گردشبان (gardeshban.ir) :
یکی از موضوعاتی که در ماه مبارک رمضان مورد توجه است موضوع سفر و اقامتی است که سبب باطل شدن روزه نشود.
مسافری که میخواهد در سفر نمازش را کامل بخواند و روزه بگیرد باید ده روز در شهر مقصد اقامت داشته باشد. برای اطلاع از چند و چون این حکم نظر برخی مراجع در ادامه تقدیم میشود.
آیتالله ناصر مکارم شیرازی
سؤال: اگر شخصی بخواهد ده روز در محلی بماند، چگونه باید این ده روز را محاسبه نماید؟
پاسخ: آنچه براى قصد اقامه لازم است ماندن ده روز است و امّا شب قبل از آن و شب بعدازآن لزومى ندارد، بنابراين اگر از اذان صبح روز اوّل تا غروب روز دهم بماند (يعنى ده روز و نُه شب) بايد نماز را تمام بخواند، اگر بين روز به محل اقامت برسد از ساعتي که به آنجا رسيده تا همان ساعت در فردا را يک روز حساب میکند و حتّی یک ساعت کمتر هم کافی نیست.
آیتالله سیدعلی حسینی خامنهای
سؤال: مراد از روز در اقامت ده روز چیست؟ برای محقق شدن قصد ده روز، آیا همین که از طلوع خورشیدِ روز اول تا غروب خورشیدِ روز دهم بمانیم، کافی است یا باید تا روز یازدهم اقامت داشته باشیم؟
پاسخ: مراد از روز فاصله بین طلوع و غروب خورشید است، اگر کسی در فاصله بین طلوع و غروب خورشید وارد محل اقامت شودباید قصد کند که 10 شبانه روز در آنجا بماند، اما اگر در فاصله غروب تا طلوع خورشید وارد شود باید قصد کند که تا غروب روز دهم در آنجا اقامت داشته باشد.
آیتالله سیدعلی سیستانی
مسافری که قصد دارد از اذان صبح روز اوّل، تا پایان روز دهم در محلّ اقامت حضور داشته باشد، قصد دهۀ او محقّق شده و نمازش تمام است و لازم نیست قصد ماندن شب اوّل تا شب یازدهم را داشته باشد؛ ولی باید قصد ماندن شب دوّم تا شب دهم را داشته باشد. همچنین، اگر قبل از اذان صبح در شب اوّل، وارد محلّ اقامت شود، انتهای ده روز او، پایان روز دهم است. بنابراین، مبدأ محاسبه اذان صبح روز اوّل است.
مسافری که پس از اذان صبح روز اوّل وارد محلّ اقامت میشود، در صورتی قصد اقامت او محقّق میشود که بخواهد 240 ساعت یا بیشتر در محلّ بماند. بنابراین، نقص و کمی روز اوّل از روز یازدهم تکمیل میشود؛ مثلاً اگر مسافر ساعت 10 صبح وارد شهری شود، در صورتی قصد اقامت او محقّق میشود که بخواهد بعد از ساعت 10 صبح روز یازدهم آنجا را ترک کند و نمیتواند نقص و کسری روز اوّل را از شب یازدهم کامل کند.
آیتالله حسین نوری همدانی
مسافری که میخواهد ده روز در محلی بماند، لازم نیست قصد ماندن شب اول یا شب یازدهم را داشته باشد، و همین که قصد کند از اذان صبح روز اول تا غروب روز دهم بماند، باید نماز را تمام بخواند. و همچنین اگر مثلاً قصدش این باشد که از ظهر روز اول تا ظهر روز یازدهم بماند، باید نماز را تمام بخواند.
آیتالله وحید خراسانی
سؤال: اگر كسى بخواهد ده روز در محلّى بماند، چگونه بايد ده روز را حساب كند؟ آيا بايد مجموع ده روز، ۲۴۰ ساعت باشد؟
جواب: اين مسأله سه حالت دارد:
حالت اوّل : اگر موقع اذان صبح وارد آن محلّ شود؛ در اين صورت ، چنانچه تا غروب روز دهم بماند كافى است .
حالت دوّم : اگر بعد از اذان صبح و قبل از طلوع آفتاب وارد آن محلّ شود، در اين حالت ، در صورتى ده روزش كامل مىشود كه قصد كند تا همان ساعت از روز يازدهم در آن محلّ بماند. ولى اگر بخواهد غروب روز دهم از آن محلّ خارج شود، بايد بنابر احتياط واجب بين نمازِ تمام و نمازِ شكسته جمع کند.
حالت سوّم : اگر بعد از طلوع آفتاب وارد آن محلّ شود، در اين صورت بايد كسرىِ آن روز را از روز يازدهم جبران كند تا ده روزش كامل شود. به عنوان مثال : اگر ساعت ده صبح روز اوّل وارد شده ، بايد قصد كند تا ساعت ده صبح روز يازدهم در آن محلّ بماند.
آیتالله حسین مظاهری
مسافرى که قصد دارد ده روز در جايى بماند، لازم نيست قصد ماندن شب اوّل يا شب يازدهم را داشته باشد و همين که قصد کند از اذان صبح روز اوّل تا غروب روز دهم بماند، بايد نماز را تمام بخواند و همچنين اگر مثلاً قصدش اين باشد که از ظهر روز اوّل تا ظهر روز يازدهم بماند بايد نماز را تمام بخواند.
آیتالله سیدموسی شبیری زنجانی
مسافری که میخواهد ده روز در محلی بماند، اگر ده شبانه روز کامل در جایی بماند بیاشکال نمازش تمام است و اگر قصدش این باشد که ده روز کامل و نه شب بین آن را در جایی بماند در این صورت نیز باید نمازش را تمام بخواند، بلکه اگر قصدش این باشد که ده روز تلفیقی کامل در جایی بماند مثلاً تصمیم دارد از ساعت ده روز اوّل ماه تا ساعت ده روز یازدهم ماه در محلی اقامت کند باید نماز را تمام بخواند و در صورتی که تصمیم دارد ده روز تلفیقی ناقص در جایی بماند مثلاً تصمیم گرفته از دو ساعت به غروب روز اول ماه تا ظهر روز یازدهم ماه در محلّی اقامت کند بنا بر احتیاط واجب باید نمازش را هم شکسته و هم تمام بخواند و در غیر این چهار صورت نماز مسافر شکسته است.