گردشبان (gardeshban.ir) : امامزاده حسین یا شاهزاده حسین در همدان در ابتدای خیابان شهدا قرار دارد. این حرم از آثار ممتاز معماری شهر همدان به شمار میرود و گنبد آجری زیبایی بر بالای آن استوار است.
ساختمان مقبره، شمالی و از یک ایوان کوچک، ورودی و دو حرم با پلانهای صلیبی تشکیل شدهاست. نمای ورودی دو طبقه و در هر طبقه حجرههایی واقع شده و دارای رسمیبندیهایی در داخل طاق نما و ضریح چوبی نفیس و گنبدی مرتفع است.
با توجه به متن شجرهنامه این محل مدفن امامزاده حسین یکی از نوادگان امام حسن مجتبی یا پسر امام حسن عسگری است. در این مقبره یکی از احفاد خواجه نصیرالدین طوسی و آباقاخان فرزند هلاکو خان، مغول نیز مدفون هستند. علاوه بر این تعدادی از رجال علم و ادب و همچنین سر شاه! سلطان حسین صفوی ۱۱۴۰ هجری قمری نیز در ایوان جنوبی دفن شده است. شواهد حاکی است که بنای امامزاده جدیدتر از دوره صفویه نیست و در طول زمان دخل و تصرفهایی در آن صورت گرفته است.
ورود به اين امامزاده از حیاطی تقریبا وسیع و مشجّر است كه درخت توت کهنسالی در میانه حیاط خاطرات بسیاری از گذشته شهر و زیارتگاه دارد . درخت توت حیاط شاهزاده حسین همدان و چنار کهنسال باغوار تویسرکان دو اصله از درختان کهنسال استان و کشور به شمار می روند. این دو درخت به تنهایی یکی از دیدنیهای طبیعی استان همدان هستند.
در ورود به حرم و داخل بقعه نخست ایوانی است بلند و زیبا با کاشی های رنگین که بدنه و طاق را پوشش داده است. در میانه کاشی کاریها آیات قرآن به خط زیبای نستعلیق در ردیفهای منظم به چشم می خورند.
حرم یا شبستان فضایی بزرگ به شکل ۸ضلعی است که طول هر ضلع آن ۳/۵ متر است. تمامی دیوارهای حرم آینهکاری شده و از کف شبستان تا شروع آینهکاریها، با سنگ مرمر کرم پوشیده شدهاند. در میانه حرم، ضریح فلزی بزرگ و نقرهکوبی به شکل مکعب دیده میشود که درون آن سنگ قبری قرار دارد و روی آن با پارچه ترمه پوشانده شده است.
گنبد پوششی بنا از نوع گنبدهای دوپوش است. مصالح به کار رفته در ساخت این بنا سنگ، آجر، ملات گچ و خاک است. با توجه به شواهد موجود، بنای این امامزاده متعلق به دوره صفویان است اگرچه معمرین و تاریخنگاران معتقدند قدمت نخستین بنای این زیارتگاه به دوره هلاکوخان مغول در قرن هفتم هجری قمری میرسد. در دوره قاجاریه تغییراتی در این بنا صورت گرفت.