gardeshban.ir

آتن در مقایسه با جزایر روستایی  یونان  حس ازدحام و بی‌قراری را به نمایش می‌گذارد اما این شلوغی را با جاذبه‌های فرهنگی خیره کننده‌اش جبران می‌کند. آکروپلیس، موزه باستان‌شناسی استثنایی شهر، کلیساهای بیزانسی خیره‌کننده و پیاده‌راه‌های افسون‌گر این شهر، هر گردشگری را وسوسه می‌کند تا در یک تور آتن گردی شرکت کند. در ادامه به جاذبه‌های دیدنی آتن را معرفی می‌کنیم، شاید مقصد بعدی سفر شما باشد!

آکروپولیس

آکروپولیس  مهم‌ترین محوطه‌ی باستانی دنیای غرب به شمار می‌رود.  پارتنون  برجسته‌ترین بنای این محل است که همچون دیده‌بانی بر بلندای شهر آتن نگهبانی می‌دهد و از هر گوشه‌ی شهر نمایان است. بناهای یادبود و سنگ‌های مرمر پنتلیک معابد آکروپولیس در خورشید نیمروزی می‌درخشند و با فرونشستن آفتاب، آرام‌آرام، رنگ عسلی به خود می‌گیرند و دگربار، شب‌هنگام، تابناک و درخشان بر فراز شهر جلوه‌گر می‌شوند.

این بناهای الهام‌بخش همچون دروازه‌ی پروپلیا (Propylea)،  معبد ارختیون  (Erectheion) و  معبد آتنا ، الهه‌ی پیروزی، فقط بقایای رنگ و رو باخته‌ای از شهر پریکلس، سیاستمدار آتنی هستند که از هیچ کوششی برای ساخت این شهر دریغ نکرد. بعدازآنکه تمامی بناهای آکروپولیس در نبرد سالامیس، توسط ایرانیان به تلی از خاکستر بدل شد، پریکلس عزم خود را برای بازسازی شهر به کار بست. او آکروپولیس را به شهری از معابد تبدیل کرد که سرآمد شهرهای یونان باستان قلمداد می‌شود.

تنها چیره‌دست‌ترین هنرمندان، معماران، پیکرتراشان و بهترین مصالح، شایسته‌ی شهری بودند که به پیروان آتنا تعلق داشتند. انسان‌ها برای نخستین بار در دوران نوسنگی یعنی ۳۰۰۰ -۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در آکروپولیس مسکن گزیدند.

اولین بناهای یادبود در دوره‌ی میسنی‌ها (Mycenaean) ساخته شد. مردم تا اواخر قرن ششم قبل از میلاد در آکروپولیس زندگی می‌کردند اما در سال ۵۱۰ قبل از میلاد پیشگوی معبد  دلفی  این نقطه را قلمرو خدایان اعلام کرد. آکروپولیس در سال ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. بیشتر مجسمه‌ها و حاشیه‌های تزیینی به موزه‌ی آکروپولیس انتقال یافته‌اند و کپی‌های گچی جای آن را گرفته‌اند.

پارتنون

پارتنون (Parthenon) نماد شکوه یونان باستان و برجسته‌ترین بنای آکروپولیس به شمار می‌رود. پارتنون به معنای خانه‌ی باکره به آتنا، ایزد بانوی قدرت و اعتبار شهر، پیشکش شده است. ساخت این بنا که بزرگ‌ترین معبد دوریکی یونان محسوب می‌شود، ۱۵ سال طول کشید و در سال ۴۳۸ بعد از میلاد، برای جشن پاناتنائیک (Panathenaic) به اتمام رسید.

طراحی پارتنون بر فراز بلندترین نقطه‌ی آکروپولیس توسط ایکتینوس و کالیکراتس به دو منظور انجام گرفت؛ اول اینکه محلی برای استقرار مجسمه‌ی بزرگ آتنا باشد که توسط پریکلس دستور ساخت آن صادر شده بود و دوم، به‌عنوان خزانه‌ی جدید بکار رود. در هر دو سوی انتهایی معبد ۸ ستون و در طرفین آن ۱۷ ستون شیاردار دوریکی وجود دارد.

