شهر کوچک سورنتو (با تلفظ سوریِنتو با لهجهی محلی) در میان جنگلهای لیمو و پرتقال در جنوب خلیج ناپل قرار دارد. این شهر که در محاصرهی صخرههای ناهموار است، ۵۵ متر بالاتر از سطح زمین قرار دارد. اگرچه شما نمیتوانید برترین جاذبههای گردشگری ایتالیا را در این ناحیه بیابید، اما سورنتو به خاطر حال و هوای آرامشبخش، سواحل و خیابانهای قدیمی با خانههای خاص ارزش وقت صرف کردن را دارد.
در قلب شهر سورنتو، میدان تاسو (Tasso) قرار دارد که با خیابانهای کوچک و مغازهها و رستورانها احاطه شده است. اینجا شهری زیبا برای قدم زدن، استراحت و لذت بردن از طعم شیرین زندگی است. اگر قصد سفر به ایتالیا و شهر ناپل را دارید، مطالعهی این مقاله شما را برای سر زدن به سورنتو در نزدیکی آن ترغیب میکند.
سورنتو در طول تاریخ خود، تحت سلطهی حاکمان یونانی، رومی، فرانسوی و اسپانیایی بوده و یکبار هم به دست ترکها به غارت رفته است. میتوان در معماری این شهر نفوذ این امپراطوریها را به چشم دید و حتی نشانههایی از زبان اسپانیایی را در لهجهی مردمان آن حس کرد.
وقتیکه در حال گشت زدن در این شهر هستید، بهطور ویژه به سراغ بنای تاریخی سدیل دومینووا (Sedil Dominova)، کاخ قرن چهاردهمی کورئاله (Correale) و کاخ قرن سیزدهمی وِنیِرو (Veniero) با تزئینات مرتبط با اواخر دورهی بیزانس و سبکهای عربی بروید. اگر به دنبال تجربهای مدرنتر هستید، در یک شیرینی فروشی توقف کرده و شیرینیهای محلی سورنتو مانند کیک بادام را امتحان کنید.
دو بندر مارینا گرانده (Marina Grande) و مارینا پیکولا (Marina Piccola) در امتداد شیب ساحل بسط یافتهاند. درواقع مارینا گرانده، به معنای بندر بزرگ، از جهت ورود و خروج قایقها در مقایسه با مارینا پیکولا به معنای بندر کوچک، کوچکتر است اما از نظر گردشگران جذابیتهای بیشتری دارد.
ساحل این بندر تفرجگاه خوبی برای قدم زدن دارد و در امتداد آن رستورانهای دریایی با منظرهای رو به آب دیده میشود. اگر از ساحل و تفرجگاه آبی این منطقه فاصله بگیرید، با یک دهکدهی ماهیگیری روبرو میشوید. ماهیگیران همچنان در صبحهای زود، قایقهای خود را از ماهی خالی کرده و نیاز رستورانهای اطراف را تأمین میکنند.
از میدان شلوغ تاسو، بهعنوان قطب تجاری سورنتو، جادهای ما را به سمت مارینا پیکولا میبرد. در این بندر قایقهای توریستی به چشم میخورند. میتوان در مارینا پیکولا قایقهایی را یافت که عازم جزیره کاپری، ناپل، ساحل آمالفی و جزایر ایسکیا (Ischia) و پروچیدا (Procida) میشوند.
این صومعه که وقف سنت فرانسیس شده، به اوایل قرن هشتم میلادی تعلق دارد و ویژگی برتر آن، صومعهی قرن سیزدهمی سن فرانچسکو است. در دو طرف این صومعه طاقهای صلیبی از جنس سنگهای رسوبی توفا دیده میشود و دو طرف دیگر این صومعه طاقهای گرد بر فراز ستونهای هشتضلعی دارد.
بهمانند دیگر ساختمانهای سورنتو، در این بنا نیز به دنبال سازههای قدیمیتر باشید. سه ستون موجود در این صومعه، در گذشته بخشی از معابد بتپرستی بودهاند. کلیسای مجاور نیز به قرن شانزدهم تعلق دارد.
در دماغهی کاپو دی سورنتو (Capo di Sorrento) خرابههایی از یک خانهی ویلایی رومی، متعلق به قرن اول پیش از میلاد، به چشم میخورد. یکی از جذابترین تفریحات در سورنتو، شنا در حوضچهی طبیعی و زیبا در پایین این خانه است. این حوضچه که با یک طاق سنگی از دریا جدا شده، در محاصرهی صخرههای پرشیب قرار دارد.
میتوان با قایق یا از طریق جاده نیز به اینجا آمد. یک اتوبوس شما را از مرکز شهر به کاپو دی سورنتو میآورد. راه دیگر برای آمدن به اینجا، از طریق عبور از روی یک پل سنگی طبیعی است. اگرچه سواحل فراوانی در سورنتو وجود دارد، اما شنا در این مکان تجربهای فراموشنشدنی برای شما خواهد بود.
