در اینجا میتوانید بهترین بازماندههای معماری رومی را مشاهده کنید.
شهرک اِمِریتا اوگوستا (Emérita Augusta) در ۲۵ قبل از میلاد مسیح، طی کشورگشایی های روم تا شبه جزیره ایبری، تحت فرمان امپراتور اوگوستوس پایهگذاری شد. با جمعیت ۵۰۰۰۰ نفره، این منطقه تبدیل به بزرگترین پایگاه مرزی در ایبری و استان لوسیتانیا شد. میراث این گذشته غنی در فراوانی یادمانهای تاریخی در مریدا کاملاً هویداست: تئاتر رومی، آمفی تئاتر، معبد دیانا و کازا دِل میترِئو. اکثر بقایای باستانشناسی رومی در قسمت شرقی شهرک واقع شدهاند و یک بلیط ورودی برای بازدید از محوطههای مختلف مورد استفاده قرار میگیرد.
این بنا، یک یادمان تاریخی بینظیر و تحسین برانگیزترین محوطهی باستانشناسی در مریدا و بهترین تئاتر رومی باقیمانده در اروپاست. این تئاتر، توسط ژنرال رومی، آغریپا (Agrippa) در سال ۱۶ قبل از میلاد مسیح ساخته و در قرن اول بعد از میلاد، بعد از آتش سوزی در زمان حکومت خادریان (Hadrian) بازسازی شد. با محل تماشاچیان به صورت شیبدار و نیم دایره، این تئاتر ۶۰۰۰ نفر را در خود جای میداده است. دیوار پشتی صحنه تزئینات مجسمهای بینظیری دارد و زمانی دارای فضای سبزی بوده که به عنوان سرسرای تئاتر مورد استفاده قرار میگرفته است.
به خاطر سالم ماندن این بنا که به زیبایی هم بازسازی شده است، گردشگران میتوانند به آسانی یک رویداد در بیش از دو هزاره قبل را مجسم کنند. این صحنه هنوز هم برای اجراهای تئاتری، باله و کنسرت مورد استفاده قرار میگیرد و طی ماههای جولای و آگوست، این فضای خیره کننده تبدیل به محل برگزاری جشنوارهی معتبر «تئاتر کلاسیک» میشود.
این مجموعه عالی از هنر باستانی روم، در سال ۱۹۸۶ بازگشایی شد. موزه ملی هنر رومی دارای مجموعهای غنی از عتیقههای باستانی روم که از محوطه باستانشناسی مریدا یافت شدهاند، میباشد. از سکههای باستانی، مجسمه، اشیاء شیشهای و سرامیکی گرفته تا نقاشیهای دیواری مقبرهها، موارد به نمایش گذاشته شده همگی دیدگاهی ملموس از زندگی روزمره دوران رومیها را به بینندگان عرضه میکنند. نقاط برجسته مجموعه شامل نیم تنهی امپراتور اوگوستوس حکاکی شده از مرمر، نقاشی دیواریهای تئاتر رومی و دستهای از موزاییکهای کفپوش بسیار بدیع و عالی میشود.
در جوار تئاتر رومی، باقیماندههایی از آمفی تئاتر رومی باستانی قرار دارد. این استادیوم که در ۸ قبل از میلاد ساخته شد، ۱۵۰۰۰ تماشاچی مبارزات گلادیاتوری را در خود جای میداده است. در نهایت که این مسابقات ممنوع اعلام شدند، این آمفی تئاتر نیز بی مصرف ماند. ویرانههای این بنا پایههای سازه را نشان میدهند و به بازدیدکنندگان حسی از شکوه و عظمت یک یادمان تاریخی را منتقل میکنند.
این ساختمان با شکوه و عظیم، زیباترین محوطه روم باستان در مریدا و یک ساختمان مهم آیینی در طی دوران کلاسیک محسوب میشده است. در معماری این بنا میتوان شش ستون و سردر ورودی را مشاهده کرد. ستونهای گرانیتی با حروف کورنتی رایج در آن زمان تزئین شدهاند. محققان بر این باورند که باغ و برکهای در کنار این معبد وجود داشته است. در قرن ۱۶، این معبد به کاخی برای دوک کوربوس تغییر کاربری یافت اما همچنان ساختار باستانی آن غالب و قابل مشاهده است.
