مجموعهای از عکسهای شگفتانگیز از مردم کنیاک و تزئیناتشان از فلزهایی که سوراخ بینیشان را بسته، نیزهها، اکسسوارهای ساخته شده از استخوان حیوانات منتشر شدهاست.
قبیلهای در ایالت ناگلند هند، نزدیک مرزهای میانمار، که تعداد ساکنان آن به ۲۳۰ هزار نفر میرسد و مردم این منطقه بر کشاورزی در روستاهای تپههای دور دست شناخته میشوند.
اعضای قبیله، جمجمه قبایل رقیب را جدا میکردند و با افتخار آنها را در روستا به نمایش میگذاشتند تا دستاوردهای خود را جشن بگیرند، زیرا تعداد سرهای شکار شده نشانگر قدرت مبارزان بود. افراد قبیله بر این باور بودند که این سرها قدرت و آسایش را برای مردم به ارمغان میآورند و به کاشت محصولات بومی کمک میکنند. اما ورود مسیحیت به ناگلند به این عادت وحشیانه پایان داد.
به جز افراد پیر کسی از این قبیله باقی نمانده است، پیرها دست از بریدن سرها برداشتهاند و در خوشی و خرمی زندگی میکنند و به بازدیدکنندگان خوشامد میگویند.
خانم ویجین کنیاک، نوه بزرگ یکی از رؤسای قبیله که چهار سال در مستند ساختن فرهنگ این قبیله در حال انقراض کوشیده میگوید در دهه هفتاد قرن پیش مردم از عادت «سر قطع کردن» دست برداشتند.
کنیاک میگوید آنها آخرین افرادی هستند که این سنت عجیب را به یاد دارند و وقتی بمیرند این سنت تا ابد تمام خواهد شد. در این گزارش عکسهایی از از آخرین افراد این قبیله را میبینید.