها از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری شهر به‌شمار می‌روند.

خانه‌های رنگارنگ شهر سنت‌جان به‌عنوان ردیف‌‌های پاستیلی (Jellybean Row) شناخته می‌شوند. البته هیچ خیابانی در سنت‌جان به این نام خوانده نمی‌شود؛ این تنها لقبی است که مردم محلی به این خانه‌های رنگارنگ داده‌اند.

گفته می‌شود مردم سنت‌جان خانه‌های خود را با رنگ‌های شاد رنگ‌آمیزی می‌کردند تا زیبایی آن‌ها را در هوای مه‌‌آلود هم حفظ کنند. هر کدام از خانه‌ها با یک رنگ خاص رنگ‌آمیزی شده است. تورهای پیاده‌گردی در شهر سنت‌جان بدون شک یک تجربه‌ی فراموش‌نشدنی برای شما خواهند بود.

۱۰. لا بوکا در بوئنوس آیرس، آرژانتین

لا بوکا (La Boca) نام یکی از محله‌های بوئنوس آیرس ، پایتخت آرژانتین  است. لا بوکا به دلیل داشتن خانه‌های سنتیِ چوبی و رنگارنگ و پیاده‌روهای زیبا شهرت فراوانی دارد. هنرمندان زیادی در لا بوکا زندگی می‌کنند. آن‌ها اغلب از این خانه‌های چوبی و رنگارنگ به‌عنوان پس‌زمینه‌ای برای اجرای انواع کارهای هنری استفاده می‌کنند.

یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری لا بوکا، رقص تانگو (Tango) است. در هرگوشه از لا بوکا می‌توانید رقصنده‌های تانگو را ببینید. در این محله‌ جذاب بوئنوس‌ آیرس نمایشگاه‌های عکاسی و نقاشیِ بزرگی هم برگزار می‌شود.

۹. لانگیربین در سوالبارد، نروژ

لانگیربین (Longyearbyen) در سوالبارد (Svalbard) در نروژ ، شمالی‌ترین شهر جهان است. نام این شهر از جان لانگیِر (John Longyear)، فردی آمریکایی که در سال ۱۹۰۶ کمپانی زغال سنگ آرکتیک کول (Arctic Coal) را در آن‌جا راه‌اندازی کرد گرفته شده است. شهر لانگیربین به علت داشتن خانه‌های چوبی و رنگارنگ شهرت زیادی دارد.

خانه‌های رنگارنگ این شهر بر روی پایه‌هایی بالاتر از سطح زمین ساخته شده‌اند تا از سرمای زیاد زمین دور باشند. این شهر ۲۰۴۰ نفر جمعیت دارد و هیچ مسیر یا جاده‌ی مشخصی در آن وجود ندارد. مردم محلی ترجیح می‌دهند از اسکوترهای برفی برای حمل‌ونقل استفاده کنند.

۸. شفشاون، مراکش

شهر کوچک و زیبای شفشاون (Chefchaouen) در شمال غربی مراکش  در نزدیکی کوه‌های ریف (Rif) قرار گرفته است. این شهر به دلیل داشتن ساختمان‌های آبی‌رنگ شهرت دارد. ایده‌ی طراحی آبی‌رنگِ این شهر در سال ۱۹۳۰ توسط یک پناهجوی یهودی مطرح شد. در مذهب یهودیت رنگ آبی نماد آسمان و بهشت است. همچنین به این معنا است که مردم باید زندگی خود را در آگاهی معنوی سپری کنند.

ساکنین شفشاون به طور منظم خانه‌هایشان را به رنگ آبی رنگ‌آمیزی می‌کنند تا این سنت یهودی را حفظ کنند و تاریخ را زنده نگه دارند. این شهر آبی‌رنگ در ساعات مختلف روز زیبایی‌های خاص خود را دارد. در آب‌وهوای مرطوب و بارانی، شفشاون مانند دنیایی در زیر آبِ زلال به‌نظر می‌رسد.

