gardeshban.ir

این متخصص دوران هخامنشی معتقد است، نکته قابل توجه آن که بررسی‌های همکاران باستان‌شناس از اثر یادشده نشان می‌دهد که ته ستون مورد بحث به احتمال زیاد در اصل دارای دو پله به سبک ته ستون‌های هخامنشی بوده است اما بعدها پله بالایی و سطح کلی اثر به شکلی تراش داده شده تا بخش بالایی از حالت چهارگوش به شکل گرد و دایره‌ای درآید. اگر این ادعا درست باشد به آن معناست که به احتمال قوی با یک اثر هخامنشی مواجه هستیم که بعدها و پس از تخریب، با تراش مجدد در یک بنای دیگر و به عنوان ته ستون در یک ایوان یا تالار با ستون‌های چوبی مورد استفاده قرار گرفته است. از این‌رو ته ستون حاضر نه به آثار شهر پارسه که هیچ شواهد و مدارک توجیه‌کننده‌ای از تعلقش به آن جا وجود ندارد که به یک ساختمان ستوندار هخامنشی در شمال دشت مرودشت و در حوالی روستای خوش آب و هوای حصارک تعلق دارد که بعدتر نیز مورد استفاده در یک خانه اعیانی و اربابی قرار گرفته است. بررسی‌های باستان‌شناسان به خوبی توجه شاهان هخامنشی مانند داریوش بزرگ در حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح را به ایجاد طرح‌های مدیریت آب و سازه‌های شاهانه در بخش‌های شمالی دشت مرودشت نشان داده است که از آن جمله در نزدیکی روستای حصارک می‌توان به «بند هخامنشی درودزن» و سازه کنترل آب «بند بریده» اشاره کرد. 

او ادامه داد: متاسفانه در موضوع حاضر تنها به انتقال اثر کشف شده از خانه فرد روستایی به محل تخت جمشید اکتفا شده و بررسی و بازدید باستان‌شناختی جهت شناسایی احتمالی محل کشف اثر پیش از انتقال به منزل فرد روستایی که می‌تواند محل یک کاخ هخامنشی و یا محل سازه‌ای که اثر در آن مورد استفاده و تراش مجدد قرار گرفته باشد توجهی نشده است. این نکته مهم نیز لازم است تذکر داده شود که برخلاف ادعای مدیر پایگاه تخت جمشید که انتقال و تجمع آثار را موجب افزایش ارزش مطالعاتی آن‌ها دانسته است، جمع آوری آثار منقول باستانی دشت مرودشت در محل پایگاه تخت جمشید اگرچه می‌تواند از جنبه جلوگیری از سرقت و دستبرد به آن‌ها مفید باشد اما از سوی دیگر موجب می‌شود تا همانند نمونه مورد بحث توجه و تلاش برای کشف و شناخت محل دقیق کشف اولیه اثر که می‌تواند کلید کشف یک محوطه شاخص باستانی باشد مورد توجه چندانی قرار نگیرد و از این‌رو باعث کاهش ارزش مطالعاتی آثار شود. 

ایلنا نوشت، البته یزدانی به این نکته هم اشاره کرد که مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید در اظهارات خود بیان کرده بود که این‌ها بقایای شهر پارسه هستند که در اثر عملیات کشاورزی و شخم زنی از زیر خاک به دست می‌آیند.