کلیسای جامع سن فیلیپو (San Filippo) و سن جیاکومو (San Giacomo) از همان سالهای ابتدایی خود در قرن پانزدهم و همچنین قرن بیستم، بارها دستخوش تغییر قرار گرفته و نوسازی شده است، اما در این کلیسا همچنان درهای مجاور متعلق به سال ۱۴۷۴ و عصر رنسانس دیده میشود.
برج ناقوس قدیمی و قرن دوازدهمی این کلیسا نیز دارای سرستونهایی با معماری بیزانس و کلاسیک است. بخش بالایی برج در قرن پانزدهم مورد بازسازی قرار گرفت و به شکل امروزی آن درآمد. هنرِ درون کلیسا نیز نمایانگر تداوم دوران بسیاری است و شامل نقاشیهایی از مکتب ناپلئونی و تزئینات چوبی استادان محلی میشود. این تزئینات در درهای کلیسا نیز به چشم میخورند.
این محراب قرن نوزدهمی وقف حافظ قدیس سورنتو، سنت آنتونینو یا راهب بزرگ سنت آنتونی، شد و با توسعه در قرن یازدهم، شکل یک کلیسای کامل به خود گرفت. امروزه میتوان ستونهای رومی و دیگر آثار کشفشده از ساختمانهای قدیمیتر را در این کلیسا پیدا کرد.
سرداب این کلیسا را فراموش نکنید؛ جایی که مردم قدرشناس نقرهها و نقاشیهای اولیهی خود را به لطف نجات یافتن از فجایع دریایی نذر آن کردند. احتمالاً شهرت سنت آنتونینو به خاطر نجات یک بچهی اهل سورنتو باشد که توسط یک نهنگ بلعیده شده بود. درون این کلیسا استخوانهایی دیده میشود که به باور مردم محلی متعلق به همان نهنگ هستند.
یکی از لذتبخشترین تجربهها و شاید یکی از رمانتیکترین تفریحات در سورنتو، تماشای غروب آفتاب از بالای سکوی ویلا کوموناله (Villa Comunale)، پارکی در نزدیکی صومعهی سن فرانچسکو، است. این پارک دقیقاً در بالای مارینا گرانده قرار دارد و نمای آن به پاییندست، بندری شلوغ با قایقهای رنگارنگ است.
وقتیکه به شرق خلیج ناپل نگاه میکنید، کوه وزوو به چشم میخورد. در طرف غرب، نمایی از دماغهی صخرهای کاپو دی سورنتو دیده میشود. یک بالابر شما را بهسرعت از ویلا کوموناله به پایین بندر میبرد. البته میتوان این مسیر پرپیچوخم را با پای پیاده نیز طی کرد.
این موزه که کار خود را با نمایش کلکسیونهای هنرهای زیبا از خانههای فراوان خاندان کوریاله در ناپل و سورنتو آغاز کرد، به زیباترین موزهی استانی ایتالیا شهرت دارد.
نقطهی قوت کوریاله دی ترانووا (Correale di Terranova) نقاشیهای قرن هفدهم و هجدهمی آن است، اما این موزه به خاطر کلکسیونهای ظروف سفالی منطقه اروپا ، ظروف شیشهای منطقهی بوهمی، نقشبرجستههایی از عصر آگوستان و وسایل و نقاشیهای عصر ناپلئون نیز شهرت دارد. باغهای این موزه بسیار زیبا بوده و به روی عموم باز هستند.
هنر ظریف و استادانهی منبتکاری و خاتمکاری تاریخی طولانی در سورنتو دارد و میتوان نمونههایی از آن را در کلیساها و مغازههای سراسر شهر مشاهده کرد. در این عمارت اشرافی قرن هجدهمی، میتوان مبلمان، صندوقها و تابلوهای منبتکاری شده به دست استادان قرن نوزدهمی سورنتو را به چشم دید.
موزه باستانشناسی سورنتو، در عمارت باشکوه ویلا فیورنتینو (Villa Fiorentino) و باغهای اختصاصی آن قرار دارد و محلی برای نمایش یافتههای شهر کوچک ماسا لوبرنسه (Massa Lubrense) در جنوب غربی سورنتو و دیگر محوطههای شبهجزیرهی سورنتینه (Sorrentine) است.
توجه این کلکسیونها معطوف به نمایش مجسمهها، المانهای معماری، هنرهای تزئینی و آثار متعلق به زندگی روزمره انسانها در قرنها پیش، از دوران ماقبل تاریخ تا پایان عصر روم باستان، شده است.
یونانیها دیوارهایی را به دور شهر سورنتو کشیدند که رومیها آنها را تقویت کردند و در سراسر قرون وسطی دوام آوردند. این دیوارها مجدداً پس از حملهی ترکها به سورنتو در سال ۱۵۰۰ ساخته شدند. بخشی از این دیوارها همچنان پابرجا هستند.
میتوان بخشهایی از دیوارهای شهر که به دست یونانیها در دروازهی مارینا گرانده ساخته شدهاند را به چشم دید. شما همچنین میتوانید دیوارهای بازسازیشده را در سنگر پورتا پارسانو (Porta Parsano) تماشا کنید.