همچنین گفته می‌شود رنگ آبیِ خانه‌ها در شفشاون مانع ورود پشه‌ها می‌شود زیرا آن‌ها علاقه‌ای به آب زلال ندارند. ۴۰,۰۰۰ نفر در این شهر زیبا زندگی می‌کنند. شفشاون علاوه‌بر زیبایی، دارای فضایی آرامش‌بخش است. این شهر تاریخی و جذاب اقامتگاه‌ها، رستوران‌ها، کافه‌ها و مغازه‌های ارزانی دارد.

۷. بو کاپ در کیپ تاون، آفریقای جنوبی

محله‌ی تاریخی و رنگارنگ بو کاپ (Bo-Kaap) در نزدیکی سیگنال هیل (Signal Hill) در کیپ‌ تاون  قرار گرفته است. این محله‌ی مسکونی به دلیل داشتن خانه‌های رنگارنگ و خیابان‌های سنگفرش و باریک شهرت دارد. این خانه‌ها ترکیبی از معماری‌های جُرجی (Georgian) و هلندی (Dutch) هستند.

بو کاپ یک تاریخچه‌ی رنگارنگ هم دارد. در طول قرن شانزدهم و هفدهم، هلندی‌ها تعدادی برده از مالزی ، اندونزی و دیگر کشورهای آفریقایی به کیپ‌تاون آوردند. این برده‌ها با نام مالایی‌های کیپ‌تاون (Cape Malays) شناخته می‌شدند. در سال ۱۷۶۰، چند خانه در این منطقه ساخته و به برده‌ها اجاره داده شد. بعدها برده‌ها این خانه‌ها را خریدند و آن‌ها را به رنگ‌های روشن و شاد رنگ‌آمیزی کردند. برده‌ها به این علت خانه‌ها را رنگ‌آمیزی کردند که شادمانی خود را از آزادی نشان دهند.

موزه‌ی بو کاپ قدیمی‌ترین ساختمان این منطقه است. این ساختمان در سال ۱۷۶۰ ساخته شد و هنوز ظاهر قدیمی خود را حفظ کرده است. این موزه تاریخچه‌ی زندگی برده‌ها را نشان می‌دهد.

۶. جوداپور در راجستان، هند

جوداپور (Jodhpur)، دومین شهر بزرگ در راجستانِ هند  با نام شهر آبی (The Blue City) هم شناخته می‌شود. علت این نام‌گذاری خانه‌های آبی‌رنگ در بافت قدیمی‌ شهر است. این شهر رنگارنگ در اطراف قلعه‌ی معروف مهرانگار (Mehrangarh) قرار گرفته است. در این شهر بیش از ۱۰۰ خانه‌ی رنگارنگ وجود دارد که توسط دیوار شهر محصور شده‌اند.

گفته می‌شود برهمین‌ها (Brahmin)، از طبقه‌ی روحانیون هندی آغازگر این سنت بوده‌اند. آن‌ها خانه‌هایشان را به رنگ آبی نقاشی می‌کردند تا از خانه‌های اقشار دیگر متمایز باشد. اما بعدها تمام مردم طبقات دیگر جامعه از این سنت پیروی کردند و خانه‌هایشان را به رنگ آبی درآوردند.

رنگ آبیِ خانه‌های جوداپور همچنین نماد مقاومت مردم بومی در برابر گرمای سوزانِ بیابان تار (Thar Desert) است. مردم محلی معتقدند رنگ آبی خانه‌ها باعث خنک شدن فضای خانه می‌شود و از ورود پشه‌ها به خانه جلوگیری می‌کند. خانه‌های رنگارنگ جوداپور با لوازم لوکس و صنایع دستی تزئین شده‌اند.

۵. ویلمستاد، کورسائو

ویلمستاد (Willemstad) پایتخت کوراسا‌ئو و یکی از شهرهای رنگارنگ دنیا است. بخش جنوبی این شهر دارای تاریخچه‌ای غنی است. ساختمان‌های رنگی دولتی، مراکز خرید، خانه‌های شخصی، رستوران‌ها و اسکله جذابیت خاصی به این شهر بخشیده‌اند.

ژنرال آلبرت کیکرت (Albert Kikkert) آغازگر سنت رنگ‌آمیزی خانه‌ها در این شهر بود. داستان جالبی پشت این سنت قدیمی است. آلبرت کیکر در قرن نوزدهم میلادی در این شهر خدمت می‌کرد. او در طول مدت خدمتش از میگرن رنج می‌برد. او می‌دانست که انعکاس نور خورشید بر روی ساختمان‌های سفید رنگ ویلمستاد می‌تواند باعث بروز چنین مشکلاتی شود. به همین دلیل دستور داد تمام خانه‌های این منطقه را با رنگ‌هایی غیر از سفید نقاشی کنند.

