gardeshban.ir

حل کردن جرائم و تحقیق در مورد آن‌ها قبل از آنکه آزمایش DNA وجود داشته باشد، بسیار سخت بود. امروز کارآگاهان، دارای امکانات و ابزار‌های زیادی برای بررسی صحنه‌های جرم دارند که به آن‌ها کمک می‌کند، گناهکاران و مجرمان را پیدا کنند؛ اما همیشه در طول تاریخ این کار ساده نبوده است.

هزاران سال است که افرادی برای تحقیق و بررسی جرم‌ها فعالیت می‌کنند. در زمان مصر باستان، مردانی برای حل جرائم استخدام می‌شدند. مصری‌ها اطلاعات زیادی در این باره را به جا گذاشته اند و به همین دلیل ما نیز می‌توانیم جزئیات خوبی را از کارآگاهان سه هزار سال قبل به دست بیاوریم.

میمون‌های دست آموز برای حمله به مجرم

در حالت ایده آل، جلوی یک جرم قبل از آنکه به وقوع بپیوندد باید گرفته شود. بیشتر نیرو‌های امنیتی در مصر باستان در اطراف شهر‌ها گماشته می‌شدند تا بتوانند مقبره‌ها و بازار‌ها را بررسی کنند تا اطمینان حاصل کنند که هیچکس از وظایف خود تخطی نمی‌کند. این عمل بازدارنده بسیار خوبی بود. در هر صورت اگر کسی در حین قانون شکنی دیده می‌شد، سر و کارش با میمونی بود که سریعاً به او حمله می‌کرد.

محافظان در مصر عموماً حیواناتی را برای خود تربیت می‌کردند که بیشتر اوقات سگ بودند، اما برخی هم از میمون‌ها برای این کار استفاده می‌کردند. نقش‌هایی از حمله میمون به یک مجرم در مقبره‌ها دیده می‌شود که سندی برای اثبات این موضوع است.

گزارش اجباری جرم

وقتی در مصر باستان کارآگاهان فراخوانده می‌شدند کار آن‌ها اصلا آسان نبود. تعقیب یک مجرم با فناوری مصر باستان بدون وجود یک شاهد، می‌تواند سخت باشد. به همین دلیل دادگاه‌های مصری مجازات‌هایی را برای عدم گزارش جرائم گذاشته بودند. زمانی که رامسس سوم به قتل رسید، مامور‌ها نه تنها عاملان این قتل بلکه تمامی خدمتکاران را هم دستگیر کردند.

چرا که معتقدند بودند آن‌ها می‌توانستند از نقشه‌ قتلی که مجرمان در ذهن داشته اند با خبر شوند و آن را اطلاع دهند؛ اما حالا که نتوانستند این کار را انجام دهند آن‌ها هم مجرم هستند. به حکم مجریان قانون گوش این افراد باید بریده می‌شد، چون به خوبی نتوانستند از آن استفاده کنند.

کارآگاهان صحنه جرم در مصر باستان

بیشتر تحقیقات با ضرب و شتم یک نفر شروع می‌شد. وقتی یک شهروند از همسایه‌اش شکایت می‌کرد، اگر این جرم به اندازه کافی مهم بود یک محقق برای این پرونده فرستاده می‌شد. کار این محقق‌ها کامل بود. آن‌ها شاهد‌ها را جمع می‌کردند، در صحنه جرم تحقیق می‌کردند و حتی شبیه‌سازی صحنه جرم انجام می‌دادند تا تئوری‌های مختلف در مورد جرم را بررسی کنند.

زمانی که در دوره حکومت رامسس نهم یکی از مقبره‌ها مورد سرقت قرار گرفت، او تیمی از محقق‌ها را به تمامی مقبره‌ها فرستاد تا ببیند مجرم‌ها از کجا وارد شده اند. این گروه تونلی را پیدا می‌کنند که دزد‌ها از طریق آن وارد شده بودند. آن‌ها به دنبال افرادی گشتند که در زمینه حفاری متبحر بودند و سابقه دزدی نیز داشتند.

مظنون‌ها و مجرمان تا زمانی که صحبت کنند مورد ضربه قرار می‌گرفتند

زمانی که نوبت به رسیدن به جواب می‌رسید، کارآگاه‌ها خیلی خوب رفتار نمی‌کردند. آن‌ها مجرمان را مرتبا مورد ضربه و کتک قرار می‌دادند تا اعتراف کنند. آن‌ها تخصص زیادی در شکنجه داشتند امروزه مدارکی از آن زمان وجود دارد که مظنون‌ها را با دو چوب مورد ضربه قرار می‌دادند. اما این شکنجه‌ها فقط شامل حال مظنونین نمی‌شد و گاهی شاهد‌ها هم که کار اشتباهی انجام ندادند، مورد شکنجه واقع می‌شدند.

تطبیق اعترافات و شواهد

ممکن است وحشیانه به نظر برسد، اما مصری‌ها هم معتقد بودند که ضرب و شتم مجرمان ممکن است باعث شود که آن‌ها اعترافات نادرستی را ارائه دهند. به همین دلیل آن‌ها زمان زیادی را صرف تحقیق در صحنه‌های جرم می‌کردند تا مطمئن شوند مظنون‌ها داستانی را از خودشان در نمی‌آورند. اعترافات مجرمان با یافته‌ها در صحنه جرم مطابقت داده می‌شد.

قضاوت به مجسمه سپرده می‌شد

در سده‌های پایانی قدرت مصر باستان، کاهنان آمون بیشتر کشور و از جمله سیستم حقوقی را تسخیر کرده بودند و هرگاه کسی به جرمی متهم می‌شد، یک مجسمه را مسئول تصمیم گیری می‌کردند. کاهنان از مجسمه سوال می‌کردند و منتظر حرکت او برای جواب بودند. اگر جلو حرکت می‌کرد جوای مثبت و اگر به عقب حرکت می‌کرد جواب منفی بود. البته مجسمه به خودی خود حرکت نمی‌کرد و شخصی به طور مخفیانه درون یا پشت مجسمه قرار می‌گرفت و آن را حرکت می‌داد.