گردشبان (gardeshban.ir) : تئو برادر ونگوگ در سال ۱۸۹۱ تنها ۶ ماه پس از برادرش فوت کرد. جو پس از آن که همسرش را از دست داد از پاریس به هلند بازگشت تا زندگی جدیدی را شروع کند. وی به شهر بوسوم رفت و یک مهمانخانه کوچک راه انداخت تا بتواند مخارج زندگی خود و نوزادش را تامین کند.
این ویراستار و مترجم هلندی یک دهه بعد، با یوهان کوهن هنرمند و منتقد ازدواج کرد و به همراهی وی خانهای را در حومه شهر بوسوم ساخت. در تاریخ ۹ آوریل سال ۱۹۰۱، سنگ بنای این ویلا توسط ونسان ویلم ونگوگ پسر جو و تئو که نامش را از عموی هنرمندش گرفته بود، گذاشته شد. این خانواده در تاریخ ۲۱ اوت همان سال، این ویلا را آیکنهوف (باغ بلوط) نام نهادند.
کانونی برای معرفی ونگوگ به جهان
جو در اوایل دهه ۱۹۰۰ میلادی از این ویلا به عنوان پایگاهی برای جلب توجه جهانیان به آثار ونگوگ استفاده کرد؛ ویلایی که در زمان خود همچنین به یک کانون فرهنگی و محلی برای گردهمایی شعرا، نقاشان و نویسندگان تبدیل شده بود.
حدود ۳۰۰ نقاشی و ۵۰۰ طراحی از ونگوگ و آثاری از دیگر هنرمندان هم عصر وی، یا به دیوار این خانه آویخته شده و یا در انبار و اتاق زیرشیروانی آن نگهداری میشدند. جو با استفاده از آثار موجود در این ویلا بود که توانست در سال ۱۹۰۵ در موزه اشتدلیک آمستردام نمایشگاهی را از آثار ونگوگ برپا کند؛ نمایشگاهی که تا به همین امروز بزرگترین شوی هنری از آثار این هنرمند بوده است.
هانس لویتن (Hans Luijten) نویسنده کتاب زندگینامه جو بونگر، ویلای آیکنهوف را بخشی مهم از تاریخ ونگوگ میداند زیرا از اتاقهای این ویلا بود که بونگر و کوهن آثار ونگوگ را به شهرت رسانده و از علاقمندان داخلی و خارجی برای بازدید از کلکسیون آثار این هنرمند استثنایی استقبال کردند.
خطر تخریب در کمین میراث ونگوگ
جو و یوهان تنها مدت کوتاهی را در این ویلا اقامت داشتند و در سال ۱۹۰۴ آن را به مقصد آمستردام ترک کردند. این خانواده پس از ترک بوسوم، ویلای آیکنهوف را تا سال ۱۹۷۸ اجاره میدادند تا این که پس از مرگ ونسان ویلم برادرزاده ونگوگ، این خانه در نهایت فروخته شد. این اواخر خانم مسنی مالک آیکنهوف بود اما سال گذشته با فوت وی این ویلا به قیمت ۱.۶ میلیون پوند به فروش رسید. آنطور که به نظر میرسد مالک فعلی قصد تخریب این ویلا را دارد و میخواهد به جای آن چند خانه بسازد.
روزنامه هنر نوشت، هفته گذشته نامهای اعتراضی به تخریب این خانه تاریخی منتشر شد که مدیران سه موزه مهم هلند یعنی موزه ونگوگ، کرولر-مولر و موزه ملی آمستردام از امضاکنندگان آن بودند. یوزین ونگوگ رئیس بنیاد ونگوگ و نواده جو بونگر نیز به نمایندگی از خانواده ونگوگ این نامه را امضا کرد.