شیارها و خطوط روی ستون با هنرمندی طوری حکاکی شده‌اند تا برای دستیابی به فرمی عالی و بی‌نقص، خطای دید ایجاد کنند. فونداسیون بنا کمی مقعر و ستون‌ها اندکی محدب هستند تا هر دو راست به نظر برسند. این کار تحت نظارت پیکرتراش یونانی، فیدیاس انجام گرفت. فیدیاس روی جزییاتی ازجمله سه‌گوش بالای معبد و حاشیه زینتی اطراف آن‌که به رنگ‌های روشن و طلایی بود، کار می‌کرد.

متیوپ یا صفحه‌ی مستطیل شکلی که بالای ستون‌های سمت شرقی معبد وجود دارد، خدایان المپیا را در حال جنگ با غول‌ها به تصویر می‌کشد، درحالی‌که سمت غربی آن، تسئوس را در حال هدایت جوانان آتنی نشان می‌دهد تا با آمازون‌ها، قبیله‌ی زنان جنگجو، وارد نبرد شوند. متیوپ جنوبی، نزاعی را میان اهالی لپیت و قنطورس‌ها، موجوداتی با بدن اسب، در یک جشن عروسی به نمایش می‌گذارد و متیوپ شمالی تصویری از تاراج شهر تروآ را بازتاب می‌دهد.

بیشتر حاشیه‌ی زینتی داخل معبد که مراسم پاناتنائیک را نمایش می‌دهد، در اثر انفجار باروت عثمانی‌ها در سال ۱۶۸۶ و خمپاره‌ی ونیزی‌ها از میان رفت. بزرگ‌ترین قسمت معبد که بیش از ۷۵ متر ارتفاع دارد، توسط لرد الجین به بریتانیا انتقال یافت و اکنون در موزه‌ی لندن نگهداری می‌شود.

سقف پارتنون مانند پروپلیا به رنگ آبی و ستاره‌های طلایی مزین شده بود. در انتهای شرقی آن، درون‌خانه‌ی مقدس (اتاقی داخل معبد) قرار داشت که تنها افراد خاص اجازه‌ی ورود داشتند. در این اتاق، مجسمه‌ی آتنا جای گرفته بود که تمام این معبد به خاطر او ساخته شده بود و یکی از عجایب دنیای باستان به شمار می‌رفت. این پیکر توسط فیدیاس طراحی شد و در سال ۴۳۲ پس از میلاد به اتمام رسید. در سال ۴۲۶ میلادی، این مجسمه به قسطنطنیه انتقال یافت و دیگر اثری از آن پیدا نشد.

موزه‌ آکروپولیس

موزه‌ی خیره‌کننده  آکروپولیس  در دامنه‌ی جنوبی آکروپولیس قرار دارد و گنجینه‌ی برجای‌مانده‌ی خود را در طی قرون به نمایش می‌گذارد. کلکسیون این موزه از دوره‌ی یونان باستان تا روم باستان را پوشش می‌دهد اما تمرکز ویژه‌ی آن بر آثار آکروپولیس در قرن پنجم قبل از میلاد است که اوج دستاوردهای هنری یونان در نظر گرفته می‌شود. این موزه لایه‌های تاریخی متفاوتی را از خرابه‌های باستانی واقع در زیرزمین ساختمان گرفته تا خود آکروپولیس آشکار می‌کند که همواره منظره‌ی آن از پنجره‌های بزرگ از کف تا سقف موزه به چشم می‌خورد.

هنگامی‌که وارد موزه می‌شوید، کف شیشه‌ای بنا ویرانه‌هایی از یک محله‌ی باستانی آتن را به نمایش می‌گذارد. این خرابه طی حفاری‌های ساختمان کشف شد و به همان صورتی که بود، داخل موزه ادغام شد.

گالری دامنه‌های آکروپولیس در طبقه‌ی همکف، بالا رفتن از تپه‌ی مقدس را شبیه‌سازی کرده است. این نمایشگاه گلدان‌ها و پیشکش‌های نقاشی‌شده از پرستشگاه مقدس خدایان و همچنین اشیا به‌دست‌آمده در حفاری ساختمان ازجمله دو مجسمه‌ی نایک را در بر می‌گیرد؛ این دو مجسمه در نزدیکی درب ورودی موزه قرار گرفته‌اند.

گالری آرکائیک (Archaic) در طبقه‌ی اول غرق در نور طبیعی است و مجسمه‌های زیادی را در خود جای داده است که اکثراً به آتنا پیشکش شده‌اند. به‌علاوه، این گالری شامل نمونه‌هایی چشمگیری از مجسمه‌های کره (kore) در قرن ششم می‌شود. کره مجسمه‌هایی از زنان جوان با موی بافته‌شده هستند که معمولاً انار، گندم یا سیبی در دست دارند. بیشتر این آثار از گودالی در آکروپولیس کشف شده‌اند، جایی که آتنی‌ها آن‌ها را بعد از نبرد سالامیس دفن کردند.

