gardeshban.ir

برج کلریگوس (Clérigos) یا «کشیش‌ها» یکی از جذاب‌ترین ساختمان‌های کلیسایی سبک باروک در شهر پورتو به حساب می‌آید. این بنا را معمار و نقاشی ایتالیایی به نام «نیکولائو نازونی» (Nicolau Nasoni) طراحی کرد. 

نازونی به خاطر طیف وسیعی از معماری باروک در شمال پرتغال در این دوره شهرت دارد که بسیاری از آن‌ها در خود شهر پورتور هستند. از این میان می‌توان به کلیسای «میزِری کورجا» (Misericórdia)، کاخ اسقف اعظم و ایوان سر پوشیده کلیسای جامع پورتو اشاره کرد. این معمار برجسته بعد از مرگ در سرداب کلیسای کلریگوس دفن شد.

برج کلریگوس و خود کلیسا در قلب مرکز تاریخی شهر پورتو قرار داشته و یک بخش کلیدی در آن ناحیه را شکل می‌دهند که در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. کلریگوس به خاطر ارتفاع بلندی که دارد از بسیاری نقاط شهر دیده می‌شود. 

برج تحسین برانگیز کلریگوس ۷۶ متر ارتفاع داشته و سال‌های زیادی توسط قایق‌هایی که وارد آب‌های «دورو» (Douro) در مسیر‌های تجاری بین  پرتغال  و قسمت‌های دیگر دنیا می‌شدند به عنوان یک ابزار مسیریابی استفاده می‌شد. 

زمانی برج کلریگوس بلندترین ساختمان پرتغال به شمار می‌رفت و از چنان اهمیت و ارزشی برخوردار بود که در سال ۱۹۱۰ و بسیار قبل‌تر از ثبت جهانی توسط یونسکو، آن را جزو یادمان‌های ملی ثبت کردند. امروزه این لقب متعلق به برج «وسکو د گاما» (Vasco da Gama) در لیسبون است. برج کلریگوس جزو جاذبه‌هایی به حساب می‌آید که طی سفر به پورتو نباید از دست بدهید.

با پیمودن ۲۴۰ پله مارپیچ می‌توانید به بالای برج رفته و از ساعت شگفت انگیز آن در بالاترین قسمت دیدن کنید. شاید بتوان یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های گردشگری این برج را نماهای ۳۶۰ درجه و بی‌بدیلی که از شهر به بازدیدکنندگان هدیه می‌کند دانست. در سال ۱۹۱۷ یک پدر و پسر آکروبات باز به شیوه‌ای بدیع از این ساختمان بلند بالا رفتند. آن دو از قسمت بیرونی بنا و جلوی چشمان تعداد زیادی تماشاچی به نقطه بالای برج رسیدند. برج کلریگوس در تابستان از ساعت ۹ صبح تا ۷ عصر و در زمستان از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ عصر به روی بازدیدکنندگان باز بوده و در روزهای چهارشنبه و همچنین ۱۲ ظهر و ساعت ۲ بعد از ظهر تعطیل است. توصیه می‌کنیم که به ویژه در فصل‌های شلوغ ساعت مناسبی را برای بازدید انتخاب کنید. این برج سالانه بیش از ۱۲۰,۰۰۰ بازدید کننده دارد.

رو‌به‌روی برج کلریگوس باغ‌های «کوردواریا» (Cordoaria)، یک ساختمان با ابهت نئو کلاسیکی و ساختمان «پومبالینه» (Pombaline) را می‌بینید که سابقاً زندان شهر بود. در طبقه همکف یک موزه عکاسی وجود دارد که هم نمایشگاه‌های دائمی و هم نمایشگاه‌های دوره‌ای برگزار می‌کند. در این مجموعه آثاری از یک مرد اسکاتلندی به نام «فردریک ویلیام فلاور» (Frederick William Flower) به نمایش گذاشته شده است که اکثر زندگی خود را در قرن ۱۹ در پورتو سپری کرد و عکس‌هایش قدیمی‌ترین عکس‌های پرتغال هستند.