گردشبان (gardeshban.ir) : شهرهای سن تروپه و سانت ماکسیم، از شناختهشدهترین استراحتگاههای «کوت دازور» (Cote d'Azur) یا «فرنچ ریویرا» (French Riviera) یا همان سواحل جنوب شرقی فرانسه در امتداد دریای مدیترانه، محسوب میشوند و بسیاری از فیلمهای سینمای کلاسیک فرانسه در این دو شهر ضبط شده است.
در ضمن بسیاری از خوانندگان، ترانههایی را در مورد سن تروپه سرودهاند؛ از گروه «پینک فلوید» (Pink Floyd) گرفته تا «ریکی مارتین» (Ricky Martin). در این مقاله قصد داریم با تور مجازی به زیباترین مکانهای این دو شهر سری بزنیم و در این سفر مجازی آنها را از زوایای مختلف ببینیم.
نام شهر سن تروپه با پنج هزار نفر جمعیت، از داستانی غمانگیز و تراژیک گرفته شده است. طبق این داستان، قدیسی به همین نام که فرانسویها او را شهید میدانند، در دوران سلطنت «نرو» (Nero) کشته شد و قایق حامل پیکرش در موقعیت کنونی شهر متوقف شد. به همین دلیل نام سن تروپه برای این شهر انتخاب شده است. سن تروپه که در طول تاریخ، میدان نبرد بسیاری از جنگها بوده است، امروز به شهری بندری با امکانات رفاهی بالا تبدیل شده است.
سن تروپه پس از گذشت سالها از سقوط امپراتوری روم و در واپسین سالهای قرن نهم مورد حمله قرار گرفت؛ اما یک قرن بعد بهدست «ویلیام اول، کنت پروانس» (William I Count of Provence)، از چنگ متجاوزان رهایی یافت؛ در قرن شانزدهم، مردمان شهر در برابر تاختوتاز متجاوزان ترک مقاومت کردند و این شهر در قرن هفدهم نیز چند مرتبه مورد یورش نیروهای اسپانیایی قرار گرفت. در طول جنگ جهانی دوم نیز نیروهای متفقین جنوب فرانسه در عملیاتی تحتعنوان عملیات اژدها (Operation Dragon) بار دیگر به این شهر حمله کردند.
اگرچه این شهر تاریخ پرفرازونشیبی داشته است، هنوز بناهای تاریخی زیادی با معماریهای باشکوه در آن پابرجا ماندهاند. بنای تاریخی «شاتو سوفرِن» (Château Suffren) بهخوبی یادآور دوران باستانی فرمانروایی «ویلیام اول» (William I) است. «دروازهی روده لاپانچه» (Rue de la Ponche) را میتوان شاهد حوادث قرن پانزدهم نامید. کلیسای کوچک شهر سن تروپه (که در حال حاضر به موزه هنر تبدیل شده است) و ارگ این شهر که قبلاً یکی از استحکامات دفاعی باشکوه شهر بوده است (امروزه به موزهی تاریخ دریای تبدیل شده است) دو بنای بهیادمانده از قرن شانزدهم هستند.
بندر قدیمی (Old port) یکی دیگر از قسمتهای تاریخی شهر محسوب میشود که در دوران جنگ جهانی دوم تخریب و پس از آن کامل بازسازی شد. سواحل سن تروپه که برخی از آنها عمومی و برخی دیگر خصوصی هستند، یکی از دلایل اصلی شهرت این شهر هستند و در هر یک از آنها فضای کافی برای هر فرد وجود دارد. سواحل این شهر از استحکامات ارگ آغاز و به طول ۲۰ کیلومتر کشیده شدهاند.
سن تروپه به خاطر جو هنری منحصربهفردش نسبت سایر تفرجگاههای منطقه متمایز است. این شهر شهرتش را مدیون «پل سینیاک» (Paul Signac)، نقاش سبک «نئوامپرسیونیسم فرانسوی» (French neo-impressionist) است که این مکان الهامبخش را در پایان قرن نوزدهم کشف و آن را برای زندگی انتخاب کرد و سبک منحصربهفرد نقاشی «نقطهچینی» (pointillist style) را در این شهر توسعه داد. «ماتیس» (Matisse)، «بونار» (Bonnard)، «مارکه» (Marquet)، «دوفی» (Dufy) و سایر هنرمندان مطرح فرانسوی بیشتر مواقع به ملاقات او میآمدند؛ بنابراین با آغاز جنگ جهانی اول خانهی کوچک او به محل موردعلاقهی نخبگان هنری فرانسه برای گردهمایی آنها تبدیل شد.
سن تروپه در فیلم «و خدا زن را آفرید» (And God Created Woman) با درخشش «بریژیت باردو» (Brigitte Bardot) که در سال ۱۹۵۶ نمایش داده شد، به یکی از بهترین صحنههای داستان عاشقانهی این فیلم تبدیل شد. در دههی ۱۹۶۰ نیز این شهر لوکیشن فیلمی کمدی با بازی «لوئی دوفونس» (Louis de Funès) و فیلم «استخر شنا» (The Swimming Pool) با هنرمندی «آلن دلون» (Alain Delon) بوده است. تمام این فیلمها در مشهورشدن سن تروپه نقش داشتهاند. شهرت این شهر باعث شده است هر قطعه از زمینهای این شهر خریداری و در آنها ویلاها و رستورانهای باشکوهی ساخته شود.
در کنار سن تروپه شهر زیبای دیگری به نام سانت ماکسیم وجود دارد که دقیقاً سمت مقابل خلیج واقع شده است (فاصلهی این شهر با سن تروپه از راه دریا ۴ کیلومتر و از راه خشکی ۱۴ کیلومتر است). میتوان گفت این شهر نسبت به سن تروپه با شهرت جهانیاش، مقصدی مقرونبهصرفهتر با زرقوبرق کمتر است. سواحل سانت ماکسیم نسبت به سواحل سن تروپه گردشگر کمتری دارد؛ اما برخلاف اینکه سانت ماکسیم جمعیت بیشتری دارد (در حدود ۱۳ هزار نفر)، سواحل آن نسبت به سواحل سن تروپه تمیزتر است.
در کل سانت ماکسیم نسبت به سن تروپه گردشگر کمتری دارد. سواحل این شهر به طول ۱۰ کیلومتر گسترده شدهاند و دوستداران گشتوگذار و تاریخ میتوانند از بافت تاریخی این شهر (Old Town) و همچنین برج «لاتوق کَخی» (La Tour Carrée) که راهبان آن را در اوایل قرن شانزدهم ساختهاند، دیدن کنند. در ادامه این مقاله از کجارو شما را به دیدن تصاویر بیشتر از کوت دازور دعوت میکنیم.