gardeshban.ir

حدود ۹۶ درصد از جمعیت ایتالیا را خود ایتالیایی‌ها تشکیل می‌دهند اما قومیت‌های دیگری هم در این کشور زندگی می‌کنند. عرب‌های آفریقای شمالی، آلبانیایی‌ها، اتریشی‌ها، آلمانی‌ها و اقلیت‌های قومی دیگر باقی جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند.

 کشورهای هم مرز با ایتالیا؛ فرانسه، سوئیس، اتریش و اسلوانی هستند و هر کدام به نوعی با این سرزمین در تعامل فرهنگی بوده‌اند. اگر مسافر  تور ایتالیا  یا فقط دوست‌دار این کشور هستید، بهتر است این اطلاعات را درباره کشور چکمه پوش اروپا بدانید.

زبان ایتالیا

زبان رسمی این کشور ایتالیایی است که زبان مادری حدود ۹۳ درصد مردم محسوب می‌شود. تعدادی گویش ایتالیایی در کشور وجود دارد که از این میان می‌توان به ساردینی، فریولیایی، نِئاپولیتن، سیسیلی، لیگوریَن، ونیزی و کالابْرین اشاره کرد. در شهر میلان نیز مردم به گویش میلانی صحبت می‌کنند. سایر زبان‌هایی که توسط بومیان کشور صحبت می‌شود؛ کاتالونیایی، یونانی، آلمانی، فرانسوی، کرواتی و اسلونیایی است.

زندگی خانوادگی در ایتالیا

خانواده یکی از مهم‌ترین ارزش‌ها در فرهنگ ایتالیایی به شمار می‌رود. یک‌پارچگی و وحدت این ملت بر خلاف طرز تفکر غربی، بر پایه و اساس خانواده گسترش یافته است. ایتالیایی‌ها دورهمی‌های خانوادگی زیادی دارند و از کنار خویشان خود بودن، لذت می‌برند. آنها فرزندان خود را تشویق می‌کنند تا در دوران بزرگسالی و پس از ازدواج نیز رابطه‌ی نزدیک خود با خانواده را حفظ کرده و خانواده‌ی آتی خود را نیز به این شبکه اضافه کنند. مذهب اصلی در کشور ایتالیا کاتولیسیسم است. این امر با توجه به قرار داشتن شهر واتیکان در قلب  رم  که قطب کلیسای کاتولیک جهان و اقامتگاه پاپ به حساب می‌آید، چیز دور از انتظاری نیست. کاتولیک‌ها بیش از ۹۰ درصد جمعیت را تشکیل داده و ۱۰ درصد دیگر از پروتستان‌ها، یهودیان و جامعه‌ی رو به رشد مسلمانان مهاجر تشکیل می‌شود.

هنر و معماری در ایتالیا

ایتالیا محل تولد تعدادی از سبک‌های معماری در جهان مانند؛ سبک کلاسیک رومی، سبک  باروک  و  نئوکلاسیک  بوده است. این کشور برخی از معروف‌ترین سازه‌های تاریخی دنیا مانند  کولوسئوم  و  برج پیزا  را در خود جا داده و سالانه جمعیت زیادی را به سمت خود جذب می‌کند. در  فلورانس ،  ونیز  و رم، موزه‌های متعددی وجود دارد اما هنر را می‌توان در کلیساها و ساختمان‌های عمومی نیز مشاهده کرد. شاید یکی از مهم‌ترین این آثار؛ نقاشی سقف نمازخانه‌ی سیستین در واتیکان باشد. این اثر توسط هنرمند شهیر؛  میکل‌آنژ  در بین سال‌های ۱۵۰۸ تا ۱۵۱۲ خلق شد. ایتالیا مهد اُپرا و برخی از معروف‌ترین نمونه‌های آن نیز به شمار می‌رود.

اپراهایی مانند Aida و La Traviata اثر جوزپه وردی به زبان ایتالیایی نوشته شده و هنوز هم به زبان اصلی در این کشور اجرا می‌شوند. خواننده ایتالیایی؛ پاواروتی طی فعالیت‌های خود، اپرا را برای عموم مردم قابل دسترس‌تر کرد. تعدادی خانه‌ی مد و فشن جهانی مانند آرمانی، گوچی، بنتون، ورساچه و پرادا نیز در ایتالیا متولد شدند.

آشپزی ایتالیایی

آشپزی ایتالیا فرهنگ غذای جهان را تحت تأثیر قرار داده و به عقیده بسیاری گونه‌ای از هنر محسوب می‌شود. پنیر و پاستا بخش مهمی از غذاهای این سرزمین را تشکیل می‌دهند. پاستاها در شکل‌ها، طول‌ها و عرض‌های مختلفی تهیه می‌شوند که از این بین می‌توان به پنه، اسپاگتی، فوسیلی، لازانیا و لینگوئینی اشاره کرد. برای ایتالیایی‌ها غذا تنها وسیله‌ای برای زنده ماندن نیست؛ غذا خود زندگی است. دورهمی‌های خانوادگی معمولاً حول محور غذا می‌چرخند. هیچ دو منطقه‌ای از ایتالیا غذاهای مشابه نمی‌خورند. هر منطقه محور اختصاصی خود را در غذای ایتالیایی دارد. برای مثال، بسیاری از غذاهایی مانند اسپاگتی و پیتزا که عموم مردم به عنوان غذای ایتالیایی می‌شناسند، در ایتالیای مرکزی متولد شده‌‌اند. در شمال این کشور ماهی، سیب‌ زمینی‌ها، برنج، سوسیس‌ها و گونه‌های متنوعی از پنیر بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در جنوب ایتالیا بیشتر غذاها حاوی گوجه فرنگی تازه یا سس آن بوده و فلفل، زیتون، روغن زیتون، سیر، بادمجان و پنیر ریکوتا از سایر مواد مورد استفاده رایج هستند.

