گردشبان (gardeshban.ir) : از داخل کلیسای سن لارنس، میتوان نمایی فوقالعاده لذتبخش از شهر، دریاچه و کوههای اطراف شهر لوگانو را مشاهده کرد. این کلیسای قدیمی در اواخر قرون وسطی تاسیس شد اما نمای بیرونی آن در 1517 به پایان رسید. کلیسای سن لورنزو، جایگاه اسقف اعظم لوگانو بود و زیر نظر سن لورنزو روم قرار داشت.
در مستندات و نوشتهها، به وجود این کلیسا در چنین محلی از سال 818 اشاره شده است. در سال 1078 یک موسسه آموزشی در کلیسا تاسیس شد و در سال 1888 به جایگاه کلیسای جامع ارتقا یافت. ساختمان اولیه به سبک رومی و جهتی متفاوت با کلیسای امروزی داشت. در قرن 15 این کلیسا توسعه پیدا کرد و ورودی آن به موقعیت کنونی انتقال داده شد. بین سالهای 1905 تا 1910، بازسازیهای گستردهای روی آن صورت پذیرفت و نگارههایی بر دیوارههای داخلی کلیسا توسط هنرمندی به نام «ارنستو روسکا» (Ernesto Rusca) نقاشی شد.
سردر، ویژگی اصلی کلیسا به شمار میآید که از صومعهی شهر «پاویا» (Pavia) در ایتالیا و توسط «جیووانی آنتونیو آمادئو» الهام گرفته است. در ساخت سردر از سنگ سفید «سالتریو» (Saltrio)، «ویگیوو» (Viggiù) و «کارارا ماربل» (Carrara marble) استفاده و به وسیله چهار ستون به سه قسمت تقسیم شده است. قسمت میانی، راهروی ورودی اصلی است و یک پنجره بزرگ با حاشیه گلدار به همراه تزئینات فرشتگان کوچک دارد که بعد از سال 1578 ایجاد شد.
تزئینات چارچوب ورودی، طراحی فوقالعادهای با مجسمههای کودکان، پرندهها و سر شیر دارد. ورودی مرکزی، «ورودی مقدس »نامیده شده و پنج تابلوی برجسته دارد که منقش به تصاویر چهار قدیس و در مرکز آنها مریم مقدس و کودکش هستند. بین چارچوب ورودی و سرستونها، دو فرشته که حامل مشعل هستند قرار دارند.
بین ورودیها، داخل چارچوبهای مربعشکل، مجسمه بالاتنهی چهار تن از صاحبان انجیل، حضرت سلیمان و حضرت داوود مشاهده میشود. حاشیههای کتیبه سردر 17 پیکره دارد که شامل شخصیتهای کتاب مقدس و سیبلها (زنان پیشگو) بودند.
همچنین شکلهای حیوانات نیز وجود داشتند که در مرمت و بازسازیهای سال 2002 در نشانههایی از آثار مجسمههای دیواری نقاشی شده پیدا شدند. ورودی اصلی کلیسا در دوره رومی در حال حاضر تبدیل به محل نگهداری ظروف مقدس کلیسا شده است.
برج ناقوس از دیگر دیدنیهای این کلیسای زیبا شمرده میشود که بخش پایینی آن به دوره رومی بازمیگردد اما دو طبقهی بالایی به سبک معماری باروک است. این ناقوس توسط «کستانت تینکالا» (Costante Tencalla) طراحی شده است.