علت نامگذاری عمارت شیرینه بوشهر چیست؟+ عکس

صفحه نخست / عمومی

علت نامگذاری عمارت شیرینه بوشهر چیست؟+ عکس

عمارت شیرینه، با قدمت بیش از ۱۰۰ سال، در تنگ و منطقه گردشگری به همین نام در دامنه کوه بیرمی و ۵ کیلومتری شرق شهر خورموج مرکز شهرستان دشتی استان بوشهر واقع است. با توجه به اینکه سرچشمه آب شیرینی در کنار عمارت قرار داشته به عمارت شیرینه معروف شده است.

کد خبر: ۵۴۰۸۰

تاریخ انتشار : جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱-1401 March 27

گردشبان (gardeshban.ir) :

عمارت شیرینه از آثار تاریخی شهرستان دشتی است که با قدمت بیش از ۱۰۰ سال، در تنگ و منطقه گردشگری به همین نام در دامنه کوه بیرمی و ۵ کیلومتری شرق شهر خورموج مرکز شهرستان دشتی در استان بوشهر واقع است. این اثر تاریخی به شماره ۲۳۹۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت درآمده است.

عمارت شیرینه، با قدمت بیش از ۱۰۰ سال، در تنگ و منطقه گردشگری به همین نام در دامنه کوه بیرمی و ۵ کیلومتری شرق شهر خورموج مرکز شهرستان دشتی استان بوشهر واقع است. این عمارت توسط محمد خان دشتی (درگذشته ۱۲۹۸ قمری) بنا نهاده شده و با توجه به اینکه سرچشمه آب شیرینی در کنار عمارت قرار داشت مشهور به عمارت شیرینه گردید.

پس از فوت محمد خان این بنا به شیخ عبدالله حاجیانی فروخته شد و بعد از وی مالکین به ترتیب عبارتند از: غلامی حاج حیدر مظفری صالح احمدی که نهایتاً با توجه به اینکه چاه‌ های عمیق و تلمبه خانه اداره آب در کنار عمارت قرار داشت توسط سازمان مزبور خریداری گردید.

عمارت شیرینه دارای دو طبقه بوده و از مصالح سنگ و گچ ساخته شده‌ است. طبقه زیرین به دو بخش تقسیم می ‌شود بخش مرکزی که به صورت یک سالن به ابعاد ۲۴ متر مربع است درگاه‌ های به شکل هلالی به ‌طور قرینه در دیوارهای شرقی و غربی ایجاد کرده‌ اند که از طریق این درگاه ‌ها به دهلیزی که به صورت کمربندی تمام سالن را دور می‌ زند راه پیدا می ‌کند.

سالن مرکزی در مجموع ۸ درگاه قوسی شکل دارد که به دهلیز ار تباط پیدا می ‌کند. دالان مجاور سالن دارای ۳ متر عرض و ۶ دریچه نور گیر به صورت قرینه در سقف آن ایجاد کرده ‌اند که نور لازم را در این بخش تأمین کرده ‌است. ورودی دهلیز با سه پله به داخل بنا راه داشته و در جانب غربی دهلیز ایجاد شده ‌است.

طبقه دوم که در حقیقت شاه نشین می ‌باشد دارای تزئینات و الحاقات مخصوص به خود بوده و در این قسمت قرینه سازی و تعادل و همچنین منظر سازی بسیار ماهرانه و استادانه بکار بسته شده مخصوصاً در شاه‌ نشین مقرنس کاری و کاربندی و قرینه سازی در هلالی‌ های گچبری بخوبی بکار رفته ‌است.

عوامل تزئینی این بنا علاوه بر کاربندی ‌ها و قاب‌ های تزئینی زیر قوس ‌های سقف و همچنین طاقنماهای تزئینی و طاقچه ‌های متعدد که به صورت قرینه در دیوارهای جانبی شاه‌ نشین بکار گرفته شده از انواع بدیع طاق و طاقنما از جمله کلمبو که مخصوص آب انبارها و کاروانسراهاست در این بنا استفاده شده است.

متأسفانه به دلیل وضعیت نگهداری و مرمت نامناسب و هم آسیب ‌های وارده توسط گردشگران آثار ناچیزی از تزئینات باقی مانده‌ است. لازم است ذکر شود پوشش درگاه‌ ها به صورت چپیله نیز از دیگر عوامل بارز این بنا است. طاق بین تویزه‌ ها ترکیبی از خوانچه پوش است که مشابه آنرا در مسجد جامع یزد و خانه سوکیاسیان اصفهان می ‌بینیم.