علاوه بر این، می‌توانید از پنج کاریاتید یا ستون‌های زن پیکر در این طبقه دیدن کنید که معبد ارختیون را استوار نگه می‌داشتند. گالری پارتنون، باشکوه‌ترین قسمت موزه، در آخرین طبقه قرار دارد. این گالری، اتاقی شیشه‌ای است که حاشیه‌ی زینتی معبد پارتنون به طول ۱۶۰ متر را به نمایش می‌گذارد.

کرامیکوس

محوطه‌ی باستانی باشکوه و آرام کرامیکوس (Kerameikos) به اسم سفالگرانی که در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد در اینجا سکنی گزیده بودند، نام‌گذاری شده است. در قرن ششم قبل از میلاد، این مکان به گورستان تبدیل شد. سنگ‌قبرهای مرمرین آن، با تصاویری واضح از چهره‌ها و صحنه‌های آشنا حکاکی شده‌اند و حال و هوای زندگی باستانی را تداعی می‌کنند.

این محوطه در زمان ساخت خیابان پیرئوس (Pireos) در سال ۱۸۶۱ به کشف رسید. هنگامی‌که وارد این محوطه می‌شوید، به سمت تپه‌ای کوچک بروید. مسیری شما را از سمت راست تپه‌ به‌سوی دیوارِ به‌ جای‌مانده از شهری هدایت می‌کند که توسط تمیستوکلس (Themistocles) در سال ۴۷۹ قبل از میلاد ساخته شده بود. این دیوار به خاطر فونداسیون دو دروازه‌ی دیپیلون (Dipylon) و دروازه‌ی مقدس ویران شده است.

زائران شهر الئوسیس (Eleusis) در طول جشن الئوسیسی (Eleusian) از دروازه‌ی مقدس وارد آتن می‌شدند. در حقیقت این دروازه پایان راه مقدس یا ایئرا اودوس (Iera Odos) را نشان می‌داد. امروزه خیابان وسیعی به نام ایئرا اودوس در حوالی کرامیکوس وجود دارد که به غرب شهر الفسینا منتهی می‌شود.

در شمال شرقی محوطه، می‌توان بقایای دروازه‌ی اصلی شهر یا همان دیپلیون را دید، جایی که جشن پاناتنائیک آغاز می‌شد. پمپیون (Pompeion)، مهم‌ترین بنای کرامیکوس، در میان این دو دروازه قرار داشت. شرکت‌کنندگان جشن پاناتنائیک از پمپیون به‌عنوان رختکن استفاده می‌کردند.

یکی دیگر از مکان‌های دیدنی این محوطه،‌ خیابان مقبره است. این خیابان به مقبره‌ی بزرگان شهر آتن اختصاص داشت. شهروندان عادی در نواحی اطراف آن به خاک سپرده می‌شدند. سنگ‌قبرهای به‌جای مانده‌ به موزه‌ی کوچکی درون محوطه یا به موزه‌ی باستان‌شناسی ملی فرستاده شده‌اند. بیشتر آنچه در اینجا می‌بینید نسخه‌های کپی شده‌ی آن‌ها هستند.

آگورا

زمانی منطقه‌  آگورا  قلب شهر باستانی آتن بود و کانون پرجنب‌وجوش فعالیت‌های اداری، تجاری، سیاسی و اجتماعی این شهر محسوب می‌شد. سقراط در همین مکان به شرح فلسفه‌ی خود پرداخت؛ سنت پل در سال ۴۹ بعد از میلاد به اینجا آمد تا مردم را به مسیحیت دعوت کند.

امروزه، این محوطه‌ی باستانی، استراحتگاه زیبایی است که شامل جاذبه‌هایی همچون معبد هفائستوس، موزه‌ای بی‌نظیر و کلیسای بیزانسی حواریون مقدس می‌شود. قدمت این کلیسا به قرن یازدهم باز می‌گردد و با طرح‌های آجری مزین شده که تقلیدی از خوشنویسی کوفی عربی است. آگورا در گذشته به‌عنوان محلی عمومی در قرن ششم قبل از میلاد ساخته شد.

