gardeshban.ir

دلتای مکونگ (Mekong Delta)، منطقه‌ای در جنوب غربی ویتنام است و بین شهر هوشی مین یا همان سایگون و کشور کامبوج قرار دارد. بسیاری از گردشگران، دلتای مکونگ را بیشتر با بازارهای شناور و قایق‌سواری در میان تونل‌های طبیعی می‌شناسند و گمان می‌کنند که بازدیدی چند ساعته برای دیدن تمام مکان‌های گردشگری این ناحیه کافی است؛ اما دلتای مکونگ فقط به یک پاگودا و بازار شناور محدود نمی‌شود و در واقع اکوسیستم ویژه‌ای را در خود جای داده است. رود مکونگ از هیمالیا سرچشمه می‌گیرد و قبل از اینکه به ویتنام برسد، در مسیر خود از کشورهایی همچون چین، تایلند، میانمار و کامبوج می‌گذرد و تیرگی آب آن هم از همین موضوع نشأت می‌گیرد. بیش از نیمی از برنج و ماهی کشور ویتنام از دلتای این رود تأمین می‌شود و گل‌ها و میوه‌های متنوعی در آن رشد می‌کنند و به همین دلیل این ناحیه، نقشی حیاتی در اقتصاد و زندگی مردم ویتنام دارد. بازدید چند ساعته از این مکان، بهتر از ندیدنِ آن است؛ اما این منطقه شایستگی آن را دارد که بیشتر از یک بعد از ظهر، وقت خود را به آن اختصاص دهید و تا جایی‌که می‌توانید، جاذبه‌های دیدنی بیشتری را در لیست بازدیدهایتان قرار دهید.

1. می تو

می تو (Mỹ Tho)، پربازدیدترین شهر منطقه‌ی دلتای مکونگ به شمار می‌رود و روزانه صدها و گاهی هزاران تورهای گروهی از آن بازدید می‌کنند. این ناحیه با اتوبوس حدود 2 ساعت با شهر هوشی مین فاصله دارد و علاوه بر بازارهای شناور معروف آن، چندین پاگودا یا همان معابد بودایی و باغ‌های میوه‌ی محلی هم در این منطقه واقع شده‌ است و ارزش دیدن دارد. از آن جایی‌که بیشتر گردشگران این شهر، نیمی از روز خود را در این ناحیه می‌گذرانند، تفریحات آن نیز متناسب با نیاز آن‌ها فراهم شده است. بنابراین توقع نداشته باشید با محیطی آرام و دورافتاده روبه‌رو شوید.

2. پاگودای وین ترانگ

پاگودای وین ترانگ (Vĩnh Tràng Temple) در شهر «می تو» واقع شده و قدمت آن به سال 1849 میلادی برمی‌گردد. معماری این معبد، تلفیقی از سبک‌های چینی، ویتنامی، خمری و اروپایی به حساب می‌آید و مجسمه‌های مختلفی از بودا و آثار چوبی زیبایی را در آن به نمایش می‌گذارند. اگر ساعت 10 صبح به بازدید از این مکان بروید، صدای راهب‌ها را خواهید شنید که بخش‌هایی از دعای پرستش بودا را دسته‌جمعی می‌خوانند.

3. کان تو

کان تو (Cần Thơ) که «کان تا» نیز تلفظ می‌شود، بزرگ‌ترین شهر اطراف دلتای مکونگ به شمار می‌رود و بازار شناور و دیدنی کای رنگ (Cai Rang) نیز در این مکان قرار دارد. می‌توانید صدها قایق را در این منطقه پیدا کنید که با انواع گل‌ها و میوه‌هایی پر شده‌اند که احتمالاً حتی فکرش را هم نمی‌کردید این میزان تنوع در گونه‌های آن ممکن باشد. کان تو با اتوبوس، 4 ساعت با شهر هوشی مین فاصله دارد و شهری بزرگ و تقریباً صنعتی است و در عین حال، مرکز فرهنگی نواحی روستایی اطراف خود نیز به حساب می‌آید. یکی از ویژگی‌های مثبت این ناحیه این است که می‌توانید در اقامتگاه‌های مرفه مرکز شهر استراحت کرده و هرگاه خواستید، سری به مناطق اطراف زده و از بخش‌های زراعتی تماشایی آن هم دیدن کنید. تفریحات شبانه‌ی این شهر قابل مقایسه با شهر هوشی مین نیست؛ اما به نوبه‌ی خود، شب‌های پر شور و هیجانی دارد و پذیرای مسافرانش خواهد بود.

