گردشبان (gardeshban.ir) : امروز می خواهیم تا مشخصات این شهر زیبا را در غالب کلمات آورده و برای شما
به اشتراک بگذاریم. از آن جایی هم که دیگر چیزی تا شروع تعطیلات نوروزی
نمانده است و ممکن است که این شهر زیبا مقصد سفر داخلی خیلی ها از جمله خودِ شمایی که این مطلب را می خوانید باشد، پیشنهاد می کنیم که تا آخر مطلب معرفی شهر بروجن با ما همراه باشید.
همانطور که در مقدمه هم اشاره کردیم، شهر بروجن در استان چهارمحال
بختیاری قرار گرفته است و از قضا یکی از مهم ترین شهرهای این استان نیز
هست. همچنین این شهر از نظر وسعت و جمعیت لقب دومین شهر استان را به خود
اختصاص داده است. در دشتی به وسعت حدود ۵۸۰ کیلومتر مربع در شرقی ترین
نقطه ی منطقه و در محل تلاقی راه های ۳ استان چهار محال و بختیاری، اصفهان
و فارس قرار گرفته است.
شهرستان بروجن بر اساس آخرین سرشماری که از
آن صورت گرفته دارای ۱۱۸ هزار و ۳۸۱ نفر جمعیت بوده است که بی شک در حال
حاضر افزایش یافته است. بروجن به دلیل داشتن جاذبه های گردشگری
فراوان در سال های اخیر، به عنوان یکی از قطب های گردشگری استان چهار
محال و بختیاری نیز شناخته شده است. به صورت کلی، زبان اکثریت مردم بومی
بروجن لری بختیاری است اما در این شهر اقلیتی وجود دارند که زبانشان ترکی
قشقایی است. درباره ی طبیعت بروجن باید بدانید که با توجه به ارتفاع ۲۱۹۷
متری این شهر آن را بام بام ایران می نامند.
شهر
بروجن از لحاظ طبیعت غنای بسیار زیادی دارد و بیشتر به خاطر جاذبه های
طبیعیش معروف است. بروجنی ها به زبان فارسی و لهجه ی اورجنی صحبت می کنند.
از جمله ی نامداران و افراد مشهور بروجن می توان به شاعر معروف داراب
افسر بختیاری و ابوالقاسم بختیار اولین پزشک ایرانی اشاره کرد. مردم بروجن
اغلب شغلشان کشاورزی و دامداری است. از صنایع دستی این شهر نیز می توانیم
به قالی های پشم یلمه ای اشاره نماییم. گیوه و نمدمالی نیز از گذشته جزئی
از صنایع دستی این شهر محسوب می شده اند و در حال حاضر هم خیلی معروف
است.
معروف ترین سوغاتی های شهر بروجن نیز عبارتند از: گیوه های ملکی
که معروف ترین سوغاتی این شهر است، پولکی، نبات، کشک و قارا و گلیم و قالی
و گز بلداجی. درباره ی گیوه های ملکی باید این را بگوییم که رویه ی این
گیوه ها از کرباس اصل و کفه ی آن ها از استخوان حیوانات و چوب ساخته شده
است. این گیوه ها در تابستان پا را خنک و در زمستان گرم نگه می دارند.
قدمت تولید این گیوه ها به ۱۰۰ سال می رسد و در بازارهای جهانی نیز
مشتریان خود را دارند.
