gardeshban.ir

کاخ «شارلوتنبورگ» (Charlottenburg) را می‌توان بهترین نمونه از سبک مورد علاقه‌ی پادشاهان پروسی دانست. در سال ۱۶۹۵ معمار سبک باروک، «یوهان آرنولد نیرینگ» (Johann Arnold Nering) طراحی و ساخت یک عمارت تابستانی را به دستور «الکتور فردریش سوم» برای همسر او به دست گرفت. نیرینگ پیش از اتمام ساختمان درگذشت و «مارتین گرونبرگ» (Martin Grünberg) و «یوهان اوساندر گوته» (Johann Eosander Göthe) کار را ادامه دادند. گرونبرگ دو بخش جانبی برای کاخ ساخت تا محل اقامت مهمانان و خدمه باشد و نمای اصلی را برای تحمل گنبد بلند ۵۰ متری آماده کرد که امروزه یکی از چشم اندازهای برجسته‌ی پایتخت آلمان است.

در سال ۱۷۱۲ میلادی، نارنجستان باشکوهی ساخته شد و در ۱۷۴۶ میلادی، جناح جدیدی با دو سالن ضیافت به آن اضافه کردند. در دوران حاکمیت فردریش ویلیام دوم، سالن تئاتر و برجک چای‌خانه را هم به این مجموعه افزودند. سوفی شارلوت که بعدها اولین ملکه‌ی امپراطوری پروس شد، میهمانی‌ها و جشن‌های پر زرق و برق در کاخ برپا کرد. در دوران حکومت فردریش کبیر، کاخ میزبان جشن‌های خانوادگی بزرگ بود. در قرن نوزدهم، پرنسس «لیگنیتز» (Liegnitz)، همسر فردریش ویلیام سوم و پس از او، گاهی فردریش ویلیام چهارم در اینجا زندگی کردند. نمای این کاخ تحسین برانگیز که ۵۰۵ متر ارتفاع دارد، در جنگ جهانی دوم به شدت آسیب دید و مرمت آن دردسر و هزینه زیادی داشت که مجبور به جایگزین کردن مجسمه طلایی «فورتونا» (Fortuna) که بر نوک گنبد قرار دارد، شدند.

جناح جدید و کاخ قدیمی

دیدنی‌ترین اتاق‌های شارلوتنبورگ در جناح جدید «نویر فلوگل» (Neuer Flügel) قرار دارند که ساختمان‌های تاریخی آن به سختی به شکل و تزئینات اولیه بازسازی شدند. در انتهای غربیِ بخش مرکزی اتاق‌هایی هستند که فردریش اول از آن‌ها استفاده می‌کرد و اتاق خواب او، اتاق مطالعه، اتاق قرمز لوکس و سالن سخنرانی را شامل می‌شوند. به همین شکل اتاق‌های مربوط به همسر او، سوفی شارلوت، شامل اتاق نشیمن، سرسرا و سالن سخنرانی هم در همین قسمت قرار دارند. در این اتاق‌ها مبلمان‌های لاکی چینی و تقلید شده‌ی اروپایی به همراه دیگر وسایل منبت کاری و حکاکی شده‌ از قرن هجدهم به چشم می‌خورند. از نکات قابل توجه دیگر، آثار «پسنه» (Pesne)، «وایدمن» (Weidemann) و پرده‌های نقش‌دار «چارلز ویگنه» (Charles Vigne)، تولید کننده‌ی برلینی، در این اتاق‌ها است. نیایشگاه کاخ، محل ازدواج فردریش ویلیام دوم را هم به صورت کامل بازسازی کرده‌اند.

در انتهای شرقیِ قسمت مرکزی، در طبقه‌ی همکف، «گالری بلوط» قرار دارد که هنوز هم برای اجرای موسیقی مجلسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بناهای مسکونی فردریش ویلیام و فردریش ویلیام سوم هم در همین بخش هستند. در این اتاق‌ها وسایل زیادی به سبک چینی و نقاشی‌هایی از عصر «بیدرمایر» (Biedermeier) وجود دارد. درطبقه‌ی بالای این جناح، اتاق‌های فردریش کبیر شامل دو سالن تشریفاتی به سبک روکوکو را خواهید دید. سالن غذاخوری تشریفاتی که اتاق سفید هم نامیده می‌شود، با مرمر صورتی گچکاری شده است، درحالی‌ که «گالری طلایی» دکور پرنقش و نگاری از گچ طلاکوب دارد. در قسمت «کاخ قدیمی» تعدادی اتاق‌ با معماری باروک و قفسه‌های چینی فوق‌العاده را می‌بینید که مهم‌ترین آثار چینی آلمان را در خود جای داده است. تاج‌های جواهر، نقره‌های سلطنتی و نمونه‌های عالی از ظروف غذاخوری چینی هم در این بخش نمایش داده شده‌اند.

پارک کاخ شارلوتنبورگ

می‌توان «پارک کاخ شارلوتنبورگ» را یکی از محبوب‌ترین پارک‌های برلین دانست که در سال ۱۶۹۷ میلادی، «سیمؤن گودو» (Siméon Godeau) به سبک فرانسوی ساخته است. پارک در قرن نوزدهم به فرم پارک‌های انگلیسی بازسازی شد؛ اما بعد از جنگ جهانی دوم دوباره آن را به سبک باروک اولیه‌اش بازگرداندند. از دیدنی‌های پارک می‌توان به پل آهنی کوچک در کنار دریاچه‌ی کپور، ستون مرمرین و «عمارت کلاه‌فرنگی جدید» به سبک ناپولی که برای فردریش ویلیام سوم و پرنسس لیگنیتز ساخته شد، اشاره کرد. برجک چای‌خانه در قسمت شمالی پارک، امروزه مجموعه‌ای از ظروف چینی برلین از قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم را نگهداری می‌کند. در سمت غربی پارک و در انتهای خیابانی با صنوبرهای بلند، مقبره‌ی کوچکی به سبک دوریک (یونانی) را خواهید دید که آرامگاه ملکه «لوئیزه» (Luise) است که بر روی تابوت، مجسمه‌ی ملکه قرار دارد. ۳۰ سال بعد تابوت همسرش هم در این‌جا به او ملحق شد. تابوت پادشاه نیز به همراه مجسمه‌ای که او را در لباس جنگی نشان می‌دهد، ساخته شده است. بعدها افراد دیگری از خاندان سلطنتی در همین‌ آرامگاه دفن شدند. در تابوت سنگی کوچکی قلب فردریش چهارم قرار دارد.

حیاط بزرگ

مجسمه‌ی فردریش کبیر، بنیان گذار ایالات «برندنبورگ» (Brandenburg) و پروس، با شکوه و غرور در حیاط بزرگ کاخ شارلوتنبورگ ایستاده است. فردریش ویلیام اول، پسر او، این اثر هنری گران‌بها، از عالی‌ترین مجسمه‌های دوران باروک در برلین، را در احترام به پدرش سفارش داد و «آندریاس اشلوتر» (Andreas Schlüter) آن را ساخت. فردریش کبیر در این مجسمه با لباس نیمه رومی و نیمه مدرن‌، زره برنزی، کلاه‌گیس پرپشت و بلند نشان داده شده و باتومی با حالت دستور دادن در دست دارد. روی پایه‌ی مرمرین مجسمه، یک کتیبه‌‌ی لاتین به شکل سپر تعبیه شده که مجسمه را از طرف پسر به پدر تقدیم می‌کند و در دو طرف برده‌هایی اسیر ساخته شدند که نماد دشمنان قدیمی پروس هستند.