4. اسکله نین کیو

اسکله‌ی نین کیو (Ninh Kieu Wharf)، فاصله‌ی کمی تا مرکز شهر «کان تو» دارد و پارک بزرگی را شامل می‌شود که وسعت آن به حدود 7،000 متر مربع می‌رسد. بارها، رستوران‌ها و هتل‌های فراوانی در این راستا واقع شده‌اند و این ناحیه را به یکی از منطقه‌های شلوغی تبدیل کرده‌اند که طرفداران بسیاری در میان گردشگران خارجی دارد. هنگام غروب خورشید، سری به این اسکله و پارک آن بزنید و از ساحل آن عکس بیندازید که با قایق‌های رنگارنگ ماهیگیری احاطه شده‌اند. همچنین می‌توانید شام خود را در یکی از رستوران‌های کنار رودخانه میل کنید و بعد از آن به سمت بازار شبانه‌ای بروید که فاصله‌ی چندانی با این منطقه ندارد.

5. سوک ترانگ

خمرها (Khmer)، بزرگ‌ترین گروه قومی کشور کامبوج به شمار می‌روند و خارج از این کشور، بسیاری از آن‌ها در شهر سوک ترانگ (Sóc Trăng) ویتنام ساکن هستند. به همین دلیل است که این منطقه از لحاظ فرهنگی، حال و هوایی متفاوت از شهرهای اطراف آن دارد. البته تلفظ ویتنامی نام شهرها در بسیاری از موارد با تلفظ انگلیسی آن‌ها متفاوت است و تعجب نکنید اگر کسی این شهر را «سُوپ چرانگ» تلفظ کرد. این شهر، بیشتر برای کسانی مناسب است که به دنبال محیطی آرام می‌گردند و به خصوص شالیزارهایی که شهر را احاطه کرده‌اند، در به‌وجود آمدن این جو آرامش‌بخش تأثیرگذار هستند. اگر در ماه نوامبر یا دسامبر به این شهر سفر کردید، یادتان باشد فستیوال اوک اوم بوک (Ooc Om Boc) را از دست ندهید.

6. پارک طبیعی کان جو

پارک طبیعی کان جو (Cần Giờ Biosphere Reserve) به خاطر جنگل‌های ماندابی و باتلاق‌هایش در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. همچنین این پارک طبیعی کمک می‌کند تا از فرسایش خاک این ناحیه جلوگیری کند. در واقع می‌توان گفت که بدون آن، آب دریا بسیاری از زمین‌های کشاورزی حاصلخیز این منطقه را با خود می‌برد. این ناحیه در نزدیکی شهر هوشی مین واقع شده و تورهای بسیاری برای رفتن به آن وجود دارد.

7. پارک ملی ترام چیم

پارک ملی ترام چیم (Tràm Chim National Park) را در ویتنام با لقب «قلمروی پرندگان» نیز می‌شناسند و ماه مارس تا آوریل، بهترین زمان بازدید از پرندگانِ آن به شمار می‌رود. این پارک بیش از 7،500 هکتار وسعت دارد و محل زندگی 200 گونه‌ی مختلف از پرندگان به حساب می‌آید که بیشتر آن‌ها در شمار گونه‌های نایاب و در حال انقراض قرار دارند و یک چهارم کل پرندگان کشور ویتنام را تشکیل می‌دهند.

8. چو دوک

چو دوک (Châu Đốc) در مسیر ویتنام و کامبوج واقع شده و بیشتر با تنوع قومی و مذهبی موجود در آن شناخته می‌شود که چینی‌ها، ویتنامی‌ها و خمرها را در برمی‌گیرد. مانند بیشتر بخش‌های دلتای مکونگ، این شهر نیز با شالیزار و مناظر روستایی تماشایی احاطه شده است و می‌توانید از طبیعت زیبای آن لذت ببرید.

9. کوه سام

کوه سام (Sam Mountain) در نزدیکی شهر «چو دوک» قرار دارد و علاوه بر طبیعت دیدنی و سرسبز و زمین‌های برنج آن می‌توانید از مقبره‌ها و معابدی دیدن کنید که در مسیرتان به سمت قله قرار گرفته‌اند. بعد از رسیدن به قله، پایگاه نظامی کوچکی را خواهید دید که چشم‌انداز زیبای آن از یک طرف به کشور کامبوج و از طرفی دیگر به ویتنام اشراف دارد.