gardeshban.ir

در ادامه با دست‌چینی از خطرناک‌ترین فرودگاه‌های جهان آشنا می‌شوید؛

فرودگاه جبل الطارق

فرودگاه جبل‌الطارق در سال ۱۹۳۹ میلادی ساخته شده و خطرناک‌ترین فرودگاه اروپا محسوب می‌شود. از باند پرواز این فرودگاه یک جاده نیز عبور می‌‌کند که به هنگام فرود و پرواز هواپیما‌ها بر روی عبور خودروها و عابران پیاده مسدود می‌شود.

فرودگاه بارا، اسکاتلند

این فرودگاه که در سال ۱۹۳۶ ساخته شده در شمال جزیره بارا متعلق به اسکاتلند واقع شده و تنها فرودگاه جهان است که در آن از ساحل دریا بعنوان پیست فرود و پرواز استفاده می‌شود. ورود عموم به ساحل هنگامی که پروازی صورت نمی‌گیرد آزاد است. برنامه پروازها نیز بر اساس زمان جزر و مد دریا تنظیم شده است.

فرودگاه لوکا، نپال

آنکه می‌خواند به قله هیمالیا صعود کند باید در این فرودگاه در نپال فرود بیاید. باند نشست و برخاست این فرودگاه بسیار کوتاه است و در آخر آن نیز دره‌ای عمیق قرار دارد که در صورت خطای خلبان می‌تواند هر پروازی به فاجعه بیانجامد.

فرودگاه سنت مارتین، کارائیب

باند نشست و برخاست فرودگاه سنت مارتین تنها چند متر بیشتر با ساحل دریا فاصله ندارد و هواپیماها با فاصله بسیار اندکی از روی سر گردشگرانی که در ساحل تن آب می‌زنند عبور می‌کنند. این موضوع حالا باعث جذب گردشگران،عکاسان و افراد کنجکاو نیز شده است.

فرودگاه کورشول

فرودگاهی در ارتفاع ۲ هزار متری و در کوه‌های آلپ فرانسه با باند نشست و برخاست بسیار کوتاه ۵۲۵ متری که دارای شیب ۱۸ و نیم درصدی است. این فرودگاه تاکنون دو بار به فیلم‌های جیمزباند راه‌ یافته و صحنه‌های مهیجی در آن فیلم‌برداری شده است.

جزیره کورفو یونان

فرودگاه جزیره کورفو در بین دهانه یک خلیج ساخته شده است. در پایان باند پرواز یک جاده نیز قرار دارد که رفت و آمد خودروها هنگام نشست و برخاست هواپیماها از طریق یک چراغ راهنمایی کنترل می‌شود.

فرودگاه سابا، کارائیب

فرودگاه جزیره سابا در دماغه این جزیره و در منطقه‌ای کوهستانی و صخره‌ای بنا شده است. باند این فرودگاه ۴۰۰ متر بیشتر نیست و خطای خلبان در نشست و برخاست به سقوط در دریا منجر می‌شود.

فرودگاه سائوپائولو

فرودگاه سائو پائولو برزیل که در سال ۱۹۳۶ افتتاح شد، حالا درست در وسط شهر قرار گرفته است. البته برای این شهر در سال ۱۹۸۵ یک فرودگاه دیگر نیز ساخته شد. با این حال پروازهای داخلی هنوز هم از این فرودگاه صورت می‌گیرد.

پارو، بوتان

این تنها فرودگاه بین‌المللی کشور بوتان است که در ارتفاع ۲ هزار و ۲۳۶ متری و در درون یک دره ساخته شده است. پرواز از این فرودگاه فقط در هوای مناسب امکان‌پذیر است. تا سال ۱۹۹۰ باند پرواز این فرودگاه تنها یک هزار و ۴۰۰ متر طول داشت که بعدا به یک هزار و ۹۶۴ متر افزایش یافت.

فرودگاه کای‌تاک، هنگ کنگ

فرودگاه کای‌تاک در سال ۱۹۹۸ که بعلت خطرناک بودن آن تعطیل شد به فرودگاه "سکته قلبی" معروف بود. خلبانانی که در این فرودگاه فرود می‌آمدند باید مهارت زیادی از خود نشان می‌دادند زیرا باند نشست و برخاست آن در محاصره ساختمان‌ها و برج‌های بلند قرار داشت. این فرودگاه شاهد ۱۵ سانحه هوایی نیز بوده است.

فرودگاه مادیرا، پرتغال

فرودگاه بین‌المللی کریستیانو رونالدو که در جزیره مادیرا پرتغال واقع شده باند پرواز کوتاهی داشت که در سال دو هزار با هزینه ۵۲۰ میلیون یورو از یک هزار و ۷۸۱ متر به ۲ هزار و ۷۷۷ متر طول آن افزایش یافت. گسترش باند فرودگاه بر روی ۱۸۰ ستونی که در عکس دیده می‌شود صورت گرفته است. خطر اصلی این فرودگاه وزش بادهای تند در آن است. همه خلبانانی که در این فرودگاه نشست و برخاست می‌کنند باید آموزش خاصی دیده باشند.

فرودگاه لانگیر سوالبارد، نروژ

این فرودگاه شمالی‌ترین فرودگاه جهان محسوب می‌شود و برف و یخبندان خطر اصلی در این فرودگاه است. البته‌ کوه‌های اطراف نیز مشکل‌ساز هستند. در سال ۱۹۹۶ یک هواپیمای روسی در کوه‌های اطراف فرودگاه سقوط کرد.

فرودگاه دن موئنگ، تایلند

این فرودگاه که در سال ۱۹۱۴ افتتاح شده، یکی از قدیمی‌ترین فرودگاه‌های جهان است. در بین دو باند پرواز آن یک زمین بازی گلف قرار گرفته و دارای هیچ حفاظی هم نیست. فرودگاه در سیل سال ۲۰۱۱ به زیر آب رفت و خسارات سنگینی به هواپیماها و تاسیسات وارد شد.