در سال ۴۸۰ قبل از میلاد به دست ایرانیان از میان رفت اما تقریباً بلافاصله تجدید بنا شد؛ در زمان پرسیکل به اوج شکوفایی خود رسید و تا سال ۲۶۴ بعد از میلاد به رشد خود ادامه داد؛ درنهایت توسط هرولی‌ها، قبیله‌ای از اسکاندیناوی، نابود شد. ترک‌های عثمانی اقامتگاه مسکونی در این محل ساختند اما به دست باستان شناسان بعد از استقلال تخریب شد. بعدها طی حفاری‌هایی که در این محل انجام گرفت، آثاری از دوره‌ی باستانی و نوسنگی به کشف رسید.

موزه بیزانس و مسیحیت

موزه‌ بیزانس و مسیحیت  در عمارت ویلا ایلیسیا (Villa Ilissia) قرار دارد. قدمت این ساختمان به سال ۱۸۴۸ باز می‌گردد و دارای تالارهای متعددی است. در تالارهای موزه که بیشتر آن‌ها در زیرزمین قرار گرفته‌اند، می‌توان از آثار بی‌شمار هنر مذهبی دیدن کرد.

این آثار بر اساس زمان‌های متفاوتی مرتب شده‌اند. در این تالارها می‌توانید شاهد تغییرات تدریجی آداب‌ورسوم باستانی به سنت‌های مسیحی و شکوفایی یک سبک بیزانسی بی‌همتا باشید. همچنین تندیس‌ها و نقاشی‌های دیواری ظریفی در این موزه به چشم می‌خورند.

باغ‌های ویلا در نزدیکی باغ لیسیوم ارسطو قرار گرفته‌اند. این باغ‌ها، خرابه‌های باستانی همچون بخشی از کانال پسیستراتوس (Peisistratos)، متعلق به قرن ششم قبل از میلاد را در خود جای داده‌اند. علاوه بر بازدید از این موزه می‌توانید در کافه زیبایی که مشرف‌به باغ‌های عمارت است، استراحت کنید.

موزه بناکی

در سال ۱۹۳۰ آنتونیس بناکیس، پسر یک سیاستمدار، بهترین موزه‌ی یونان را به یاد پدرش تاسیس کرد. موزه‌ی بناکی (Benaki) در سه‌طبقه، گنجینه‌ای بی‌عیب و نقص از آثار عصر برنز گرفته تا جنگ جهانی دوم را به نمایش می‌گذارد. در میان این آثار تندیس‌های باشکوه بیزانسی و مجموعه‌ی وسیعی از لباس‌های محلی یونان دیده می‌شوند.

علاوه بر این‌ها، اتاق‌های نشیمنی که به سبک بناهای مجلل مقدونی حکاکی و رنگ شده‌اند، در معرض دید عموم قرار گرفته‌اند. بناکیس سلیقه‌ی بسیار خوبی در تشخیص زیبایی داشت. تنوع آثار به نمایش درآمده در این موزه، حتی در زمینه‌ی شاهکارهای یونان باستان، آن را به مکانی جذاب برای سلیقه‌های متفاوت تبدیل می‌کند. ساعات بازگشایی دیرهنگام موزه یکی دیگر از مزایای آن محسوب می‌شود.

معبد المپیای زئوس

 معبد المپیای زئوس ، در مرکز آتن قرار دارد و روزگاری، بزرگ‌ترین معبد یونان شناخته می‌شد. از میان ۱۰۴ ستون کورینتی آن به طول ۱۷ متر و قطر ۱.۷ متر، تنها ۱۵ عدد سالم باقی مانده‌اند. یکی دیگر از ستون‌ها بر اثر تندباد سهمگینی در سال ۱۸۵۲ بر زمین افتاد.

پیسیستراتوس (Pisistratus) ساخت این معبد را در قرن ششم قبل از میلاد آغاز کرد اما به خاطر نبود بودجه‌ از ادامه‌ی ساخت آن صرف‌نظر کرد؛ فرمانروایان مختلف، هر یک به‌نوعی در تکمیل آن نقش داشته‌اند اما درنهایت امپراطور هادریانوس در سال ۱۳۱ میلادی، کار ساخت آن را به اتمام رساند؛ بنابراین ساخت این بنا درمجموع بیش از ۷۰۰ سال به طول انجامید. هادریانوس از روی خودپسندی معمول خود، نه‌ فقط مجسمه‌ی عظیم‌الجثه از زئوس، بلکه مجسمه‌ای در همان ابعاد از خود ساخت و در مقابل آن قرار داد.