صدها ساختمان تاریخی در شهر ویلمستاد وجود دارند. بسیاری از این ساختمان‌ها نمونه‌ی بارزی از معماری هلندی هستند. قدمت بسیاری از بنادر شهر به قرن هفدهم میلادی باز می‌گردد. این بنادر توسط کمپانی دوچ وست ایندیا (Dutch West India Company) ساخته شدند. این خانه‌های رنگارنگ از اهمیت تاریخیِ ویژه‌ای برخوردارند و سالانه هزاران گردشگر را به این شهر می‌کشانند.

۴. سانتورینی، یونان

سانتورینی  جزیره‌ی زیبایی در جنوب شرقی یونان  است. در سانتورینی ۱۵ دهکده‌ی سنتی و زیبا وجود دارند. خانه‌های سفید رنگ و خیابان‌های باریک و سنگفرش از جاذبه‌های اصلی روستاهای سانتورینی  به‌شمار می‌روند. تراس‌های این خانه‌های زیبا رو به منظره‌ی فوق‌العاده‌ی غروب خورشید و کوه آتشفشان قرار گرفته‌اند.

گفته می‌شود در قرن نوزدهم میلادی، مردم خانه‌هایشان را سفیدکاری می‌کردند. این کار هزینه‌ی کمتر و دوام  بیشتری داشت. به‌علاوه، دارای خاصیت اکسیدکنندگی بود. در نهایت، سفیدکاری خانه‌‌‌ها در سانتورینی به سنتی ماندگار تبدیل شد. این خانه‌ها جلوه‌ای خاص به این جزیره می‌بخشند.

۳. نیهاون در کپنهاگ، دانمارک

نیهاون  (Nyhavn) نام بندری زیبا در کپنهاگ  پایتخت کشور دانمارک  است. خانه‌های رنگارنگی که در دو طرف کانال قرار گرفته‌اند به همراه قایق‌های چوبی از جاذبه‌های اصلی نیهاون هستند. قدمت خانه‌های قدیمی نیهاون به قرن هفدهم میلادی باز می‌گردد. امروزه، خیلی از خانه‌های قدیمی به رستوران‌ها و کافه‌ها تبدیل شده‌اند.

خانه‌ی شماره‌ی ۹ قدیمی‌ترین خانه در نیهاون است که در سال ۱۶۶۱ ساخته شد. این خانه‌ هنوز شکل قدیمی خود را حفظ کرده است. بسیاری از خانه‌های قدیمی در نیهاون محل سکونت هنرمندان محبوب دانمارکی بوده است. خانه‌ی شماره‌ی ۲۰ زمانی متعلق به هانس کریستین اندرسن  بود.

۲. منتون، فرانسه

شهر کوچک منتون (Menton) در فرانسه  با جمعیت ۳۰,۰۰۰ نفر ممکن است شور و سرزندگی همسایگانش را نداشته باشد؛ اما ساختمان‌های رنگارنگ این شهر جذابیت زیادی به آن بخشیده‌اند. خانه‌های رنگارنگ منتون با سقف‌های ایرانیت حتما شما را شیفته‌ی این شهر می‌سازند.

خوزکار، اسپانیا

علی‌رغم شهرهای دیگری که به دلایل مذهبی یا کاربردی به رنگ آبی نقاشی شده بودند، دهکده‌ی خوزکار (Juzcar) در اسپانیا  دلیل دیگری برای این کار داشت. در تابستان سال ۲۰۱۱، یک کمپین تبلیغاتی برای فیلم اسمورف‌ها (The Smurfs) باعث شد خانه‌های این شهر به رنگ آبی نقاشی شوند. در ابتدا قرار بود این رنگ‌آمیزی به‌صورت موقت باشد اما این ایده به قدری در جذب گردشگر موفقیت‌آمیز بود که مردم محلی تصمیم گرفتند خانه‌ها را به همان شکل حفظ کنند.