باداین جاران؛ بیابانی عجیب و غریب پر از دریاچه هایی اسرارآمیز/عکس

صفحه نخست / عمومی

باداین جاران؛ بیابانی عجیب و غریب پر از دریاچه هایی اسرارآمیز/عکس

بیابان باداین جاران با مساحت 49 هزار کیلومتر مربع، بخش هایی از چین و نواحی داخلی مغولستان را اشغال کرده و سومین بیابان بزرگ در چین محسوب می شود.

کد خبر: ۳۹۹۹۶

تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۰-1400 February 20

گردشبان (gardeshban.ir) :

هرچند افراد زیادی نیستند که با این بیابان آشنا باشند، خارج از چین این بیابان به داشتن بلندترین تل های ماسه ای ثابت مشهور است. ارتفاع برخی از این تل ها حتی به بیشتر از 500 متر نیز می رسد.

آب و هوای بیابان باداین جاران با بارش سالانه 50-60 میلیمتر بسیار خشک محسوب می شود. البته 40-80 برابر این عدد (بارش سالانه ای که درباره ی آن صحبت شد) قبل از اینکه بصورت باران ببارد تبخیر می گردد.

برخلاف این شرایط خشک، یکی از بارزترین و خارق العاده ترین ویژگی های بیابان باداین جاران وجود داشتن حدود 140 دریاچه ی دائمی است که بین این تل ها قرار گرفته اند. در حقیقت این بیابان نام خود را از این دریاچه ها گرفته و ترجمه ی نام آن به زبان مغولی نیز «دریاچه های رازآلود» می باشد.

به نظر می رسد که این دریاچه های اسرارآمیز توسط چشمه های آب زیرزمینی که زیر رسوبات ریگی جریان دارند، تغذیه بشود و بین تل های ماسه ای یعنی جایی که این رسوبات دانه ریزتر شده و جریان آب مسدود می گردد ظهور یابد.

منبع این آب بارش و ذوب شدن برف کوهستان هایی است که صدها کیلومتر دورتر، این بیابان را احاطه کرده اند. آب این جریان های کوهستانی از میان سنگ های شکسته و رسوبات ریگی زیر بیابان ها جاری و در نقاط پراکنده پدیدار شده و منجر به ایجاد دریاچه های متعدد می گردد.

هرچند آب چشمه ها شیرین است، اما هنگامی که به شکل دریاچه ظاهر می شوند، آب آنها شور می گردد که البته این موضوع را می توان با میزان زیاد تبخیر مرتبط دانست. بسیاری از دریاچه ها به دلیل وجود جلبک، میگوهای آب شور و مواد معدنی تغییر رنگ می دهند.

تبخیر همچنین باعث شده که برخی از دریاچه های بسیار شور در لبه های خود تشکیل لایه ای نمکی بدهند.

دریاچه های آب شیرین در بیابان حامی حیات وحش مانند شترها، بزها و اسب هایی هستند که توسط عشایر استفاده می شوند. بیشتر دریاچه ها همچنین در اطراف خود حلقه ای سبز از گیاهان را دارند که دلیل رشد آنها نزدیکی به دریاچه می باشد.

در دهه های اخیر، برخی از این دریاچه ها به دلیل کاهش آب های زیرزمینی کوچک یا حتی ناپدید شده اند که این موضوع را می توان به دلایلی همچون گسترش شهرنشینی و نیاز روزافزون به آبیاری در کشاورزی و افزایش جمعیت نسبت داد.