کسب و کار در ایتالیا

ایتالیایی‌ها بیشتر به خاطر فرهنگ خانواده محورشان شناخته می‌شوند. بسیاری از ایتالیایی‌ها جذب کسب و کار خانوادگی خود می‌شوند. بسیاری از شرکت‌های بزرگ‌تر مانند فیات یا بنتون هنوز هم توسط خانواده‌ها اداره می‌شوند.

ملاقات‌های کاری ایتالیایی نسبت به کشورهایی چون آلمان و روسیه کمتر رسمی است. ساختار خانوادگی کسب و کارها سبب بروز اندکی هرج و مرج می‌شود اما در عوض به پویایی معاملات کمک می‌کند. اهالی بیزنس در ایتالیا نسبت به اطلاعاتی که توسط یک خارجی فراهم شده با احتیاط رفتار می‌کنند. آنها با کسانی که می‌شناسند، تبادلات و معاملات شفاهی را ترجیح می‌دهند.

تعطیلات رسمی ایتالیا

ایتالیایی‌ها اکثر  عید‌های مسیحی  شامل کریسمس و عید پاک را جشن می‌گیرند. در روز پاسکوئِتا که دوشنبه‌ی بعد از عید پاک است، خانواده‌ها به پیک نیک رفته و آغاز بهار را جشن می‌گیرند. روز اول نوامبر یک تعطیلی رسمی مذهبی بوده و به روز قدیسین شناخته می‌شود. در این روز اغلب مردم آرامگاه رفتگان خود را با دسته‌های گل تزئین می‌کنند. در بسیاری از شهرهای کوچک، مردم قدیس حامی شهر را در روزی مشخص گرامی می‌دارند. برای مثال در روز ۱۹ سپتامبر جشنی برای سن جِنارو حامی شهر ناپولی برگزار می‌شود. جشن ظهور و تجلی مسیح در ۶ ژانویه بسیار شبیه به کریسمس است. طبق افسانه‌ها در این روز پیرزنی سوار بر جارو به نام بِلفانا برای کودکان هدیه می‌آورد. ۲۵ آوریل نیز روز آزادی این کشور در سال ۱۹۴۵ و پایان جنگ جهانی دوم در ایتالیا است.

نکاتی جالب توجه درباره‌ی فرهنگ ایتالیا

• نام ایتالیا از کلمه‌ای به معنی سرزمین گاوها می‌آید. احتمالاً این نام از گاوی که نماد قبایل جنوب این کشور بوده برگرفته شده است.
• ایتالیایی‌ها ادعا می‌کنند آنها بودند که به سایر قسمت‌های اروپا آشپزی را یاد دادند. این کشور بستنی، قهوه و پای میوه را به جهان معرفی کرد. اولین کتاب آشپزی ایتالیایی در سال ۱۴۷۴ نوشته شده است.
• گرگ نماد شهر رم و به نوعی نماد ایتالیا محسوب می‌شود.
• زمانی که مک‌دونالد اولین شعبه‌ی خود در رم را در سال ۱۹۸۶ باز کرد، علاقه‌مندان آشپزی ایتالیایی به صورت رایگان در بیرون رستوران اسپاگتی به مردم می‌دادند تا میراث آشپزی خود را از یاد نبرند.
• زادگاه پنیر پارمزان در حوالی پارما است. سایر پنیرهای معروفی چون موتزارلا، گورگونزولا و ریکوتا نیز در این کشور ساخته شدند.
• خالق شخصیت داستانی پینوکیو؛ کارلو کولودی ایتالیایی بود.
• محبوب‌ترین ورزش ایتالیایی‌ها فوتبال است. تیم ملی این کشور تا کنون ۴ بار برنده‌ی جام جهانی شده است.
• ایتالیا یکی از پیشتازان صنعت مد به شمار می‌رود. همچنین ماشین‌های اسپرتی مانند فراری، لامبورگینی و مازراتی از دیگر ارمغان‌های ایتالیا برای جهان هستند.
• بسیاری از افراد مجرد ایتالیا حتی تا سن ۴۰ سالگی و با وجود داشتن شغل و استقلال، با خانواده‌ی خود زندگی می‌کنند.
• زبان رسمی موسیقی، ایتالیایی است و تقریباً تمام اصطلاحات آن از این زبان گرفته شده‌اند.
• دندان و انگشتان گالیله؛ دانشمند ایتالیایی، در فلورانس ایتالیا به نمایش گذاشته شده‌‌ است. این اعضا را در مراسم تدفینی که ۹۵ سال بعد از مرگ وی در سال ۱۶۴۲ برگزار شد، از جسد او جدا کردند.