جاذبه های طبیعی و زیبای قرقیزستان/عکس

صفحه نخست / عمومی

جاذبه های طبیعی و زیبای قرقیزستان/عکس

قرقیزستان کشوری محصور در خشکی است که در آسیای مرکزی قرار دارد. در این کشور بیش از ۲۰۰۰ رودخانه در جریان است.

کد خبر: ۴۰۲۴۴

تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۶ ارديبهشت ۱۴۰۰-1400 February 26

اگر تمام این رودها را پیوسته در نظر بگیریم، طول آن‌ها به ۳۵,۰۰۰ کیلومتر می‌رسد! «نارین»، طویل‌ترین رود قرقیزستان است که در ۶۰۰ کیلومتر از خاک این کشور می‌خزد و پیش می‌رود.

جالب است بدانید که ۲۰۰ کیلومتر دیگر از این رود در خاک کشور همسایه، یعنی ازبکستان جاری است. با ما همراه شوید تا با تور مجازی، از کشور بکر و کوهستانی قرقیزستان دیدن کنیم.

رود نارین، از به‌هم پیوستن دو رشته رود «چانگ نارین» و «کیچی نارین» تشکیل می‌شود. این دو رود، خود از یخچال طبیعی «تیان شان» و دریاچه واقع در نزدیکی آن سرچشمه می‌گیرند.

رود نارین با عبور از دامنه‌ کوهستان‌ها و تاثیرپذیری از یخ و برف آن‌ها، با رود «کارا دریا» درهم می‌آمیزد و فراتر از مرزهای قرقیزستان، رود «سیر دریا» را تشکیل می‌دهند.

سیر دریا به‌عنوان دومین رود بزرگ آسیای مرکزی شناخته می‌شود. شکوه مناظری کوهستانی که رود نارین را در بر گرفته‌اند، نفس را در سینه حبس می‌کند. سرسبزی روشن و عظمت بکر و خالص طبیعت را می‌توان در این کوهستان‌ها مشاهده کرد.

ذخیره‌گاه طبیعی نارین، با مساحتی قریب به ده‌هزار هکتار، پناهگاه گونه‌های گیاهی و جانوری نادری نیز است.

انشعاب سمت چپ کارا دریا، رودخانه «خورساب» است که در مناطق بالادست، ‌«گلچا» نیز نامیده می‌شود. این رود ۵۷ کیلومتر طول دارد و در مسیر خود به ۴۰ شاخه مختلف نیز تقسیم می‌شود.

یکی دیگر از جاهای دیدنی قرقیزستان و از ذخیره‌گاه‌های این کشور، دریاچه «ساری چلک» نام دارد که در غرب این کشور و در ارتفاع ۱,۹۴۰ متری از سطح دریا واقع شده است. این ذخیره‌گاه از شمال شرقی تا جنوب غربی با طول ۷.۵ کیلومتر امتداد دارد.

ساری چلک دریاچه آب شیرینی است که از تجمع آب چندین رودخانه پدید می‌آید و محل تامین آب رودخانه «کوجو آتا» نیز هست. بستر رودخانه کوجو آتا شیب و ناهموار است. قسمت شمالی آن مملو از درختان سیب و گردوی وحشی است و جنوب آن را درختان صنوبر پوشانده‌اند.

ساری چلک، با عمقی به‌اندازه ۲۴۱ متر، سومین دریاچه عمیق آسیای میانه است و معنای لغوی اسم آن، «کاسه زرد» یا «سطل زرد» است.

علت نام‌گذاری این دریاچه، آن است که ساری چلک در فصل پاییز به فنجانی از عسل شباهت دارد؛ گرچه رنگ آن در تابستان سبزِ مایل به آبی است و احتمالا متوجه شده‌اید که علت این تغییر رنگ، انعکاس درختان و پوشش گیاهی اطراف در آب‌ باشد.

دریاچه ساری چلک، حدود ۱۰,۰۰۰ سال پیش در نتیجه ریزش صخره‌های اطراف به‌وجود آمده است. یک افسانه قدیمی نیز علت به‌وجود آمدن این دریاچه را تایید می‌کند.

بخشی از روایت بدین‌گونه است که قدیسی به نام «تورسکول»، کوه را به‌وسیله عصای بزرگ خود به دره جنگلی فرو ریخت. مقبره سنت تورسکول در ساحل جنوبی دریاچه قرار دارد؛ جایی که دو مسجد در کنار چشمه‌ای جوشیده از دل جنگل‌های سپیدار ساخته شده است.