آرامگاه مهدی اخوان ثالث+ عکس

صفحه نخست / عمومی

آرامگاه مهدی اخوان ثالث+ عکس

اگر می‌ خواهید از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنید کافی است به پایانه فردوسی در مشهد بروید و سوار اتوبوس‌ های خط ۲۰۲ شوید که با این اتوبوس ‎‌ها در ظرف ۴۵ دقیقه به آرامگاه فردوسی می‌ رسید.

کد خبر: ۵۸۸۰۳

تاریخ انتشار : سه‌شنبه ۰۶ تير ۱۴۰۲-1402 April 06

گردشبان (gardeshban.ir) :

مهدی اخوان ثالث شاعر پرآوازه و موسیقی پژوه ایرانی است که ۱۰ اسفند ۱۳۰۷ خورشیدی در مشهد متولد شد و ۴ شهریور ۱۳۶۹ خورشیدی در تهران درگذشت. تخلص مهدی اخوان ثالث در اشعارش "م.امید” بود.

اشعار او زمینهٔ اجتماعی دارند و گاه حوادث زندگی مردم را به تصویر کشیده‌ است. شعرش دارای لحن حماسی آمیخته با صلابت و سنگینی شعر خراسانی و نیز دربر دارندهٔ ترکیبات نو و تازه با تصویرگری های خلاقانه و بدیع است. اخوان ثالث با شعر کلاسیک شروع کرد. به شعر نیمایی علاقه مند شد و در آخرین اثرش دوباره به شعر کلاسیک برگشت. از وی اشعاری در هر دو سبک به جای مانده ‌است.

همچنین او آشنا به نوازندگی تار و مقام‌ های موسیقی خراسانی بود. اخوان ثالث ذوق و مایه‌ شعری را از مادرش به ارث برده بود و از کودکی به دور از چشم پدر به موسیقی گرایش داشت. مزار وی در بخش غربی مجموعه آرامگاه فردوسی و در ضلع جنوبی موزه قرار دارد و در کنار مزار، تندیسی از نیم ‌تنه‌ اخوان ثالت نصب شده است. هر سال در چهارمین روز شهریور ماه، مزار وی میزبان خانواده و دوستدارانش است و در این مکان مراسمی برای یادبود این شاعر بزرگ ایرانی برگزار می ‌شود.

وجه تسمیه

پدر مهدی اخوان ثالث؛ "علی” نام داشت که یکی از ۳ برادری بود که از "فهرج یزد” به مشهد کوچ کرده بودند و از همین رو آنان نام خانوادگی خویش را اخوان ثالث یعنی سه برادر گذاشتند.

آثار

مجموعه شعرهای (۱) ارغنون، (۲) زمستان، (۳) آخر شاهنامه، و (۴) از این اوستا؛ مهمترین آثار مهدی اخوان ثالث هستند. اخوان در میانه ها و دهه پایانی عمر به تحقیقات ادبی روی آورد. از جمله این آثار کتاب های بدعت ها و بدایع نیمایوشیج و عطا و لقای نیمایوشیج و نقیضه و نقیضه سازان و آثاری از این دست است. اخوان سبک و شیوه خود را در تحقیق داشت. برداشت ها و یافته هایی بدیع داشت و آنرا با طنز و سرخوشی خاص خود و با پریدن از شاخه ای به شاخه دیگر می نوشت. لابلای کتاب تحقیقش خاطره می گوید و به مناسبتی از شهریار یاد می کند یا خاطره ای از دوستی ناشناس می گوید و با توضیحات غیرضروری گاه خواننده اش را کلافه می کند، اما با این وجود کتاب تحقیقی می آفریند که خواندنی و جذاب است و از تحقیقات خشک دانشگاهی به دور است.

مسیر دسترسی