آمفی تئاتر اودئون هردوس آتیکوس

این آمفی‌تئاتر بزرگ در سال ۱۶۱ میلادی توسط هردوس آتیکوس، یکی از سیاستمداران ثروتمند رومی، به یاد همسرش رگیلا ساخته شد. این بنا در سال ۵۸-۱۸۵۷ حفاری و در دهه‌ی ۱۹۵۰ به‌طور کامل مرمت شد. در طول تابستان و در زمان برپایی فستیوال آتن و اپیداروس اجراهای متنوعی در زمینه‌ی نمایش، موسیقی و رقص در این سالن برگزار می‌شود.

علاوه بر این گه گاهی کنسرت‌های جذاب پاپ و رویدادهای دیگر در آن به اجرا در می‌آید. وقتی‌که در حال بازید از محوطه باستانی آکروپولیس هستید، با مسیری روبرو خواهید شد که از بالای تفرجگاه یومنس (Stoa of Eumenes) به سمت غرب منتهی می‌شود و شما می‌توانید از بالای تپه‌ای به تماشای  اودئون هرودس آتیکوس  بنشینید. مسلماً از این فاصله، اودئون دنج و کوچک به نظر خواهد آمد؛ هرچند گنجایش پذیرش ۵ هزار نفر را دارد.

آگورای رومی

آگورای رومی (Roman Agora)، بازار شهر آتن در دوران فرمانروایی رومی‌ها بود و در گذشته منطقه‌ی وسیع‌تری را در بر می‌گرفت. از پشت نرده‌ها می‌توان جاذبه‌های فراوانی را دید اما ورود به محوطه‌ی آگورا، ارزش نگاهی دقیق‌تر به دروازه‌ی آتنا آرکجتیس (Gate of Athena Archegetis)، سر در ورودی بازار، مسجد عثمانی و برج زیبا و نبوغ آمیز بادها (Tower of the Winds)‌ در سمت شرقی محوطه را دارد.

این دروازه در حدود سال ۱۰ پیش از میلاد، با بودجه‌ی ژولیوس سزار بنا شده و دارای چهار ستون دوریک است. در سمت راست ورودی می‌توانید به نمای کلی یک دستشویی عمومی باستانی نگاهی بیندازید که از ۶۸ توالت تشکیل شده است.

در شمال بازار آگورا مسجد قرن هفدهمی فتییه (Fethiye) قرار دارد. این مسجد بازسازی شده است و نمایشگاه‌های موقتی در آن برپا می‌شود. دیوارنگاری‌های داخلی مسجد به‌جز قسمت کوچکی در بالای دیوار پشتی، همگی از میان رفته‌اند.

کلیسای آگیوس دیمیتریوس لومباردیاریس

کلیسای قرن شانزدهمی آگیوس دیمیتریوس لومباردیاریس (Agios Dimitrios Loumbardiaris) در دامنه‌ی تپه‌ی فیلوپاپو (Filopappou) قرار گرفته است. آگیوس دیمیتریوس شاید قدیمی‌ترین کلیسای آتن نباشد اما با وجود سقف چوبی، کف مرمرین و عطر ماندگار عود به‌طور حتم یکی از دوست‌داشتنی‌ترین کلیساهای این شهر است.

نقاشیِ دیواری بزرگی از سنت دمیتریوس، فضای درون کلیسا را زینت می‌بخشد که به سال ۱۷۳۲ باز می‌گردد. ژست سنت دمیتریوس سوار بر اسب تقلیدی از تصاویر باستانی اسکندر بزرگ است. ناقوس‌ها و درب چوبی حیاط کلیسا که فضاهای ژاپنی را در ذهن تداعی می‌کند، کاری از معمار نوگرا، دمیتریوس پیکیونیس است. او همچنین از این سبک ظریف برای بازسازی دیوار بیرونی پشت کلیسا هم بهره برد.

این دیوار قطعه‌ای زیبا از کار با سنگ محسوب می‌شود. در سال ۱۶۴۸، در کلیسا معجزه‌ای رخ داد. ترک‌ها در آکروپولیس کمین کرده بودند و آماده شلیک توپ به عبادت‌کنندگان در کلیسا بودند اما توپچی قبل از شلیک با صاعقه‌ای کشته شد و حاضران در کلیسا نجات یافتند؛ به همین دلیل این کلیسا لومباردیاریس یا توپی نام گرفته است.

