قبرستان مری؛ جاذبه عجیب و غریب رومانی+ عکس

صفحه نخست / عمومی

قبرستان مری؛ جاذبه عجیب و غریب رومانی+ عکس

در قبرستان Cimitirul Vesel یا Merry cemetery در رومانی، بیش از 600 صلیب چوبی رنگارنگ وجود دارند که حاوی داستان های زندگی، جزئیات زندگی و لحظات آخر جسدهایی که زیر آنها خوابیده اند، است.

کد خبر: ۵۷۷۷۱

تاریخ انتشار : جمعه ۱۱ فروردين ۱۴۰۲-1402 January 11

گردشبان (gardeshban.ir) :

در همه ی دنیا قبرستان ها به یک شکل نیستند، در بسیاری از کشورها خبری از سنگ های گرانیتی نیست و حتی سنگ قبرها رنگین و زیبا هستند. گاهی قبرستان ها آن قدر ویژه و منحصر به فرد می شوند که نظر گردشگران را به خود جلب می کنند بدون این که از ابتدا چنین هدفی داشته باشند. در سرزمین زیبای رومانی قبرستانی وجود دارد که هیچ شباهتی به قبرستان های ایران ندارد، جز اجساد خفته در زیر خاک. این قبرستان که مِری نام دارد امروزه از مهم ترین جاذبه های گردشگری رومانی به حساب می آید، چهره ی رنگارنگ و شادی دارد و هیچ کس را گریان و سیاه پوش در آن نمی بینید مگر در موارد خیلی نادر.

در قبرستان Cimitirul Vesel یا Merry cemetery در رومانی، بیش از 600 صلیب چوبی رنگارنگ وجود دارند که حاوی داستان های زندگی، جزئیات زندگی و لحظات آخر جسدهایی که زیر آنها خوابیده اند می باشند. این صلیب های نقاشی شده داستان قطع شدن سر سربازان ساپانتا Săpânța یا کشته شدن یک فرد عادی توسط یک کامیون را با طراحی های خود به نمایش می گذارند. متن و نقاشی های این کتیبه ها مانند این نمونه بسیار روراست و معمولا بامزه هستند: "زیر این صلیب سنگین، مادرزن من خوابیده است. سعی نکنید او را بیدار کنید. چون اگر به خانه برگردد، سر من را با دندان خواهد کند.”

این سنت توسط نجار روستا، "استن لون پاتراس” پایه‌گذاری شد که وظیفه‌ی ساختن صلیب و نیز سنگ‌ قبر را از چوب بلوط به عهده داشت. روستاییان بعد از شرکت در مراسم سوگواری سه‌روزه، در کافه‌ی روستا جمع شده و به صحبت کردن در مورد فرد تازه از دست رفته می‌پردازند. پاتراس داستان‌هایی که در مورد مردگان در کافه گفته می‌شد به اشعار کوتاه تبدیل و سپس آن را روی یک تکه‌ چوب بلوط حک می‌کرد.

او اولین شعرش را در سال ۱۹۳۵ روی یک سنگ‌ قبر نوشت. پس از آن به کارش ادامه داد تا اینکه در سال ۱۹۷۷ جان باخت. پاتراس تا قبل از مرگش حدود ۸۰۰ شعر پنج‌بندی روی قبرهای مختلف حکاکی کرد. بعد از مرگ او، دستیارش، "دومیترو پاپ”، جای او را گرفت و سنت منحصر به‌ فرد او را ادامه داد.

امروزه وقتی کسی در روستا فوت می‌کند، خانواده‌ی مرحوم نزد دومیترو می‌روند و از او می‌خواهند تا صلیبی از چوب بلوط برایشان درست کرده و روی آن را حکاکی کند. دومیترو نیز صلیب را برایشان به رنگ آبی نقاشی کرده و دور تا دورش را با طرح گل‌های رنگارنگ تزئین می‌کند.

سپس تصویری از زندگی فرد فوت‌ شده می‌کشد و شعری رویش می‌نویسد. دومیترو خود به تنهایی تصمیم می‌گیرد که چه تصویری نقاشی کند و یا چه شعری روی سنگ‌ قبر بنویسد. اشعار او معمولا درون‌مایه‌ای از طنز تلخ در خود دارد که داستان‌هایی در قالب خیانت، بی‌مبالاتی و ازخودبی‌خود شدن را روایت می‌کند.