این خانه منحصر به فرد و زیبا، زمانی ویلای بزرگ رومی، متعلق به خانوادهای نجیبزاده و اشرافی بوده است. همچنین در زیر این محوطه یک «میترِئوم» (غاری زیر زمینی که برای مناسک آیینی استفاده میشده است) پیدا شد که به فرقه میترا مرتبط بوده و نام خانه را توجیه میکند. این ویلا شامل قسمتهای خصوصی برای زندگی، بخشهایی برای پذیرش، باغها و حمامهای آب گرم است. موزاییکهای باشکوه و فِرِسکها* اتاقها را مزین میکنند و منحصر به فردترین موزاییک این ساختمان، منشا جهان را با نمایش بهشت، زمین و دریا به تصویر میکشد.
فرسک: نقاشیهایی بر روی دیوارهای آهکی
در شمال غربی آمفی تئاتر بعد از خط راهآهن، بقایای سیرک رومی که در اسپانیا بیبدیل هستند وجود دارد. میدان اسبدوانی باستانی رومی محل برگزاری مسابقههای ارابهرانی و بعدها بازیهای دریایی شد. سیرک، شکلی مستطیلی داشته و با سکویی بلند از طول تقسیم شده است. میدان مسابقه و محلهای نشستن تماشاچیان هنوز هم به آسانی قابل رؤیت هستند. در یک مشاهده دقیقتر، بازدیدکنندگان میتوانند درهایی را پیدا کنند که رقابت کنندگان از آن وارد سیرک میشدهاند. این محوطه یکی از بهترین سیرکهای نگهداری شده باستانی موجود است.
این کلیسا در بین قرنهای ۱۳ تا ۱۵ بر روی محوطه قدیمی یک معبد ساخته شد و برخی از عناصر قرن سیزدهمی آن، برخلاف سبک غالب قرن هفده و هجدهمی بنا حفظ شدهاند. در سردر ورودی نسبتاً بی پیرایه، بازدیدکنندگان میتوانند طاق فرو رفتهای با تصویر مریم باکره را پیدا کنند. فضای داخلی دارای سه سالن بوده که با ستونهای مربعی تقسیم شده است و مقبره «دون آلونسو» و «دوک دِلا روکا» و همسرش در آنجا قرار دارد.
این بنا در قرن ۱۳ در زمان فتح اسپانیا توسط مسیحیت ساخته شد. این یادمان تاریخی تکریم شده، بر روی بقایای یک معبد رومی باستانی ایستاده است. کلیسای اصلی توسط فرمانروای مسلمانی که اندلس و سایر مناطق ایبری را فتح کرد ویران شد. این بنا نمونهای از معماری رومانسک بوده و دارای سه سالن بزرگ میباشد. در زیر این یادمان تاریخی بقایای خانههای رومی و یک گورستان قدیمی مسیحی وجود دارد.
یکی از شاخصترین مناظر مریدا، پل رومی است که یک پیوند استراتژیک بین شهر باستانی اِمریتا اوگوستا و تاراگونا برقرار میکند. این پل رومی باستانی در اصل در زمان امپراتور اوگوستوس ساخته شد و در زمانهای بعد بازسازی گشت. با طول ۷۹۲ متر، این پل یکی از بزرگترین پلهای رومی در اسپانیاست. ستونها به صورت مدور و با مهارت برای حرکت جریان آب در زمانهایی که سطح آب بالا میرود طراحی شدهاند.
این قنات باستانی رومی، آب تازه را از مخزن آب «پروسِرپینا» که در ۱۰ کیلومتری اِمریتا اوگوستا واقع شده بود به شهر میرساند. سد باستانی رومی که در قدیم برای ایجاد مخزن آبی از رودخانه آبارِگاس استفاده میشد، هنوز هم قابل رؤیت است. بازماندههای این قنات شامل ۳۷ ستون موجشکن و ۱۰ طاق است که از بنای اصلی باقی ماندهاند.
این قلعه در سال ۸۵۵ با گسترش یک بنای قدیمی رومی (که بعدها تبدیل به یک صومعه شد) در کرانههای رود گوادیانا شکل گرفت. «مور»ها آب انبار رومی را در زیر زمین این دژ بازسازی کرده و با استفاده دوباره از سنگهای رومی پلکانی به پایین آن ساختند.
این طاق تحسین برانگیز رومی در مرکز شهر، کمی به سمت شمال میدان اسپانیا در تقاطع دو خیابان واقع شده است. ارتفاع این طاق به ۱۵ متر میرسد و چهار ردیف ستون دارد. این بنا دروازه شمالی شهر رومی محسوب میشده است.