موزه‌ هنر سیکلدیک

اولین طبقه‌ی این موزه‌ی خصوصی بی‌همتا به تندیس‌هایی نمادین مرمری و کوچک سیکیلدی تعلق گرفته است و به ۲ تا ۳ هزار سال پیش از میلاد باز می گردد. این آثار با داشتن شکلی ساده و ناب، الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان قرن بیستم نظیر پیکاسو و مودیلیانی بوده‌اند. بیشتر این مجسمه‌ها با اینکه بسیار کوچک هستند، تأثیر بی‌اندازه زیادی روی بیننده می‌گذارند.

البته یکی از این مجسمه‌ها تقریباً به‌ بزرگی یک انسان است. بخش‌های دیگر موزه به آثار هنری یونان و قبرس تعلق دارد که از سال ۲۰۰۰ پیش از میلاد تا قرن چهارم میلادی را در بر می‌گیرد. درمجموع، در موزه‌ی سیکلدیک توجه زیادی بر روی کاربرد اشیا شده است. نمایشگاه طبقه‌ی چهارم، صحنه‌هایی از زندگی روزانه در تاریخ باستان، نام دارد و استفاده از این اشیا را در عکس‌هایی با صحنه‌های باستانی بازآفرینی کرده‌اند.

 زمانی که احساس کردید، اطلاعات کاملی درباره‌ی تاریخ به دست آورده‌اید، می‌توانید عمارت مجاور را در خصوص برپایی نمایشگاه هنر معاصر چک کنید. اگر نمایشگاهی در این ساختمان دایر بود می‌توانید از طریق تونلی در کنار کافه‌ی دلپذیر و مدرن موزه در طبقه‌ی همکف، وارد ساختمان نمایشگاه شوید. همچنین در فروشگاه موزه هم هدایای شیکی به فروش می‌رسد.

طاق هادریان

هادریان، امپراطور رومی، علاقه بسیاری به آتن داشت. هرچند او سهم زیادی از این علاقه را صرف زنده کردن هنر کلاسیک در روم کرد اما شهر آتن را هم با معابد بسیار و پیشرفت‌های زیرساختی آراست. مردم آتن به‌عنوان قدردانی، این طاق بزرگ یا دروازه هادریان (Hadrian’s Arch) را در سال ۱۳۱ میلادی از مرمر پنتلیک ساختند.

امروزه این بنا در کنار خیابان آمالیاس (Amalias)، یکی از شلوغ‌ترین خیابان‌های آتن، واقع شده است. در دوران حکومت رومی‌ها، طاق هادریان در مقابل جاده‌ای قرار داشت که به معبد المپیای زئوس منتهی می‌شد. سنگ‌نوشته‌های روی آن در ستایش از دوره‌‌ی جدید رومی حکاکی شده‌اند.

در حاشیه‌ی زینتی شمال غربیِ بنا نوشته شده است: این آتن است، شهر باستانی تسئوس. درحالی‌که در حاشیه‌ی جنوب شرقی این عبارت دیده می‌شود:‌ این شهر هادریان است و نه شهر تسئوس. احتمال دارد این طاق، شهر را به دو قسمت باستانی و جدید تقسیم می‌کرده است.

استادیوم پاناتنائیک

استادیوم پاناتنائیک  (Panathenaic Stadium) با ردیف‌های به هم چسبیده از صندلی‌های مرمر پنتلیک درون یک دره‌ و در نزدیکی تپه‌ی آردتوس (Ardettos) ساخته شد. این استادیوم باستانی که به ورزشگاهی مدرن تغییر یافته است، دوستداران معماری کلاسیک و طرفداران ورزشی را به‌سوی خود جذب می‌کند. با دریافت بلیط می‌توانید از تور صوتی، نمایشگاهی کوچک درباره‌ی اولین مسابقات المپیک مدرن که بیشتر دارای تصاویر زیبا از مسابقات است و فرصتی برای گرفتن عکس بر روی سکوی برنده استفاده کنید.

این استادیوم در قرن چهارم قبل از میلاد بنا شد و در سال ۱۸۹۵ بعد از قرن‌ها بحث‌وجدل، یکی از خیرین ثروتمند یونانی، به نام جورجیوس آویروف آن را برای اولین دوره‌ی مسابقات جدید المپیک بازسازی کرد. شما می‌توانید تصویر جورجیوس را در سمت راست ورودی استادیوم ببینید که بر روی سنگ مرمر حکاکی شده است. این ورزشگاه گنجایش پذیرش ۷۰ هزار تماشاچی را در اطراف زمین دوومیدانی خود دارد.

متأسفانه زمین دوومیدانی به‌اندازه‌ی زمین‌های استاندارد مسابقات المپیک نیست؛ به همین دلیل، این استادیوم در مسابقات سال ۲۰۰۴ تنها برای رقابت‌های تیراندازی با کمان و خط پایان دو ماراتون مورداستفاده قرار گرفت. امروزه هر از گاهی در آن کنسرت و رویدادهای عمومی برگزار می‌شود.

این استادیوم از ساعت ۷.۳۰ الی ۹ پذیرای دوندگان صبحگاهی خواهد بود. اگر می‌خواهید چشم‌اندازی از بالای استادیوم داشته باشید، از درب ورودی خیابان ارشمیدس (Archimidous) به پارکی در همان حوالی بروید که منظره‌ی کاملی از استادیوم را در برابر چشمان شما نمایان می‌سازد.

باغ ملی آتن

باغ‌های سلطنتی سابق که توسط ملکه آمالیا در سال ۱۸۳۸ طراحی شدند، امروزه به پارکی زیبا تبدیل شده‌اند. این پارک پناهگاهی پر سایه و خوشایند را در برابر گزند گرمای تابستان و شلوغی ترافیک ایجاد کرده است. در میان درختان باغ یک کافه، زمین‌بازی، استخری با مرغابی و لاک‌پشت و یک باغ‌وحش کوچک وجود دارد.

ورودی اصلی  باغ ملی آتن  در خیابان واسیلیسیس سوفیاس (Vasilissis Sofias) در جنوب پارلمان قرار دارد. همچنین می‌توانید از ورودی خیابان ایرودو آتیکو (Irodou Attikou) یا از ورودی ساختمان زاپیون در مجاورت باغ وارد آن شوید.

محله آنافیوتیکا

محله‌ی کوچک آنافیوتیکا (Anafiotika) در کنار دامنه‌ی شمالی آکروپلیس قرار دارد و بخش مهمی از محله‌ی زیبای پلاکا به حساب می‌آید. در نیمه‌ی دهه‌ی ۱۸۰۰، اوتو، پادشاه یونان، معمارانی را از جزیره‌ی آنافی (Anafi) استخدام کرد تا کاخ جدیدی برای او بسازند. این گروه از معماران، خانه‌های سفید مکعبی خود را به سبک معماری جزیره آنافی در این محله بنا کردند و آن‌ها را با گل‌های کاغذی بوگین‌ویلیا و شمعدانی‌های عطری آراستند.

امروزه در این ناحیه حدود ۴۰ خانه قرار گرفته است که با پیاده‌راهای باریکی به یکدیگر متصل شده‌اند. در سمت غرب محله، در بالای تپه، کلیسای متامورفِسیس (Metamorphosis) در خیابان تئوریاس (Theorias) قرار دارد. در سمت شرق می‌توانید در کوچه‌ی پرپیچ‌وخم استراتونوس (Stratonos) قدم بزنید و در مسیر خود از کنار درختستان دلپذیر زیتون عبور کنید.

موزه باستان شناسی ملی

موزه‌ی باستان‌شناسی ملی  بهترین مجموعه‌ی آثار عتیقهی یونانی را در ساختمان نئوکلاسیک عظیم خود جای داده است. این موزه یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های آتن محسوب می‌شود. این گنجینه‌ی هنر و تاریخ یونان آثاری همچون مجسمه، سفال، زیورآلات، دیوارنگاری‌ها و مصنوعات دستی را از دوره‌ی نوسنگی تا عصر کلاسیک و همچنین دوره‌ی بطلمیوسی مصر در بر می‌گیرد. نمایشگاه‌های این موزه به‌صورت زیبا و با تم خاصی ارائه شده‌اند.

برای شناخت و تحسین آثار گسترده‌ی این موزه، باید چندین بار از آن دیدن کرد اما آثار مهم و برجسته را می‌توان در عرض چند ساعت از نظر گذراند. همچنین نمایشگاه‌های موقتی در سطح جهانی در این موزه برگزار می‌شود.